işsiz bir güne açıyorum perdelerimi, saat nerdeyse öğlen olmuş, odanın bir köşesinde geceden kalma bira şişelerine günaydın diyorum, pakette son kalan sigaraya uzanıyorum...
dolap yine her zamanki gibi bomboş, neyse cebimde hala bir 50 tl var iyi ki, markete çıkıyorum biraz erzağın yanında gece için sigaramı ve bira şişelirimide aldım herşey tamam, yolda yürüken telefonum çalıyor;
- efendim
- merhaba, mert beyle mi görüşüyorum?
- evet buyrun
- xxxx şirketi insan kaynaklarından arıyorum
- xxxx tarihinde bir müracatınız olmuş, halen ilgileniyorsanız yarın için sizi görüşmeye davet etmek istiyoruz,
- evet tabi ilgileniyorum
- peki iletişim bilgilerini e-mail hesabınıza gönderiyoruz, teşekkür ederiz
- ben teşekkür ederim iyi günler
içimde buyuk bir sevinç patlaması oluyor, aylar sonra bir firma dönüş yapmıstı, berbere gidip papazvari saçlarımı kısaltıyorum, ardındn evde sakal traşımı kendim oluyorum, böylesi daha ekonomik, akşam bira sigara eşliğinde görüşmede söyleyeceklerimi planlıyor ve huzur içinde sızıyorum...

sabah buyuk bir heyecanla uyanıp, tost ve cayın arkasından siyah takım elbiselerimi giyiyorum, saclarım tamamen joleye bulanmıs durumda, parfum sisesinin dibinde zor anlar icin sakladıgım bir kac damla parfumu hunharca sıkıyorum, bundan daha zor bir an olamaz diyede kendıme moral verıyorum.
sigara yakarak yolda yurumeye baslıyorum ancak agzım sigara kokmamalı, bufeden naneli sakız hayat kurtarır dıyerek sakız alıyorum, beledıye otobusuyle tıkıs pıkıs gıdecegım yere varıyorum, neyseki pantolon cok burusmamıs, hay allah daha 25 dakıka var gorusmeye, bir sigara bir naneli sakız bir sigara bir naneli sakız seklınde vakti eritip yukarı cıkıyorum, içeride şık giyinimli havalı tipler var, o ana kadar kendımı cok havalı hıssederken o andan sonra bir o kadar sıradan hissetmeye baslıyorum.
gorusme odasına alıyorlar beni, karsımda bir bayan bir erkek iki tip oturuyor, bunlara halk arasında insan kaynakları uzmanı deniyor, havalı tipler yani...

bir anamın kızlık soyadını sormadıkları kalıyor, sanki şirkete genel mudur alacaklar amk, neyse sakin bir sekilde tum soruları cevaplıyorum, en sonunda can alıcı soruyu soruyorlar;
- mert bey bu pozısyon icin ucret beklentiniz nedir?
- efendim bu konuyu sizin takdirinize bırakıyorum, sırketınız kurumsal bir firma (buna halk arasında yalakalıkta deniyor panpalar) ve sizin ucret skalanızın adil olacagını dusundugum icin bir rakam vermek istemiyorum.
- mert bey bizim bu pozısyon icin verecegimiz rakam 700 tl artı sigorta, yemek ve yol parası seklınde.
siz hic birisinin yuzune gulumserken aynı anda icinizden yuzune karsı bildiginiz kufurleri ettiniz mi? ben o an bunu yaptım panpalar, ama artık bir yerden baslamam gerekiyordu ve elimde baska bir koz yoktu.
- anladım, peki benim icin uygundur.
- tamam mert bey biz degerlendirip sizi tekrar olumlu ya da olumsuz arayacagız
amk 700 lira para verıyosun birde halen degerlendiricem diye hava atıyorsun, seytan diyor gibtir lan amcık, ben 700e eywallah dıyorum da sana ne oluyor diye vur yumrugu masaya, ama yapamıyorsun iste, peki diyerek evin yolunu tutuyorum.
evde hesaplar karısık, bu para ile aclıktan ölürüm ancak belkide kendimi kanıtlar ve kısa surede terfi edip maaşımada zam alabilirim seklınde motıve olmaya calısıyorum.

devam ediyorum beyler burdaysanız bir ses verin

3-4 gun sonra tekrar arayıp işe alındıgımı soyluyorlar, tamamlamam gereken bir alay evrağın yazılı oldugu listeyi e-mail hesabıma gondermısler ve en kısa surede tamamlamamı istiyorlar, evrakları toplayana kadar anam aglıyor tabi, herbiri ayrı bir yerden alınıyor, neyse diyip tamamlıyorum evraklarımı ve teslim ediyorum. pazartesi gunu saat 8.30 da gorusuruz seklınde benı ugurluyorlar, aslında iş buldugum icin sevınclıyım ama bu maaş nedir amk...
yolda yururken bir arkadasa rastlıyorum
- oooo hayırdır mert bu ne hal kız ıstemeye mı gıttın aç kopek?
- sus amk ya işe basladım evrakları teslım ettım oradan gelıyorum
- vaaay hayırlı olsun kardesım, nerde basladın kaç lira maaşın?
- xxxx şirketinde basladım, maaşda 1.500 tl ile baslıyorum, 6 ay sonra 1.750, yılsonunda da 2.000 olacakmıs
- eh idare der
amk cocuguna bak, 1.500 tlye idare eder diyorsa, 700 tl ye herhalde kıcıyla gulerdi, bunu bıldıgımden yalan soylemek zorunda kalmıstım..

haftasonu hızla gecıyor ve pqazartesi sabahtan tıklım tıklım beledıye otobusune bınerek işin yolunu tutuyorum, cok heyecanlıyım amk, karıyerımın ilk gunu bu...
gorevim muhasebe elemanı arkadaslar, giriyorum ofise 4 adet bayan birde erkek çalışıyor, erkek olan bunların sefleri, beni digerleriyle tanıstırıyor ve işten bahsediyor biraz, bir yandanda halen bana sorular soruyorlar, yok nerde okudun yok askerliği yaptın mı yok nerde oturuyon, iş tecruben var mı zart zurt amk, hayatımı anlatıyorum adamlara resmen neyse, kullanacagım programı tanıtıyorlar, onume 20 ye yakın fatura verıp bak soyle soyle gırceksın boyle boyle yapacaksın dıyede anlatıyorlar, neyse 1-2 ornekten sonra haydı kolay gelsin diyerek beni faturalarla basbasa bırakıyorlar,
cok yavas ılerlıyorum,1 saat gecıyor daha 3 fatura gırmısım amk, sef olacak ipne;
- ohoooo masallah bayagıda hızlıymıssın diyor
al işte giber misin sabaha mı bırakırsın
neyse diyorum, calısmaya devam edıyorum , gozum bir yandanda odada ki kızlarda, acaba zamanla goturur muyum diyede hınzır planlar ıcındeyım, ama beni gibledikleri yok, gomulmus fatura gırıyorum, o anda bir ses
- mert bey sundan 2 fotokopı cekermısınız
babanın usagı mı var amcık, git kendin cek diyorum içimden yüzüne karşı.
- tabi cekerim makine nerde
- surda sola doncen duz gıtcen
- tabi giderim olur
neyse cekıyorum fotokopılerı ve faturaları gırmeye devam edıyorum, aradan 15 dakıka gectı bu sefer dıger huur;
- mert bey size zahmet sunun bir kopyasını alır mısınız?
- alırım tabi, alırım (amk)

bu sekılde bir fatura bir fotokopi seklınde öğleni ediyorum, öğlen oluyor herkes afiyet olsun diyerek odadan cıkıyor, gib gibi kalıyorum basıbos, amk insan bir tarif eder ne yapılıyor ne ediliyor, kimse giblemedi ya la
neyse diyorum cıkıp bırseyler yiyorum , ogleden sonra tarif etme geregı duyuyor sef olacak arkadas, sana bir yemek kartı cıkartıcaz o sure ıcınde yedıklerının fisini sakla cuma gunu toptan odeylım
yannan hasan madem oyle bastan soylesene attım fisi dıbına koyım demıyorum tabi, peki diyerek oturuyorum yerıme, bu arada fotokopi işleride yagmur gibi, lan ofisboy muyum muhasebe elemanı kı belli degil ama kime derdini anlatacan amk daha ilk gunum, neyse diyorum zamanla hallederiz falan filan gecıstırıyorum, aksam eve giderek sigaramı yakıyorum ve kendi kendime bir degerlendirme yapıyorum, acaba su fotokopi işi icin ufak yollu bir atar yapsam mı, yok amk ya yapta gibtiri ceksinler ikinci gunden, cek amk elıne mı yapıscak yavsak

ertesi sabah ofisteki kızlar diz ustu etekler sıyah coraplar topuklu ayakkabılar falan dokturuyorlar gene, bu sırkette goruntu cok onemlı demekki, o ara ayakkabılarıma bakıyorum, otobuste basmayan kalmamıs amk, sanki insaatta sıva ustasıyım, tuvalete gidip nemli bezle siliyorum,
baslıyorlar gene fotokopidir, getir goturdur bi dunya ayak işi, bozuluyorum ama renkte vermıyorum, tabi çekerim, olur getiririm, tabi zütürürüm den baska cumle cıkmıyor agzımdan, bu sekılde 3 ay kadar calısıyorum, ama kımse benımle samımı olmuyor, taktıkları yok, ve halen ofis boy gibi kosturuyorum, artık yavas yavas sinirlerim bozulmaya baslıyor.

bir ogle arasında internette haber okurken gozum bir habere takılıyor,
"unlu manken zengın iş adamı sevgiliyle çıktıgı tatilde bikinili yakalandı"
vay amk millete bak erik gibi kızları goturuyor, bizse getir mert gotur mert, hopla mert, hadi patilerini kaldır mert..
adaletini gibim dunya, adamın tipide tip olsa amk, babası izzet altınmeşe anası mahsun kırmızıgul olsa ancak boyle bir tip cıkar ortaya, ama adam goturuyor amk, birden kafamda bir ampul yanıyor, lan amk aynı seyın tersi olamaz mı acaba, yani zengin kadın normal erkek gibi mesela...
aksam evde internete giriyor va google da iş dunyasının nabzını tutmaya baslıyorum, ünlü işadamlarının hayatlarını okuyorum, ailesini arastırıyorum, nerede yasadıklarına bakıyorum, onlarda benım gibi delikanlı bir damatları olsun isterlerdi kesin, ama arz ile talebi bir sekilde bulusturmam gerekiyordu, 1 ay kadar surekli internette magazin koselerini, iş dunyası ile ilgili yazıları sıkı sıkı takip ediyorum, bu kadar emegi derslerime versem su an operator dokturdum amk...
arastırmalarım sonucu dikkate değer birsey bulamıyorum, bu boyle olmayacak amk, baska bırseyler yapmam lazım ama ne ama neee...
işte o anda kafamda parlak bir fikir oluşuyor, neden olmasın diyorum kendi kendime neden olmasın...

panpalar bu boyle olamaycaktı, sanal alemde bir mesafe katedemeyecegimi anlamıstım, yapmam gereken şey bu zengin kızların bulunduğu ortamlara takılmaktı, neresi olabilir diye düşünürken aklıma istanbulun en pahalı ve en gözde özel üniversitesi geldi, tabi yaaa neden olmasın dedim, bundan daha iyi bir kaynak olamazdı, sonuc olarak bu universitede okuyan kızların hepsi varlıklı ailelerin kızlarıydı, bir sure bu sekılde planlar yaptım, işte durumlar hıc ıstedıgım gıbı gıtmıyordu, aradan uzun bir sure gecmesıne ragmen ısyerınde kendımı kabul ettırememıstım, benki unıversıte mezunu birisi olarak burada resmen vasıfsız, bir işe yaramayan, getir gotur islerine bakan birisi haline donusmustum, ofisteki şıllıkların havasından yanına yaklasılmıyordu, birgun bile beni ogle arasında yemege cagırmadılar, zaman zaman yaptıkları sosyal aktivitelere davet etmediler, işin en kotu tarafıda tum bu planlarını benım yanımda yapmalarına ragmen ben yokmusum gibi davranabılmelerıydı, sonuc olarak hıc mutlu olmadıgım ve cok dusuk bir maasa calıstıgım bu yerde vakıt kaybetmenın bana bir getirisi olmayacagına karar verdım, en kısa zamanda istifa edecektim, gitmek istedigim yol bu degildi...

biraz yorum yapın bari amk paranoya oldum

birgun gittim yine ofise, aklımda istifa etme dusuncesi var, a4 cıkardım bir tane yazdım dilekceyi ve kagıdı ikiye katladım, basladı yine bizim kokoşlar mert bey mert bey mert bey, artık iyice dolmustum, lan dedım bari bugunde son bir oglen yemegi yiyeyim ve ogleden sonra istifa edeyim, neyse yemege cıktım geldim, kokoşlardan biri;
- mert bey su evragı dosyasına koyar mısınız
- koymayız herhalde
- pardon anlamadım
- anlamazsın tabi sabunluydu
- efendim
- efendin oturma odasında canım, hadi size kolay gelsin
kimseden bir cıt cıkmamıstı, montumu askılıktan aldım ve kapıdan cıkarken;
- artık fotokopıleri icinizde en kıdemsiz kimse ona cektirirsiniz
dedim ve dilekcemi insan kaynaklarına verip, anlastıktan sonra cıktım ve eve dopgru yol almaya basladım. sonuc olarak işsizdim...
bu işlerin bana göre olmadığını anlamıstım, ofiste benden 3-5 yıl tecrubesi dısında baska bir artısı olmayan kisilerin uşağı gibi çalısıyorsun, eee aldıgın maasa bak yaptıgın işe bak, baska bir yerde sansımı denesem de durum ne kadar farklı olurdu emın degıldım, bir yandan iş arıyor bir yandan da kariyerime her anlamda katkı saglayacak kızı arıyordum, az bucuk birikmis param olmustu, gidip biraz daha havalı kıyafetler aldım kendıme, gunes gozlugu, ayakkabı, parfum vs...

aynada kendıme baktım, evet kız olsaydım karsımda duran tipin bir sansı mutlaka olurdu diye dusundum, boyle seyler ozguvende onarıcı etki yapıyor panpalar, insan kendini yakısıklı ve havalı hissettigi zaman gercekten ozguvenide artıyor, tamam ambalaj guzeldi ama içi gercekten bostu, hayatın basında cebınde kısıtlı bir para ile mucadele veren bir delikanlı, yanlızca bu, daha fazlası malesef degıldım...
daha onceden bahsettigim özel universitenın oralara takılmaya karar vermıstım, yenı kıyafetlerim, gozluklerım ve kokusu 10 metre ileriden belli olan parfumumle beledıye otobusune bınerek maceraya atıldım, biraz yurume mesafesınden sonra unıversıtenın dısında olan ama tamamen ogrencilere hizmet veren kafeye dogru yaklasmaya baslamıstım, onunde birbirinden luks spor otomobıller, ve elınde otomobılının afilli anahtarını tasıyan conconlara giderek yaklasıyordum. hava oldukca guzeldı, kafenın dısındakı masalar neredeyse tamamen doluydu, herkes kahkahalar atıyor, heyecanlı heyecanlı birseyler anlatıyordu, kafenin girisinde hic giblenmedigimin farkına vardım ama onemli degildi, cunku burada bu tarz seylerin cok normal oldugunun farkındaydım, sonuc olarak herkeste hava binbeşyüz...

zor zahmet bir yere oturabıldım, masalar bırbırıne cok yakındı, bacak bacak ustune atarak bir sigara yaktım; bır yandanda telefonumla oynuyorum, gunes gozluklerının altından ise cevreyi kesmeye basladım, herkes ne kadar mutlu ve neselı gozukuyor, onların mutlulugu gercektı panpalar, o ortamda sahte olan tek kişi bendim belkide...
kızları kesıyorum, gercekten cok bakımlı ve cekıcıler ama her bırı kucuk dagları ben yarattım edasında, sanırsın ki dunyada 15 tane kız kalmıs ve onları burada korumaya almıslar, o derece havalılar...
bayagı bır etrafı kestım, bırkac kızla goz kontagı kurar gıbı oldum ama net bırsey yoktu, bıryerlerde bır eksıklık oldugunu dusundum, bırseyler eksıktı ancak ne oldugunu tam olarak bılemıyordum, bırden masalara gozum ılıstı, herkesın onunde kıtaplar vardı, kendı onume baktım sadece bir paket sigara ve bir cakmak, kendımı amele gibi hissettim, onumde kitapların olması bana bir ogrencı havası katabılırdı, ama ogrencı gıbıde olmak ıstemıyordum aslında, en ıyısı bıraz daha entel gorunmek dıye dusundum, ilk gun bu sekılde gectı, hesabı odedım ve evın yolunu tuttum,

istedıgım gibi gitmemıstı, ertesi gun gidip kacak sigaracıdan kucuk purolardan aldım, bir kitapevindende soyle kapagı afilli ekonomi uzerıne yazılmıs bir kitap aldım, yıne aynı sekılde aynı kafeye gıttım, manzara cok farklı degıldı ama etrafta gercekten dune gore daha canlı kızlar vardı, masaya oturdum, puromu yaktım, bacak bacak ustune atarak kıtabı okumaya basladım, renk vermemek ıcın kıtabı okumaya ortasından baslamıstım, bır yandan da gunes gozlugunun altından etrafı parselliyorum.

Evet beyler bakıyorum çoğu kişi uyumuş. Yarın aynı hızda devam ederim sağıcakla kalın..