bazen uğrayıp kafama esen şeyleri yazıcam

Morrowind'den sonra Skyrim pek yavan. Ortam, doğa falan güzel gibi ama Vvardenfel'in derinliği, Shivering Isles'ın atmosferi bi zerre yok son oyunda. Daha oyunun başında zaten koskoca kent krallığının soylusu ilan ediliyorsun. Morrowind'deki gibi seçilmiş bir kahraman olduğunu kimseye kanıtlaman gerekmiyor, Oblivion'daki (-ki onu da Morrowind kadar sevmem) gibi kendini olayların ortasında ama görece mantıklı bir pozisyonda da bulmuyorsun.

Altını doldurmadan kuru kuru "Kader seni seçti, şimdi gibtir git dünyayı kurtar." diyorlar, "Ha, peki." diyip gidip yapıyorsun.

Lan bi hikayenin bir derinliği olur.

Bir defa oyunda keşif hissiyatı berbat. Keşif ndıbına yaşanan tek şey dere tepe, yer yurt görmek. O dünyanın insanları ne yer nasıl yaşar, gelenekleri nelerdir... Hiç bir şey yok.

Büyü sistemi inanılmaz zayıf. Seviye atlama kısmı inanılmaz zayıf.

Görevlerin olduğu yeri "AHA BURA" diye adamın gözüne gözüne sokuyorlar. Morrowind'de sana yolu tarif eden kişinin dediklerini dinlemen gerekiyordu.

Oyunda hiçbir npc ile görev için gereken 2-3 cümle dışında "Bu nediyor yahu?" diye bir diyaloğa girmiyorsun.

Oyunda hiçbir şekilde "Hmmm bundan birşey öğrenirim ben" diye bir kitap okumuyorsun (skill verenleri demiyorum, salaklaşmayın) çünkü kitaplar sana oyundaki deneyimini değiştirecek hemen hiçbirşey anlatamıyor. Anlatsa da "Aa bu muymuuuuş?" demiyorsun. Misal, gezgin şairin biri Whiterun'daki dükkanları ve o dükkanları işleten kadınları anlatmış kitabında, hani "sevgili" arayan olursa diye. Kitabı okudum, sonra gittim o kadınlarla da tanıştım. Tek bir diyalog seçeneği yok "Senin hakkında bu yazılmış ablacım, ne diyon?" diye... Ya da öğrendiklerini kullanıp o kadınlara iltifat falan edip alışverişi ucuza getiremiyorsun. Ha ama soran olursa Skyrim iyi rpg. Lan herhalde insanlar rpg ne demek bilmiyor.

LAN OYUNDA GERiZEKALILAR ATLAYIP ÖLMESiN DiYE YÜKSEK BALKON GiBi ALANLARDA AŞAĞI ATLAMAYI KAPATMIŞLAR.

Oyun açık açık "tamam lan kes, fazla konuşma, git onu bunu döv lan işte daha ne tatava yapıyon." diyor. Görevler desen çoğunlukla "Te orada bişey var, gir mağaraya milleti kes, mağaradaki en güçlü adamın cebinden büyülü cevizi al getir." ayarında.

Oyun az daha zorlasa resmen kendi kendisine oynayacak sen seyir bakıcan. Az daha yavanlaşsa Marvel filmi olacak. Efekt efekt efekt, kavga kavga kavga, derinliği olmayan epik gaz biriki sahne ve yine aynı tatta bi son. Bitti gibtir git.

Bu nedir ya...

ah güzel ak parti seçmeni kardeşim. sen bu sistemin ürettiği ezilen ve mutsuz kalabalıksın. sınıfın arka sıradaki uyumsuz çocuğusun. olmuyor, bu dünyanın duvarları çok kalın, sınırları çok keskin, senin dünyanda mobilite yok. ve doğal olarak orta sınıfla kavga halindesin. muhafazakar seçmenin kendi içindeki öcüsü olan fetö'nün bile özelliği, mütedeyyin garibanların arasında sağ bir orta sınıfı, liberal bir dünya algısını temsil etmesi.

şurası net, kavga halinde olduğun, farklı makyaj ve suretlerle karşına gelen orta sınıf karşısında gerçekten de olduğunu söylediğin kadar çaresizsin ve yalnızsın. öyle ki, tarih tekerrür ediyor, burjuvanın sahtekarlığı karşısında napolyon'a tutunan fransız avamı gibi sen de biricik liderine sıkı sıkı tutunuyorsun. onun zatında geleneklerin, zalim ve vicdansız dünya karşısında sığındığın tek kalen ve duvarda açılan her gedikle beraber senin de moralin, motivasyonun çöküyor, korku yavaş yavaş kendini göstermeye başlıyor.

öte yandan, sarıldığın biricik lider ise, çoktan sınıfsal tercihini elitten yana yapmış. despot gibi duruyor ama aslında ileri demokrat, tam da demokrasinin gereğini yerine getiriyor: muhafazar söylem özgürleşiyor, muhafazakar kimlik ve fikir özgürleşiyor, ama muhafazakarlar sınıfsal düzlemlerinde hapsolmuş şekilde derin bir yoksulluğu yaşamaya devam ediyorlar.

çok sevdiğin liderin seni satıyor, kavgalı olduğun orta sınıf seni satıyor, seni herkes satıyor. sana kıyamıyorum, sana kızıyorum ama vuramıyorum.

bir gün, bambaşka bir gelecekte bir gün, bir şey olacak, ve tüm bu sınıfsal hengame son bulacak, geleneğine, ekmeğine, yaşantına, her şeyine nefes aldıracak bir yarın gelecek diye umuyorum.

ama sen üst yapıyla bu stockholm sendromu tarzı ilişkini sürdürdüğün, "katma değeri olan nitelikli endüstri" başlığı altında nitelikli orta sınıfı istihdam etme vaadiyle nüfuz edinen rakiplerin ise klagib orta sınıf bireyciliğini yaşattığı sürece bu kavga bitmeyecek.

bir başka sesi gür çıkan adam gelip avamın dilini konuşana kadar, sınıfların demokrasiye sıkışmış kavgası, yine erteleniyor.

ne günlere kaldık...

ülkede solum diyen, sapına kadar liberal ve sol değil aslında.
ülkede müslümanım diyen, niteliksiz orta sınıf / küçük burjuva, rakibi olan seküler orta sınıfa öykünen bir yığın şark kurnazı ordusu aslında.

kimse olduğunu iddia ettiği şey değil.

korku ve samimiyetsizlik çağında, temsiliyetler değişiyor, ızdıraplar sabit.

neticede "katı olan herşey buharlaşıp havaya karışıyor, kutsal olan her şey dünyevileşiyor, ve insanlar nihayet kendi gerçek yaşam koşulları ve diğer insanlarla ilişikileriyle yüzleşmeye zorlanıyor."

artık inananların kolayca kırabileceği putlar, devrimcilerin kolayca devirebileceği diktatörler yok.

bu çağın savaşı, herkesin kendi benliğiyle olan savaş. herkes alacaklı, herkesin talep edecek hakkı var. buna rağmen kimse olan bitende kendi payını görmüyor, görmek istemiyor.

yok mu bu kara gecelerin bir sabahı?