0
@13 ulan işinize gelmeyen şeyleri nasılda hemen yalan olammış dersiniz muallakler hep kendize uydurursunuz var olan şeyleri yok edemezsiniz ne haddinize sizin gibiler yüzünden islam şekil değiştirdi
buda tam aslı özet ilk entry'de
Halife Ömer ölmüş, onun yerine Halife Osman geçmişti. Ancak islam âlemi içindeki karmaşa bitmemiş, içlerinde Halife Ömer’in de oğlunun bulunduğu bir gurup Halife Osman’nın evini basıp onu öldürmüştü.
Halkın isteği ile Hz. imam Ali yönetime getirilmiş, islam âleminin yaşadığı karmaşayı gidermesi isteniyordu.
Halife Osman’ın öldürülmesinden sonra başta Muaviye olmak üzere fitne çevreleri Hz. imam Ali’yi katilleri yakalamamakla suçluyordu. Halife Osman’ın kanlı gömleğini Şam Mescidi kapısına asan Muaviye halkı kışkırtıyor, Hz. imam Ali’nin katilleri bilerek yakalamadığını söylüyordu. Halife Osman’a ağlayan kişileri Hz. imam Ali’ye karşı ordusuna alıyordu. Yüksek maaşlarla tuttuğu askerlerini hem maddi hem de kini yönden yetiştiriyor ve destekliyordu.
Hz. Ali’ye karşı ilk baş kaldırı M. 656’da Deve (Cemel) Savaşı diye bilinen, Aişe’nin bir deve sırtında kılıç kuşanıp Talha ve Zubeyr ile iş birliği yaptığı savaştır. Güçlü ordusu ile münafıkları dağıtan Hz. imam Ali kısa süre sonra M. 657’de Muaviye ordusu ile Sıffeyn Savaşını yapmıştır. Bu sırada islam âlemi üç kola ayrılmış, Muaviye’den yana olanlar, Hz. imam Ali’den yana olanlar ve her ikisini de reddeden Hariciler. Bu savaş sonunda her iki ordudan da büyük zahiyatlar verilmiş, ancak her iki orduda bir birine galip gelememiştir. Muaviye bu savaş esnasında her türlü hileye başvurmuş, Hz. imam Ali’nin ordusunu geri püskürtmek için Kuran sayfalarını dahi askerlerinin mızrakları ucuna taktırmaktan geri durmamıştır. Daha fazla kan akmaması için islam tarihinde ilk defa hakemlerin vereceği ortak kararla savaşın bitirilmesi istenmiştir.
Muaviye’yi temsilen Amr ibn-ül As hakem olmuş, Hz. imam Ali’yi temsilen de Ebu Musa el-Eş’ari hakem olmuştur. O günlerde yaşananları kısaca da olsa dile getirmekte fayda görüyorum:
iki hakem yetkilerini gösteren sahifeleri alarak M. 657'de bir araya geldiler. Erzuh'ta Dumetü'l-cendel'de her iki taraftan dörtyüzer kişilik birer grup hakem kararını almak üzere toplantıya katıldı. iki hakem önce niçin toplandıklarını konuşarak karara vardılar. Bunun amacı halkın arasındaki gerginliği azaltmaktı.
Önce Amr söz aldı. "Halife Osman'ın haksız olarak öldürüldüğü fikrine katılıyor musun?" Ebû musa "evet" dedi. Amr; isrâ suresi 33. âyette haksız yere insan öldürülemeyeceğ ini gösteren delilini ileri sürdü. O halde ey Ebû Musa! Seni Halife Osman'ın velisi Muâviye'ye karşı çıkaran nedir? O, Halife Osman’ın katilini ortaya çıkarmak için çaba harcamaktadır ve Kureyş'tendir deyince Ebu Musa’da; Hz. imam Ali'nin Peygamber'in soyundan olduğunu ve damadı olarak Muâviye’den önce geldiğine işaret etti. Çekişmeler uzun bir süre daha devam etti. Onlar sulhun böyle devam edemeyeceğini, hem Hz. imam Ali hem de Muâviye'ye bey'at edilmemesi gerektiğine inanarak fikir birliğine vardılar. O halde yeni halife müslümanlar tarafından seçilmeliydi. Amr, olayların gitgide karıştığını anlayınca, Ebu Musa ile yaptığı gizli görüşmede ona garanti sunarak, Hz. imam Ali’yi halife ilan etmelerinin daha sağlıklı olacağını söyledi. Ancak halkın huzuruna çıktıklarında Ebu Musa’nın hem Hz. imam Ali’yi hem e Muaviye’yi hilafetten azletmesini, bu karar ardından kendisinin söz alacağını ve Hz. imam Ali’yi islam’ın başına getireceğini söyledi. Şimdi yapılacak iş bu kararlarını müslümanlara bildirmeye gelmişti.
Bu kararı cemaate açıklamak üzere Ebu Musa minbere çıktı ve Allah’a hamd ve senadan sonra "Ey halk! Biz ümmetin durumunu düşünüp bir çözüm bulmakta epey zorlandık. Hem benim, hem de Amr'ın görüşü şudur: Hz. imam Ali ve Muâviye'yi hilâfetten uzaklaştırmak ve ümmetin kendisinin istediği birisini halife tayin etmelerini sağlamak gerekir. Bundan dolayı ben, Hz. imam Ali ve Muâviyeyi parmağımdaki şu yüzüğü çıkardığım gibi hilâfet görevinden alıyorum" dedi. Sıra Amr'a gelince o da minbere çıktı ve söyle konuştu; "Şüphesiz Ebu Musa'nın söylediklerini duydunuz. O Ali'yi görevden almıştır. Ben de onun yerine Muâviye'yi elimdeki şu yüzüğü parmağıma taktığım gibi halife tayin ettim" deyince herkes şaşkınlıktan ne yapacağını, ne diyeceğini bilemedi.
Bu karara Ebu Musa derhal itiraz ederek "Sana ne oluyor ki anlaşmaya ihanet ediyorsun, sen fitneci oldun. Bana söylediğin bu değildi” diyerek orayı terk etti. Her iki gurup arasındaki hoşnutsuzluk şiddetini arttırarak devam ediyordu.
Tarihe Hakem Olayı diye geçen bu ihanet vakası ardından Hariciler bir araya gelerek, Muaviye ve Hz. imam Ali’yi öldürmeye karar verdiler. Berk bin Abdullah, Amr ibn-ül As’ı da öldürmeleri gerektiğini, fitnenin başının o olduğunu söyledi. Böylece sıra suikastları gerçekleştirece k kişileri seçmeye gelmişti. Muaviye için Amr bin Bekir, Hz. imam Ali’ye suikast yapması için kendi isteği ile Abdurrahman bin Mülcem, Amr ibn-ül As için Berk bin Abdullah görev aldı.
Muaviye suikastçısından ufak bir yara alarak kurtulmuş, lakin kılıcın zehirli olması nedeniyle yatağa düşmüştü. Amr ibn-ül As yerine suikastçı yanlışlıkla bir mahsumu öldürmüş, o da böylelikle kurtulmuştu. Mülcem çocukken annesi ve babası ölünce yetim kalmış, Kufe’de Hz. imam Ali’nin yardım ve şefkati ile büyümüştü. Yapacağı bu suikast sonucu alacağı altınlar, ekmeğini yediği imama ihanet etmesini engelleyemiyord u. Ramazan ayının 17. günü Kufe’ye gelmiş, halktan bilgi alabilmek için girdiği mescitte gördüğü Kuttema’ya aşık olmuştu. Mülcem kapıldığı bu kadına evlenme teklif etmiş, Kuttema bu teklife karşılık üç istekte bulunmuştu. Birinci isteği; üç bin dirhem altın, ikinci isteği; biri erkek biri kadın iki köle, üçüncü isteği; Hz. imam Ali’yi öldürmesi idi. Mülcem son isteğini duyunca bir adım geri çekilmiş, Ali’yi öldürürse kendisini de öldüreceklerini , bunu yapamayacağını söyledi. Kuttema, Ali’yi öldürmek cennete gitmektir diyince Mülcem asıl niyetinin zaten onu öldürmek olduğunu söyledi. Kuttema’nın babası, kardeşi ve kocası Uhud savaşında Hz. imam Ali tarafından öldürülmüştü. Olan kini de bunun içindi. Kuttema’nın evine yerleşen Mülcem Ramazan ayının 18. günü yanına aldığı iki kişi ile Hz. imam Ali’nin evinin etrafında planlar yapmış, ertesi gün sabah şafak vakti evinden dışarı çıkan Hz. imam Ali’yi evinin kapısı önünde ağır şekilde yaralamıştı. Devesine binip kaçarken Hz. Celal Abbas tarafından yakalanmış ve bir odaya hapsedilmişti. imam Ali yaralanmasından iki gün sonra Ramazan ayı 21. günü hakka yürümüştür.
Bu haber kısa sürede her yere yayılmıştı. Üçe bölünen islam âlemi yasa bürünmüş, karmaşa daha da içinden çıkılmaz bir durum almıştı. Mervan hasta yatan Muaviye’ye gelerek; “Ey Efendimiz, size sevineceğiniz bir haber vereyim, düşmanınız Ali bin Ebu Talib’in öldüğü haberini aldım. Bu ulu günü bayram ilan edelim mi? Dedi. Muaviye hasta yatağından sevinerek başını doğrulttu; “Şuan bayram etmeyin, daha iyileşmedim, eğer iyileşmezde ölür isem Ali’nin taraftarları da arkamdan bayram eder” diye ikaz etti Mervan’ı.
Ramazan ayının 29. günü iyileşerek hasta yatağından kalkan Muaviye bayram ilan etti. Şeker kamışından yapılmış şekerleri çocuklara dağıttırdı. Günlerce eğlenceler tertip edildi. Şarabın olup oluk akıtıldığı, dansözlerin oynatıldığı gecelerde Hz. imam Ali’ye ve ailesine lanetler ve küfürler edildi. Etmeyenler öldürülüyor, işkencelere tabi tutuluyordu. Her yıl günü geldikçe bu katillik bayramı kutlanıyor, Ehli Beyt’e duyulan kin pekiştiriliyord u. Emeviler döneminde aksatılmadan devam edilmiş, Abbasiler döneminde de dini bir zorunlulukmuş gibi kesintiye uğratılmadan yapılmıştır.
Tümünü Göster
