+4
-6
sevgililer günü anneler günü babalar günü derken geldik bayramlara. az önce şehir merkezinden geçip ufak bir markete girdim. mahalle aralarında bulunan içinde her haltın olduğu ufak çaplı avm de diyebiliriz. iğne atsan yere düşmez. market arabalarından koridorlar dolmuş geçecek yer kalmamış. çılgınlar gibi alışveriş yüzlerce insan.
kimi çocuğuna bayramlık alıyor kimi eşine kimi baklava kimi malzeme kimi şeker alıyor. bir bayramda yapılan alışveriş tutarı sanırım aile başı 500 tlye varıyordur.
şimdi sevgililer günü babalar günü anneler günü uydurmadır piyasa hareketlensin diye icat edilmiş kapitalist bir oyundur diyenler bayramlara neden bir şey demez.
tabi ki kat i suretle iş dini bir boyuta geldiği için "ulan kafir" diye cevaplar başlayacaktır. lakin bu işin dinle de alakası yok. din sana bu harcamaları yap demiyor. din sana gelene baklava ikram et sarma sar demiyor. din çocuklara yeni elbiseler al da demiyor. yıllar yılı çocuklar mutlu olsun yeni elbiseler alınsın diye dayatılıyor. ulan bu çocuklar sadece yeni elbise alınca mı mutlu oluyor? yaşım epey var küçüklüğümden hatırladığım bazı noktalar var. bunlardan biri de kurban bayramında biz şeker toplamaya çıkmazdık. zira kurban bayramında şeker alınmazdı evlere. şimdi alınıyor. zaten bu şeker olayı ya da mendilde para işi de saklanmış cadılar bayramı teması gibi. hani lan bunlara benzemeyecektik biz? hani onlar saçı uzatınca biz kesecektik? hani sırf onlar yılbaşı kutluyor diye noel baba dövmeye çıkacaktık sokakta?
neyse daha anlatacak çok kısım var ama başlığa geleyim. evet bayramlar kapitalizm ürünüdür. neden böyle yazdım peki? işleyiş itibari ile. yani bayram diye yaptıklarımızın esasında dinde pek yeri yok. tabi siz ikramla ilgili çok hadis hikaye falan bulabilirsiniz anti tez olarak. zira konuyu aslında anladığınızı biliyorum.
özet geçmek gerekirse bayramlar en az yılbaşı sevgililer günü anneler günü kadar kapitalisttir. sağlıcakla.
