BiRAZ UZUN AMA OKUMANIZA DEĞECEK!
Sene 2001 bir bayram günü. 7 yaşındayım ailemle bayramlaştıktan sonra doğal olarak fırladım sokağa. Cepte 30 lira falan var ama 7 yaşında bir insan için efsane para o zamanlar birde yani düşünün. Boncuklu tabancalar alınmış jelibonlar, cipsler kolalar saçma salak karışımlar gitmiş mideme paranın verdiği kudretle. Sanki para cebimde dursa markette abur cuburlar bitecek aq ne bulursam alıyorum yarısına kadar yiyorum sonra müthiş yürekli bir insan olarak millete dağıtıyorum kalanını bonkörce.

Neyse beyler ben yedim ne tak varsa haliyle bağırsaklar uyarı sinyalleri vermeye başladı ishal olmuşum ve olduğumu kötü bir şekilde öğrenecektim. Eve gittim kapıyı çalıyorum çalıyorum açan yok aq. Hani sıkışmışsındır ama böyle aşırıda değildir o hal ama kapıya gidersin açılmadıkça nasıl anlıyorsa o bin kurusu bovırsaklar dahada baskı uyguluyorlar euro 2008 de Türkiyenin çeklere son dakika baskısı yapışı gibi.

Tahmin edeceğiniz üzere kapı açılmadı, annem ve babam mahallede en küçük yaştaki ebeveyn olduğu için büyükleri ziyarete gitmiş. En samimi olduğumuz aile muharrem amcalardadır diye tahmin ediyorum ve onlarda bize en uzak komşumuz, ortalama 150 200 metre ileride evleri ama bana kilometrelerce geliyor o yol. Çok utangaç bir insanım dedim ya, bi komşuya gidipde tuvaletinizi kullanabilirmiyim diyemiyorum, şimdiki jenerasyon gibi telefon da yok cebimizde, huur çocuğu yönetici kural koymuş apartmana, kapılara ayakkabı koymak yasak, o sebepten kapılara bakıp ayakkabıyı tanıyım da nokta atışı yapayım da diyemiyorum, ben muharram amca gillere doğru yola koyuldum ama düz yürüyemiyorum yani öyle sıkıntılı bir mevzu, kaldı ki annemden anahtarı alıp geri eve dönücem o yolu hacet yerimden salmam gereken toksit atık için.

50 metre falan gittim ben, toprak yok var ve taşlar engebeler, otlar falan öyle bir yoldan geçmem gerek yolu kısaltmam için, beyler giderken otların arasından yavru bir köpek çıktı, anaa nasıl tatlı bin kurusu, "hev hev" yapıyor daha havlama nedir bilmiyor ben ondan daha güzel havlarım aq. Geldi ayağımın dibine seveyim dedim, eğilmemle (ki bu olay yüzünden köpek fobim ortaya çıktı) otların arasından huur anasının çıkması bir oldu, e anne sonuçta bu onun gibi tatlı havlamıyor bildiğin kükredi huur çocuğu, yeminle ben yer yön belirtmeksizin o dağlık yoldan aşağı doğru koşmaya bir başlamışım ulan gibeydim öyle bovırsağı, bunlarda gevşemiş olacak ki bir saldılar kendilerini, ulan ben bi ağlamaya başladım, bir yandan da koşuyorum ama, hani şimdi sorsanız niye ağlıyorsun diye, altıma sıçışımamı, kükreyen bir anne itin beni dağ yolunda kovalayışına mı, yoksa rahatlamanın verdiği mutluluktan mı bilmiyorum. E bayram günü tabi panayır gibi her yer, ben kaçarken her adım atışımda arkamda hansel gratel gibi iz bırakıyorum ama onların ki ekmekti benimki bildiğin ishalli tak.

Şükür ki kaçtım beyler köpekten, ama herkes bana bakıyor, hayır ne olmuş huur çocukları köpek kovaladı ve ben altıma sıçtım çocuğum aq ne olmuş yani her adımımda ardımda tak bırakıyorsam. Bir kişi bile yanıma gelip oğlum iyimisin demedi, belkide diyemedi. Beyler o kadar rezil bir mevzu ki yaşımın küçüklüğünden faydalanamıyorum, yollara taktan şerit çizgisi çekiyorum dıbınakoyim bitmiyor tak ne varsa içimde, böyle işer gibi sıçıyorum yürürken, ağlıyorum bir yandan. Muharrem amca gillere gittim annemler az önce gitmiş, bende bizim evin oraya dönerken sıçar halde sherlokculuk yapıyorum burdan az önce gittilerse fazla uzaklaşmamışlardır, zaten şöyle olur böyle olur diye. Neyse zaten uzattım fazlasıyla dahada uzatmıyım, dönüş yolunda babamla annemi gördüm ben gelirken onlarda dönüyormüş halbuki(anladın mı inceyi) koştum peşlerinden taklarımı sağa sola sıçratarak. Babamla annemin yüz ifadesini unutamam hala, tabi onlarda haklılar, insanların gördüğü tablo, oğulları peşlerinden koşuyor, ağlıyor ve paçalarından tak akıyor. Garip hallice. Durumu açıkladım falan annem kahkaha atarak banyoya sokmuştu beni, babam kızması gerekirken o bile gülüyordu evde aq.

Bu da böyle bir anımdır , olay bizzat benim başımdan geçti.