baykuş

CccbaykusgiberccC

Boş bırakmayın lan burayı

Gece kuşu olarak da bilinir.

▲ ▲
[o.o]
/)__)
-"--"-

Guuk guuk

bir kuş

cCc baykuş reyiz cCc

Abi ben baykuş beslicem de bir sorum olacak
Beni yer mi ??

Reis hayvan

amk kuş

Tıpkı bir karabatak gibi, adeta denizi yalayarak uçuyordu. Sıcak Temmuz gecesinde çift rotorun palleri, Doğu Akdeniz üzerinde sadece on metre irtifada havayı yarıyordu. Özel Kuvvetler’e ait CH-47F Chinook helikopteri Hmeymim Hava Üssü yakınlarına doğru130 knot hızla yol almaktaydı. Helikopterin bir haftadır saklandığı, K.K.T.C.’nin kuzeydoğusunda bulunan Karpa Milli Parkı’nda ki ağaçların kokusu kabine sinmişti. Mürettebat deniz ve ağaç konusunu karışımını solurken barut kokusu almadan eve dönmenin hayalini kuruyordu.

Helikopter her ne kadar tek başına uçuyor gibi gözükse de aslında Akdeniz bölgesindeki tüm Hava ve Deniz unsurları ve Hatay-Serinyol’a intikal etmiş Kara Havacılık Alayına ait Arama-Kurtarma CSAR helikopterleri alarm durumdaydı! Kırmızı alarmda olan iki yer daha vardı; Genel Kurmay Harekat Merkezi ve operasyonu idare eden Eskişehir Hava Harekat merkezi. Bütün bu hazırlıklar sadece bir kişi içindi. iki yıl süren savaşın sonunda barışa çok yaklaşılmıştı ve O’nun bozmasına izin verilemezdi.

ilgi olursa devamı gelecek panpalar...

O gece herkes sabaha kadar diken üstünde olacaktı.

Aynı geceSuriye’nin batısında, Akdeniz kıyılarına yakın ve Kıbrıs’a 140 km mesafedeki etrafı radarlar ve hava savunma füzeleri ile çevrilmiş Hmeymin Rus Hava Üssü’nde ise savaşın rehaveti tavan yapmıştı. Temmuz sıcağında savaştan ve Suriye ikliminden bunalmış Rus askerlerinin başlarında yumurta pişmiş gece ise çöl ikliminin azizliğine uğrayarak üşümemek için kamuflaj ceket arar olmuşlardı. Radar ve diğer elektronik sistemler sorunsuz çalışsa da birkaç saat sonra hepsi yoğun bir karıştırmaya maruz kalacaktı.

O ise üç gündür gözlerini dikmiş işareti bekliyordu. Yakalanmaması ve barış görüşmelerine zarar gelmemesi için artık çok az mesaj gönderiliyor, kendisinden de kırmızı kod bilgi olmadığı takdirde yollamaması isteniyordur. Türk Özel Kuvvetlerine mensup askerler ve Esad muhalifi Araplardan müteşekkil on kişiden oluşan ve tek görevi ona ara sıra ikmal ve mesaj taşımak olan özel kurye mangasından ise hayatta kalan yoktu. iki aydır gelen giden olmadığı gibigünlerden sonra gelen ilk mesajda bir satırlıktı. Ama her şeye değerdi.

-işaret gelince terket, aşağı in, planlanan yere git. Yalnızsın, başka kimse kalmadı.

-işaret?

-Verilince anlarsın…

Tam da “Şehrin yakınında, uçak/füze faaliyetlerinin yoğun olduğu bir üstenasıl anlayacağım ki” diye düşünürken gece yarısını biraz geçe üssün uçak yakıtlarının depolandığı alanda dev bir patlama meydana geldi. Ardından tüm depolar birer birer havaya uçmaya başladı. Yangınlar başlamış, üs panayır alanına dönmüştü. Askerler uçaklarımı, cephane depolarınımı, S-400’leri mi yoksa canlarınımı kurtaracaklarını şaşırmış halde sağa sola koşuyordu. Herkes tabi olarak bombardıman yadafüze saldırısına maruz kaldıklarını sanıyor ve kargaşadan kimse kimseyi görmüyordu.

Vakit gelmişti…

Tam o anda Ankara’da Genel Kurmay Karargahı’nda Genel Kurmay Başkanı, Başbakan, ilgili teşkilatlardan birkaç üst düzey sivil yetkili bir taraftan gündemi değerlendiriyor diğer yandan da sabaha kadar uykusuz geçme ihtimali düşünerek kahvelerini yudumluyorlardı. Toplantıdaki üst düzey yetkililerden birimasada gördüğü bir dosyayı eline almış içindeki sadeözgeçmişi okuyarak vakit geçirmeye çalışıyordu. Derken Genel Kurmay’a beklenen haber geldi.

-işaret verildi, kuş yolda.

ilgi olursa devdıbını da yollarım

UZMANIN ELiNDEKi DOSYA YILLAR ÖNCESiNDEN BAŞLIYORDU
Kağan henüz beş yaşında idi. Erzurum’da babası ile dolaşırken alçak çeken iki jet uçağının gürültüsü ortalığı inletmişti. Babasına ne olduğunu sorduğunda, yârinki Cumhuriyet Bayramı provası olduğunu öğrendi. Jet’lerinhızından ve sesinden çok etkilenmişti. O anda kafasında şimşek çakmıştı pilot olmalı idi. Böylece anne-babasının öğretmen arkadaşlarının sürekli sorduğu, “Büyünce ne olacaksın?” sorusuna da cevap bulmuş olurdu.
Pilot olma isteği ortaokul yıllarında havacılık tutkusuna dönüşmüştü. O kadarki her haritaya Amerika’ya rakip kuracağı, dünyanın çeşitli ülkelerindeki hava üslerini işaretliyor, internetin hatta bilgisayarın dahi olmadığı o yıllarda gazetelerde gördüğü tüm uçak resimlerini kesiyor, ülkede havacılık alanında çıkan iki derginin tüm sayfalarını adeta ezberliyordu. Saf ve berrak hafızası boş bir hard disk gibi gördüğü tüm uçak ve helikopterleri kaydediyor ve onları televizyonda veya gazeteler de görür görmez tanıyordu. Aslında bu hastalık bir gazetenin her cumartesi verdiği 4 sayfalık “savaş uçakları” ekiyle başlamıştı. Gördüğü her uçağı hemen tanımalı idi. Şimdilik merak ve hobi olan bu kabiliyetin ilerde kendisininve ülkenin kaderinde ne derece önemli olacağını kim bilebilirdi…
Kağan lise 1.sınıf öğrencisi iken bayrak töreninde yaşadığı olay ne derece ileri gittiğine örnekti. Erzurum üzerinde uluslararası hava koridoru vardı. Sürekli çok yüksekten geçen uçakları sınıflandırmaya çalışıyordu. Daha lise öğrencisi iken kaçırılan bir 747’yi görmüş ve yanındaki iki F-4E uçağını da tanıyarak arkadaşlarına,
-Anormal bir durum var 747’yi Phantom’lar takip ediyor bir şey olmuş galiba, deyince herkes dalga geçmişti. O kadar yüksekteki uçağı nasıl tanıdığına inanmamışlardı. Oysa uçaklar 10-11 bin metre irtifada uçsalar da o yıllarda henüz A340 olmadığından 4 motorlu B747 ve B707’den başkası olamazdı.

Hem dört adet duman izini hem de kanatlardaki minicik motor çıkıntılarını görebiliyordu. Boeing 747 Jumbo jetin burun kısmı da çift katlı olup biraz şişmanca olduğundan göz aşinalığı olmuştu. F-4’ler ise ne kadar yüksekte olursa olsunlar kanat uçlarının kıvrık ve geniş kanat yapısı ile F-16, F-5ve F-104’lerden kolayca ayrılıyordu.
Akşam haberlerde olayı seyredince babasına,
-Bahçede tören yaparken üzerimizden geçen uçak bu. iki yanında ki jetlerden şüphelenmiştim zaten,
Deyince babası da inanmamıştı.(1988 yılında kaçırılan Kuveyt Hava Yollarına ait bir Boeing-747 yolcu uçağı Türk hava sahasına girmiş ve iniş izni verilmemişti. Uçağa, Türk Hava Sahasını terk edene kadar iki adet F-4E uçağı refakat etmiş ve kaçırılma olayı uçağın Cezayir’e inmesi ile son bulmuştu)
Okulda iyi çalışmış ve üniversitesi sınavının birinci basamağında yüksek puan almış ve Hava Harp Okuluna çağırılmıştı. incecik bedeni ile dalga geçen mülakat heyetindeki subaylara müthiş bir kararlılık göstermiş, pgibo-motor teste nerede ise yüz almış, fiziki yeterlilik testlerinde ise beklenenin çok üzerinde performans göstermişti.
Düzenli antrenmanların ve yüksek irtifada yaşamanın avantajı ile 30 kişilik uzun bacaklı rakiplerinin çoğuna 1600 metrede tur bindirmiş ve ikinci olmuştu. Çok sıkı sağlık kontrollerini de geride bırakarak artık DUK’a çağrılacaksınız dediklerinde yanındakilere sordu.
-DUK ne?
-Deneme uçuş kampı?

DUK’TA UÇUŞ EĞiTiMi
O yıl Yalova Meydanı bakımda olduğundan Bursa Yedek Meydanına çağrılmıştı. Kampa geldiğinde çoğu askeri liseli olan adayların moralininbozuk olduğu hemen göze çarpıyordu. Sivil liseden rekor başvuru ve alım olduğundan sivil öğrencide çoktu. Bir gün önce şehit olan askeri lise öğrencisinin acısı ise henüz çok taze idi. Kimsenin ağzını bıçak açmıyordu…
Yer dersleri başlamıştı. T-41 tek motorlu 4 kişilik uçakları uçurmak için gerekli dersleri alıyorlar, ilk uçuşa çıkacakları günleri adeta iple çekiyorlardı. Birçoğunda bulunan korku ve endişenin zerresi dahi onda yoktu. Çünkü başaracağından o kadar emindi ki, O doğuştan pilottu(!) Zaten onu Hava Harp Okulundaki seçmelerde tanıma fırsatı bulmuş olan arkadaşları azmini gördükçe “sen kazanamazsan kimse kazanamaz” diyorlardı.
Evinden ilk kez ayrılmış olan 17 yaşındaki bu delikanlının tek derdi Hava Harp Okulunda alıştıkları yemeklerin bu hava meydanın birliğinde olmaması idi. Acemi er yemeğine aşılmak zordu.Bu yemek takıntısının hayallerini nasıl yıkacağının henüz bilmiyordu.
Ha birde 5 yıl sonra kurada F-16 çıkmaz F-4 çekersem ne olacak diye düşünüyordu…
Sınavları geçmiş ve uçuşa çıkmasına az kalmıştı. Her gün pist kenarında 13. sorti olan yalnız sortisine tek başına çıkıp başarılı inişten sonra tepeden tırnağa ıslatılan yaşıtlarını gördükçe içi gidiyordu. Klagib bir havacılık geleneği olan bu ıslatma bazen hortumla bazen kova ile yapılıyor ve genç pilot adayına Hava Harp Okulu’na kabul edildiğini müjdeliyordu.

FIRST TIME FIRST LOVE
O gün gelmişti ilk uçuşuna çıkacaktı, sabaha kadar gözünü uyku tutmamıştı. Heyecandan arkadaşlarının gece yaptığı eşek şakasına bile aldırış etmemişti. Askerlik yapan birçoğunun maruz kaldığı koğuşa sahte subay baskınında arkadaşları tarafından yem seçilmişti. Hiç kafaya takmamıştı. Çünkü onlar ayrı diyarda o ayrı diyarda geziyordu.“Top Gun” filminden başka görgüsü olmayan arkadaşları şamata derdinde iken o gündüz kokteylde tanıştığı F-104 pilotunun NATO tatbikatında F-14 uçağını nasıl kilitlediğini düşünüp hayallere dalıyordu. Pilotun bir anlık gafleti derken ne kastetmişti acaba? Hele iki F-104 atmış olan pilot tam idolü olmuştu. “Ejection” yapmanın vücuda verebileceği zararları bildiği haldepilotu adeta kıskanmıştı. Bende atlasam birkaç kez (!)…
Sabahleyin hat’ta bekleyen 421 kuyruk numaralı T-41’in başında uçak başı yapmıştı. Öğretmen pilotu Yüzbaşı rütbesinde bir F-4E Phantom pilotu idi. Kalkış öncesi kontrolleri ve uçağın etrafını birazda eğitim maksatlı olarak birlikte kontrol ettiler. Pilot, dersini iyi çalışmış bir öğrenci olduğunu fark edince “çalıştır gidelim” dedi. Çok şaşırdı ilk seferinde beklemiyordu o kadar da kendine güvenmiyordu. Uçağı çalıştırdı, kontrolleri yaptı, takozlar alındı, kule ile kendisi konuştu,
-Bursa 4-2-1, taksi müsaadesi.
Yavaş yavaş yan yolda (taksi yolu-yan pist) ilerlemeye başladı. Yüzbaşı her an müdahaleye hazır tetikte bekleyen sürücü kursu öğretmeni gibiydi. Bir taraftan da pgibolojik baskıya başlamıştı ki bu eğitimin veya seçim aşamasının bir parçası idi.
-Çıkar çıkar çimene çıkar ki seni eleyeyim. Oğlum sen hiç mi araba sürmedin?
Yerde iken ayak pedalları ile yönlendirilen T-41 pistin bir sağına bir soluna yaklaşıyor adeta sekiz çiziyordu. O dakikaya kadar kusursuz giden pilotluk yara almıştı. Pist başına gelindiğinde ise son kontrolleri yine O yaptı. Aslında büyük riskti. Genelde ilk uçuşlarda bunu öğretmen pilotlar yapardı. Çünkü gaz kolu geri çekilip rölantinin sınırı zorlanıp motor tam duracakken tekrar verilirdi. Burada motor durması demek arkada bekleyen tüm T-41’lerin kuyruk olmasına sebebiyet vereceğinde karizma diye bir şey kalmayacaktı.

Tekrar telsizi eline aldı ve sağından touch-and-go için (motor durdurmadan bir taraftan inip diğer uçtan tekrar kalkarak iniş kalkış çalışması) için yaklaşan T-41’i kastederek;
-Bursa 4-2-1,son yaklaşmayı müteakiben kalkış müsaadesi
-4-2-1 Bursa, son yaklaşmayı müteakiben kalkış müsaadesi verildi.
Konuşmayı biliyordu ama kulenin cevabının hangi dilde olduğunu bile anlamamıştı. Yüzbaşı öndeki T-41 iyice uzaklaşınca,
-Kaldır bakalım gaz ver gaz ver,
Diye bağırıyordu. Uçak piste koşmaya başlamıştı. Pervane dönüş yönünden dolayı sola çektikçe sağ pedal veriliyordu bunu ilk seferde unutmuştu. Öğretmen pilotu yardımcı oluyordu ve kalkış hızına ulaştıklarında lövyeyi beraber çektiler. Uludağ’ın zirvesini tam sağına aldığında “döneceğiz demi” diyerek ne kadar rahat olduğunu pilotuna göstermişti. Oysa babası araba sürmeyi öğretmeye kalktığından korkudan kalbi duracak gibi olmuştu. Birkaç keskin dönüşten sonra çalışma sahasının üzerine gelmişlerdi. Bu arada Yüzbaşı tüm pgibolojik harekat tekniklerini uygulaya başlamıştı. Radyoda ağır bir Türk Sanat müziğiçalıyordu. Tam da 17 yaşındaki biri için ideal müzikti(!). Ayrıca küçücük uçakta belki de normal hayatında sigara kullanmayan yüzbaşı sigara içmeye başlamıştı. Daha hareketlere başlanmamıştı ki zaten şehirlerarası otobüslerde sürekli midesi bulanan pilot aday adayının yavaş yavaş rengi kaçmaya başladı.
Ama azminden bir şey kaybetmeden önce pilotunun gösterdiği hareketleri birer birer yapmaya başladı. Normal bir yolcu uçağında seyahat eden birinin hayatı boyunca hiç yapamayacağı herşeyi yapıyorlardı. 90 derece yatışlı 180 derece dönüşler, 45 derece yatışlı 360 derece dönüşler, tırmanış ve dalış hareketleri. içinden “eğer birde tonoatarsak ben bittim” diyordu. Ama çok şükür ki ileri akrobasi hareketleri eğitim/seçme programında yoktu.

HAYALLER SUYA DÜŞÜYOR
Midesi yavaş yavaş alarm veriyordu. Etrafındaki bilmez kişilerin tavsiyesi üzerine bulanmasın diye uçağa aç binmişti. Mide bulantısı ilacı için gittiği birliğin doktoru da;
-Bu hap zaten işe yaramıyor sadece pgibolojik etkisi var demişti.
içinden doktora o kadar kızmıştı ki bunu buraya insanlar elensin diyemi koymuşlar diye düşünmeye başlamıştı.
Beklenen olmuş akrobasi hareketlerine daha fazla dayanamayan midesi “eject” yapmıştı. Poşette bulamadığından kepinin içine boşaltmıştı.
KumandayıPilot devralmış meydana dönüyorlardı.
Ertesi gün ikinci sortidepilotu mide bulantısına alışacağını umarak kurallar gereği bir hak daha vermişti. Bu kadar istekli bir adayı hemen elemek istemiyordu. Bu sefer her şeyi Kağan yapmış ve çalışma sahasında yine hareketlere başlamıştı. Ancak öğretmen pilot durumu anlayınca ikinci hakkını da yitirmemesi için kısa kesmiş ve iniş kalkış çalıştırmak üzere geri dönmüştü.
Üçüncü ve son sortide de beklenen olmuş ve bu sefer tedbirli olan öğrenci poşete midesini boşaltmıştı.
Koca bir hayal hüsranla sonuçlanmıştı. Birincisortiden sonra tuvalette ağlarken gören Yarbay’ın alışırsın devam et tavsiyesi de işe yaramamıştı.
Oysa buraya kadar gelmek için ne sınavlardan geçmiş, seçilmişlerin içinden seçilmiş olmak için elinden geleni yapmıştı. Dünyada başka hiçbir meslekte 24 milyon dolarlık bir cihazı tek başına bir adama vermiyorlardı, O adam olmayı çok istemişti.
Onu daha önce hiçbir şey durduramamıştı. Ne DUK’a geldiği ilk gün öğrendiği askeri lise öğrencisinin şehit olması (Yalnıza çıkarak T-41 ile tek başına iniş anında şehit olan aday herkesi yasa boğmuş o gün sivil liselerden gelen 30 aday adayı kampı terk etmişti), nede bunu duyup 1000 km mesafeden gelip ikna etmeye çalışan babası, nede pilotunun “Biz 100 kişi mezun olduk, 80 tanemiz pilot oldu bugün 20’si hayatta”demesi.