1. 13.
    +2
    Değerli yorumlarınız için çok teşekkürler arkadaşlar. Gerçekten bir gencin hayatını olumlu yönde değiştirdim diyebileceğiniz için ben de mutluluk duyuyorum. söylediklerinizi yapacağım. sabır erdemliktir diyeceğim.
    ···
  2. 12.
    0
    panpa adamın biri diyor ki; mutluluk, işte geldik bundan sonra hep mutluyuz diyebileceğimiz bir değildir diyor mutluluk o yolda yürümektir. bir kere en başta bilinçaltında biriken tüm olumsuz düşüncelerden kurtulmak lazım. insanın elini kolunu kendinden başka kimse bağlayamaz emin ol. 2006 yılında lise 1 den okulu terk ettim. ama bir şeyler oldu zihin dünyamda ve 2009da açık liseye başladım 2011de de üniversiteye babam hala benden bi tak olmayacağını düşünedursun şu an biri uluslararası toplam 5 hakemli bilimsel makale yayınladım. kısaca demek istediğim şey sen inanıyorsan iş bitmiştir. ama bu körü körüne biri inanç olmamalı. şu an içinde bulunduğun şartlar yarın olmak istediğin yer hepsini ince ince düşün derim. hatta yaz. bir günlük tut bak orada adım adım yürümenin ne kadar önemli olduğunu göreceksin. ne zaman dara düşsem bunalsam eskilerden birkaç hatıra okuduğumda bildiğin turboluyorum. çünkü 5 yıl önceki farkı görüp beş yıl sonrasını hayal edebiliyorum.
    ···
  3. 11.
    0
    Kardeşim kuru kuru düşünmekle olmaz. Hep deneme/yanılma yolunu kullan. De ki ulan ben şunu yapıcam belki kendimi orda bulurum diceksin olmadı mı sarmadı mı asla yılmak yok. Başka bişiylerle uğraşıcaksın. En önemlisi hırs. Hırslı olucaksın başın eğik olmıcak. Sana ilham kaynağı olucak, hırslandırıcak gaza getiricek mesela Yeşil Sokak Holiganları gibi filmler izleyeceksin. Belki sözlükteki çoğu kişiye saçma gelebilir ama bence yararlı olabilir. Sınav konusunda inan seninle aynı düşünceye kapılıyorum kardeşim bazen giberim anasını sınavını diyip günaha giriyorum ama sonra düşünüyorum ki harbiden sınav başa gelen çekiliyo. Sabrediyorum sabrediyorum daha bi sonuca güzelliğe varamadım diyecektim vardım yani sabır en iyisi. Asla inancını yitirme pes etme.
    ···
  4. 10.
    -1
    eksiyi verdim arada sırada çükülenen entrylere bakın ;)
    ···
  5. 9.
    -1
    @8 ufakta olsa bir tebessüm ettim sayende, bi umudun olduğu aklıma geldi. sorunlar bitmeyecek ama. nasıl değişeceğim ben. bir insan nasıl değişir. kişiliği nasıl değişir. daha başka ne yaşamam gerekiyor. gerçekten benim için çok zor sorular bunlar. bazen bakıyorum, herkes ile aynıyım. bazen bakıyorum, herkes başarmış bir yerlere gelmiş. fakat ben hala aynı yerde sekip duruyorum. bazen darbe yiyip oturuyorum. çabamaya çalışmak istiyorum. çabalamıyorum çok garip. tek sorum nasıl olacak bunca şey. ne zaman rayına oturtacağım işlerimi. kaybettiklerim bana geri dönecek mi? nasıl? ne zaman...
    ···
  6. 8.
    -1
    panpa hayat işte herkese bir başka cepheden görünür. senin durumun aslında o kadar kötü değil. bi kere sen farkındasın problemlerin bunu fark edip rahatsızlık duyuyorsan bir şeyleri değiştirmeye karar verdin demektir. bence şimdi sen elinden geldiğince hayal gücünü geliştirmeye bak. emin ol okuduğun her kitap izlediğin her film hayata bakışını değiştirecektir. tarihe iz bırakmış herkes istisnasız hepsi büyük sınavlardan geçerek dünyaya iz bıraktılar. aslında potansiyel olarak her insanda hem çevresel hemde pgibolojik sorunlarla yüzleşecek güç vardır. mesele biraz cesarete kalıyor, onlarla yüzleşmek lazım.
    ···
  7. 7.
    -1
    @5 kardeşim daha uzun yazacaktım başınız ağrımasın diye..
    ···
  8. 6.
    -1
    upercut
    ···
  9. 5.
    +1 -1
    özeti yokmu bunun aq
    ···
  10. 4.
    -1
    upupuppupupupupupup
    ···
  11. 3.
    -1
    updulllaaaaaaaaaah
    ···
  12. 2.
    -1
    kusura bakmayın upupupupupupup
    ···
  13. 1.
    -1
    Arkadaşlar size kendi hayatımdan bahsedeyim, klagibleşmiş bir hayat. Benimle beraber bu konu altından vereceğiniz tavsiyeler gerçekten hayatımı değiştirebilir, çünki hayatımın değişmesine ihtiyacım var. Taşşaklarınız la okumayıp bu konuyu beyninizle okumanızı istiyorum.

    Öncelikle ailemden başlayayım. Annem genç yaşta okulu bırakmış sanırım Lise 2 zamanında, anneannem hastalandığı için. Eve bakıp evi geçindirmeye çalışmış. Anneannem okuma yazma bilmediği için annemin dayısının imzallattığı bir belge ile bütün herşeyleri ellerinden alınmış. Zor durumlardan sonra istanbul çağlayan taraflarında derme çatma bir eve taşınmışlar. 20 yaşında babam ile tanışmış. Ve hayatı kararmış.

    Babama gelecek olursak, 14-15 yaşlarında okulu bırakıp mahalle serseriliği yapmış bir herif. Tam bilmiyorum fakat serserilik bile yapabildiğini düşünmüyorum o korkak huur çocuğunun. Halam babam ile annemi tanıştırmış o zamanlar. Evlenmişler.

    Abim hayata gelmiş, istanbulda. Okumuş etmiş işte. Babamın umursamazlıkları eve geç gelmeleri v.s. abimi babamdan soğutmuş. Aile kavrdıbına ters büyümüş. 13 yaşındayken abim ben olmuşum işte. Zeki olduğundan dolayı dershanelerde, okullarda avantajlar elde ederek 18- yaşında istanbul üniverstesini kazandı. O aralar çok iyi kumar oynadığı için kazandığı paralar ile rusyaya gidip geliyordu. Benimle çok fazla vakit geçirmezdi. Odasına almazdı. Abilik yapıp benimle konuştuğunu bile hatırlamam.

    Kız kardeşim. Sokak hayatından tamamen uzak tutulmuş, neyin ne olduğunu bilmeyen bir kız. Allahı var iyi kız. Ama annemle beraber bana cepheler. Onun hakkında pek bir şey bilmiyorum. 15 yaşında kız hala bir sevgilisi bile olmadı, yaşıtlarının sevgilisi varken. Bende izin vermezdim. Çünki zamani gençlik belli.

    Bana gelecek olursak...

    Ben hala kendimi tanıma aşamasındayım ama başımdan bir çok olay geçti, bir çok olay atlattım. Bir çok vukaata karıştım. Sokakta büyüdüm. Babamın akıl almaz sırlarını taşıdım. Annemin yüküne üzüldüm. Ama incin ve sorumsuz biri oldum. Olmamalıydım. Ama elimde değil. Düzensiz olduğum için defter tutamaz ve derslerimi iyi dinleyemezdim. Burger King'de çalışmaya başladım. toparlıyorum yavaş yavaş ama, gerçekten çok zor geliyor. Babamın senden bir tak olmaz kelimesinden sıkılmıştım gerçekten. kendisine sorun acaba kendisinden bir tak olmuş mu.

    Biraz daha açacak olursak. Asosyal olmayı bile beceremiyorum, bir yeteneğim yok. Beni en çok üzen şey ise arkadaş edinemiyorum. Gerçekten yakın olabileceğim bir arkadaşım yok. Şu ana kadar 2 tane kız sevdim, harbi harbi. Deli gibi. Olmadı anasını satayım. Tipsizim. Bakımsızım. Giyinmeyi bilmiyorum. allahın gibtir ettiği biri gibiyim. Bunlar yüzünden çok acı çektim. Ama şu aralar aklıma geliyor. bu çektiğime acı diyorsam, evsiz barksız insanlar var, gece dışarda kalmak zorunda olan çocuklar var, onların acıları ne olacak benimkinin yanında. Üzülmeme bile imkan yoktu. Peki ya iyi durumda olanlar. Onlar neden üzülüyorlar. Onların üzüntüleri neden bizim, ve zor durumları olan kişiler kadar büyük. Gözyaşı dökmenin acısının ne kadar büyük olduğunu bilenler anlar. insan soruyor adalet nerde? Sorup soruştrudum bir aralar. Din meselelerini.

    Bu bir sınav cevabından sıkıldım. Neyin sınavıydı bu, neden zorlanıyoruz. Neden bir tanrı olmak zorunda. Ama tanrı olmak zorunda, ibadet etmek zorundayız, bu sınavı tamamlamak zorundayız. Ama neden. Ben bu acıya dayanamıyorum. Ne kadar küçük de olsa babamın sözü aklıma geliyor. Senden bir tak olmaz evet gerçekten benden bir tak olmazdı. olmayacak bunu biliyorum. Şu ana kadar hayatımı bir yere yazmamıştım. Buraya yazıyorum.. Pişman da değilim. Zayıf, çelimsiz, korkak biriyim. Kabul. Yüzsüzüm. Kabul. En yakın arkadaşını en küçük bir olayda da satan biriyim. Ama böyle olmak istemiyorum. Sanki bunları yapmaya zorlanıyormuşum gibi. Nasıl bir kişiliktir bu bendeki kişilik. Sinir krizleri geçiriyorum. Yumruk atmaya çalışıyorum ama o kadar korkak bir insanım ki elimin acımasından duvara yumruk atamıyorum bile. Lanet olsun bu kadar batık bir insan neden hala yaşıyor olabilir ki.

    Bu yüzden başından bir şeyler geçmiş bir arkadaş olsun, olgun bir arkadaş olsun. Benimle konuşsun istiyorum. başka bir şey değil. Okuyan arkadaşlara teşekkürler.

    T.E.
    Tümünü Göster
    ···