Darruşafaka ile hazırlık maçımız var. Benimde basketbol da ilk resmi maçım. Metro da giderken kendimi hep avutuyorum,iyi olacak,ben süperim, bunu yapabilirim diye. Dışarıdan baksanız tir tir titriyorum. indim metrodan gidiyorum Darruşafakaya. Mekana bir girdim beni yine titreme sardı kıç kadar saha olacak sanıyordum Türk telekom arena çıktı amk. 1000 kişilik saha neyseki 50-60 seyirci vardı. Girdim mekana bizimkilere sea çektim soyunma odasına gittim giyiniyorum tam o sırada maç düdüğü çaldı. Bende hızlandım tam kapıdan geçerken bir mide gurultusu geldi ve ardından kaka. Sıçtık dedim tuvalete gidemem maç başladı. Gittim hocanın yanına oturdum maçı izliyorum ama tir tir titriyorum tam o sırada
'Akif 2 numarasın' dedi. El mahkum çıktık sahaya bizimkiler bir iki bir şey dedi ama heyecandan anlamadım. Savunma yapıyorduk adamlar geldi pas kat attılar bizimkiler topu kesti. Pozisyonum gereği en önde bendim bana pası yolladılar. Topu sürüyorum, yarı sahayı geçtim yanımda adam var koşarken bir guruldama girdi. Hem dua ediyorum hem koşuyorum tam turnikeye çıktım zıplayacağım adam blok koymasıyla birlikte zart diye bir ses geldi. Altıma sıçmıştım. Herkes bana bakıyordu ben ise sahada dondum kaldım. Yaklaşık 10-15 saniye sonra hakem düdük çaldı hoca beni yedeğe aldı o sıra koşa koşa soyunma odasına gittim. Şoka girmiştim kendime geldiğimde ağlıyordum. Yaklaşık 2 dakika ağladıktan sonra koşarak uzaklaştım o yerden klubu bırakıp birdaha da basketbol oynamadım.

Yüksel

Bu bir hikaye ve her taş gibi yerine oturacak

Yarını unut, Yarın bugün

ve Bugün bir tarih yazıcağız

Çünkü bizim bir onurumuz var bir onur evet bir onur

Tutkuyla yanan bir onur...