basketbol kariyerimde zirveyi de gördüm dibi de

o dönemden sonra kendimi sadece savunmaya odaklı biri haline getirmeye çalıştım bunun için biraz daha hızlı olmam gerektiğinin farkındaydım bu düşüncemle birlikte 5-6 kilo falanda vermiştim, asla top çalan bir yapıp yoktu stense oturur kolları açardım, karşımdakine verdiğim tek şans ise el üstünden şuttu.. sezonun yarısına gelmiştik zik zaklı bir grafik çiziyorduk ben ise ilk 5'de oynayacak duruma ulaşamamıştım zaten başa baş giden mücadelelerde hücumsal bir katkım olmadığı için o anları benchte geçirmeye alışıyordum, ama bir yandanda basketbolun sadece skor ile olmaması gerektiğini düşünüp durduğum için kim ne yaparsa yapsın her antremanda daha çok savunma üzerinde dururdum, hani şu ısınmlarada takım 2ye ayrılır sağ köşeden biri top ile çıkar sol köşedende biri çıkar diğer potaya doğru 1e 1 maç yapar gibi oynarlar ya o antremanda bile hücum hakkı bende olmasına rağmen topu diğer köşeye bırakıp savunmaya geçerdim

1-5 numara arada da 3-4 numara oynayan ilk seni gördüm panpa. gerçi alt yaş gruplarında böyle anormallikler olur. devam et bakalım.

devam burdayız

panpa boyunu da yazsana

neyse kafama göre takılırım ben dinlemezseniz anlatmam zaten.. şuan ki oyun stilime yatkın ilk maçlarıma çıkmaya başlamıştım, açıkçası çok farklı bir yapım vardı.. savunmada yapışıp bırakmadığım için 1 numarada oynayabiliyordum boyum çok uzun olmasa da kalıplı olmama rağmen 5 numarada, evet kalıplıydım ama ayaklarım çok hızlıydı.. tabi bu 1-5 numara arası savunmayı sadece alan savunmasında yapıyordum adam adama oynadığımızda genelde 3 veya 4 numaradaydım savunmada hücumda ise pek katkım olmadığı için 3 numaraya yerleşir bana gelen topu pota altına indirir veya geri guarda verirdim.. evet iyi ribaund alıyordum ama basketbolu sadece ribaund olarak oynayamazdınız tabikide.. o yaşlarda bunu düşünürken hep diğer çocuklara dikkat ederdim üstlerinde vince carter,t-mac, kobe,ıverson tişörtleri olan ve hepsi sadece skorer olmak isteyen ama bunun için çalışmayıda pek sevmeyen tiplerdi, ben böyle olamayacağımın farkındaydım ve böyle olmamaya da karar vermiştim

durma devam seri

edit: hüzünlü bir son.

Devam panpa

reserved okuyacam bir ara

rezerved

dinliyorum

dinlemiyorsanız boşuna yormayın la beni

küçük kategorisinde 93 doğumlularda vardı geneli onlar idi benim gibi 92li azdı zaten antrenör bu sene lise sınavlarımız olduğu için isterseniz takıma katılmayabileceğimiz söylemişti benden kat kat iyi olmasına rağmen sınavı seçen 1-2 çocuk ayrılmıştı bile takımdan, yaz antremanları başlamıştı bildiğiniz cros antremanları yapıyorduk 14 yaşında ki bir bünyenin kaldırabileceği kadar tabi, yaz dönemi bitiminde okullar açılmıştı zaten bir çok hazırlık maçı yapmıştık ama genelde benchteydim skor üretemeyince bir yere kadar yararlı olabiliyorsunuz, yaz kampından 1,5 ay sonra sezon açılıyordu takımda ki oyuncu sayısı 12'ye düşünce formalar dağıtıldı daha doğrusu 10 kişinin çoğunlu yazdan önce almıştı formalarını.. yine bir gün antremana giderken hoca elinde ki poşeti vererek al bakalım senin forman dedi eşşek gibi sırıtmıştım amk, 7 numaraydı.. o günden sonra 7 numarayı hep uğurlu rakamım gördüm ama hiç bir faydası olmadı..

maçlar bittikten sonra doğal olarak kurs da bitmişti ama okulun bana yakınlığından dolayı hafta sonları gelir okula basket oynardık hatta futbol da oynardık kaleci olurdum hep amk.. neyse 2 hafta sonra beden hocası beni çağırdı bir telefon numarası verdi bu süleyman hocanın (isimler gerçek değildir) yakın bir arkadaşı x takımın antrenörü konuş onunla seni kendi takımında istiyor dedi, tabi bu haberi alabilecek her çocuk gibi bende bi sanki draftan seçilmiş heyecanı oldu.. her neyse ulaştım hocaya bana günleri verdi şu şu saate şurada ol servis seni alacak dedi kabul ettim bende, basketbol kursu gibiydi yine hafta sonları gidiyordum, neredeyse 2 ay boyunca düzenli olarak gittim okullar kapanmak üzereydi mayıs-haziran gibi falan geçen sezonun kursları kapanmış yaz kursları açılıyordu yeni öğrenciler gelecek takımlar oluşturalacaklardı.. yaş itibariyle küçük kategorisinde oynayacaktım, 2 aylık düzenli antremanımın emeği olarak takımın küçük kategorisinde a takıma alınan 15 kişiden biri oldum

sonrauzaktan siyah kalıplı biradam çıktı tahmin et kim kim? lebron james gel nba oyna dedi bende yok abi olmaz sınavım vardeyip geri çevirdim

maçların detayına girmeyeceğim girmeye çalışsam bile hatırlayamam 7-8 sene öncesi yani size şu maçta şu kadar attım diyemem doğal olarak, bu 4 maçın 2sini kazandık diğer 2 maça yenildik diğer maçlara bağlı olarak gruptan çıkamadık saçma bir grup düzeni olduğu için.. maçlarla ilgili tek hatırladığım benden çok çok daha uzun çocuklar olmasına rağmen ribaundu ciddi anlamında kaptırmamdı, çünkü ciddi anlamda bir kalıbım vardı boyum olmasa bile savunmam şuana göre çok etkili değildi tabi ama bunlar bile birilerinin dikkatini çekmeyi başarmıştı

okul seviyesin göre basketbolu çok ilerletmiştim, sanırım profesyonel basketbol oynayan bir babam olması buna çok etkendi çünkü günümü onun sayesinde basketle geçiriyordum hafta içi okuldan sonra onla hafta sonları okul kurslarıyla.. 13 yaşında ilk resmi maçıma okul takımının turnuvalara katılmasıyla oldu, 12-13 yaş ortalaması katılıyordu 14 yaşındakiler lise sınavına hazırlandığı için takımın en büyüklerinden biri bendim 8 yaşından beri içinde olduğum içinde kaptandım, ama basketbolum ne o yaşlarda ne de bu zamana kadar bir skorerlik veya bir hucüma katkı anlamında değildi sadece savunma ve ribaund.. kuralar çekilmişti 2 hafta sonra maç turnemiz başlıyordu 10 gün içinde 4 maçımız vardı

yalanına sokuum

Takipteyim reyiz

orta okulun sonuna kadar aynı takımda olunca 5 yıl boyunca okulun basketbol kursunda bulundum, şehirde ki en iyi ve en yaşlı hoca bize basketbolu öğretiyordu turnike, tek zamanlı stop, çift zamanlı stop, bonus pas vs.. 13 yaşına gelince gerek fiziksel gerek kafa olarak 8 yaşına göre işi baya baya ilerttim tabi doğal olarak.. okulda ki kurslar sırasında hep kendi aramızda maçlar yapardık veya başka okullarla hazırlık maçı gibi maçlar, bir maçta attığım bir şut sayı olunca o yaşlı hocanın bana "sen gerçek bir basketbolcu olacaksın" sözünü hiç bir zaman unutamadım, üzgünüm hocama olamadım ama..

@5 olacak potansiyelim vardı diyelim, neyse anlatayım bir yerden başlayım

şimdi gerçekçi bir şeyler başlıyorum öyle devam etseydim nba'de oynardım falan demiyorum tabi ki ama şuan ki yaşam standartlarımın çok çok üzerinde olurdum, her neyse basitçe bir giriş yapayım basketbol topuyla ilk tanışmam ilk okul 2. sınıfa giderken oldu 8 yaşındaydım tam 12 sene öncesi.. hala hatırlarım ders sırasında beden öğretmeni sınıfa girdi basketbol kursu açacağız gelmek istiyorsanız velinize bu kağıtları imzalatın aylık 10 lira gibi bir şey söyleyip kağıt dağıttı, 8 yaşında ki bir çocuk neyi ne kadar bilir ki zaten o çocukluğun verdiği gazla girdim o kursa babam 2. ligi görmüş adam beni basketbola vermeye meyilli zaten