basketbol kariyerimde zirveyi de gördüm dibi de

neyse kafama göre takılırım ben dinlemezseniz anlatmam zaten.. şuan ki oyun stilime yatkın ilk maçlarıma çıkmaya başlamıştım, açıkçası çok farklı bir yapım vardı.. savunmada yapışıp bırakmadığım için 1 numarada oynayabiliyordum boyum çok uzun olmasa da kalıplı olmama rağmen 5 numarada, evet kalıplıydım ama ayaklarım çok hızlıydı.. tabi bu 1-5 numara arası savunmayı sadece alan savunmasında yapıyordum adam adama oynadığımızda genelde 3 veya 4 numaradaydım savunmada hücumda ise pek katkım olmadığı için 3 numaraya yerleşir bana gelen topu pota altına indirir veya geri guarda verirdim.. evet iyi ribaund alıyordum ama basketbolu sadece ribaund olarak oynayamazdınız tabikide.. o yaşlarda bunu düşünürken hep diğer çocuklara dikkat ederdim üstlerinde vince carter,t-mac, kobe,ıverson tişörtleri olan ve hepsi sadece skorer olmak isteyen ama bunun için çalışmayıda pek sevmeyen tiplerdi, ben böyle olamayacağımın farkındaydım ve böyle olmamaya da karar vermiştim

panpa boyunu da yazsana

devam burdayız

1-5 numara arada da 3-4 numara oynayan ilk seni gördüm panpa. gerçi alt yaş gruplarında böyle anormallikler olur. devam et bakalım.

o dönemden sonra kendimi sadece savunmaya odaklı biri haline getirmeye çalıştım bunun için biraz daha hızlı olmam gerektiğinin farkındaydım bu düşüncemle birlikte 5-6 kilo falanda vermiştim, asla top çalan bir yapıp yoktu stense oturur kolları açardım, karşımdakine verdiğim tek şans ise el üstünden şuttu.. sezonun yarısına gelmiştik zik zaklı bir grafik çiziyorduk ben ise ilk 5'de oynayacak duruma ulaşamamıştım zaten başa baş giden mücadelelerde hücumsal bir katkım olmadığı için o anları benchte geçirmeye alışıyordum, ama bir yandanda basketbolun sadece skor ile olmaması gerektiğini düşünüp durduğum için kim ne yaparsa yapsın her antremanda daha çok savunma üzerinde dururdum, hani şu ısınmlarada takım 2ye ayrılır sağ köşeden biri top ile çıkar sol köşedende biri çıkar diğer potaya doğru 1e 1 maç yapar gibi oynarlar ya o antremanda bile hücum hakkı bende olmasına rağmen topu diğer köşeye bırakıp savunmaya geçerdim

@29 fiziksel yapım o zaman çok uygun 1-2 sene sonra oturdu zaten yerine

savunmada ki bu hırsım antrenörlerimin hoşuna gitmeye başlamıştı en sonudna bir şeyler görüyorlar, antremanlarda beni sahaya çıkacak ilk 5 içinde oynatıyorlar maçlarda daha çok süre veriyorlardı bu durumdan hoşnut olmayan tek kişi ise babam olsa gerek, evimiz şehirin kapalı spor salonuna yakın olduğu için her maçıma gelirdi oyuna girdiğim her dakika ise o hırçın savunmayı inatla yapar hücumda sadece topu dolaştırırdım ribaundlar ve serbest atışlardan bulduğum sayılar ile bitirirdim maça maçtan sonrada babam her zaman bundan dert yanardı, insanların gıcığına gitmeyi sevdiğim için tam tersini yapmaya devam ettiğim sezonun bitmesine 10-12 maç kala ilk 5'deki yerimi almıştım

idmandan önce 1 sat sonrada 1 saat sut calıssaydın ya amk kobe bıle 6 da sut ıdmanı yapıyomuş amk
kımse anasının amından skorer cıkmıyo belkı ole olamazdın ama ceza sutları sokardın sadece bu da senı 1 adıım yukarı cıkarırdı

snlat panpa aynı acıyı bende cekiyorum

2 yaz çalışarak şutumu çok çok yukarılara çıkarmıştım panpa keşke inatlaşmasaydın neyse devam et lan hadi

sayı olarak asla net hatırlayamam ama sezonu 10 ribaund üstünde bir ortalamayla tamamladığımı çok iyi hatırlıyordum sayı ortalamam ise 3-4 gibi bir şeydi, kağıt üzerinde bakılınca her zaman göz ardı edileceğini biliyordum ama bundan gayet memnundum.. sezon bitti orta okuluda bitirmiştim sınava çalışmadığım için düz liseye gitmek zorunda kaldım tabiki.. bu sezonun bitimiyle ile kulüpte çok köklü değişimler olmuştu.. kulüp bir şirkete bağlıydı ve bu şirket başka alanlarda da ismini duyurmak istiyordu ama kulübün en büyük jenerasyonu olduğumuz için yatırımı bize yapmışlardı, 2 aylık aradan sonra kulüple çok içli dışlı olmadığım için gelişmelerden pek haberdar değildim ama ilk antremanda her şeyin farkına varmıştım.. çok daha büyük ve yepyeni bir antreman salonu, spalding basketbol topları.. ve geçen sezon boyunca maçlarda farklı takımlarda bizi zorlayan çocukların tek bir takımda toplanması, hem benim için hem bu takım için çok farklı bir sezon olacağı kesindi..

orta okulun sonuna kadar aynı takımda olunca 5 yıl boyunca okulun basketbol kursunda bulundum, şehirde ki en iyi ve en yaşlı hoca bize basketbolu öğretiyordu turnike, tek zamanlı stop, çift zamanlı stop, bonus pas vs.

bonus pas ne lan gibik asfasdasdas

özgüven sorunum basketbolada yansıdığı için şut atmaya çekiniridm bu sorun şut atarkende yansıdığı için attığım şutlar çemberle alakalı olmazdı o yüzden hiç o yöne kaymadım..

her neyse devam edelim, liseye başladıktan sonra aslında sorun etmesem bile o sınav stresi kalkmıştı üstümden 15 yaşına giriyordum bunlarn verdiği gazla okulun dıbına koyim moduna çoktan girmiştim bile küçükler kategorisinden yıldızlar kategorisine geçmekte buna ek olunca demeyin keyfime.. toplam 4 antrenör varken bunların 2si gitmiş 3 tane gelmiş ve sayı 5e çıkmıştı, şirketin verdiği kaynak ile antreman formamız bile vardı bunlar o yaşta ki bizleri mutlu etmeye yetiyordu, 2 aylık muazzam bir kamp geçirmiştim boyum artık 1.80 sınırını da geçmişti.. takımda ki en büyük değişim ise oyuncular arasındaydı.. geçen seneden sadece ben dahil 5 oyuncu kalkmıştık diğer 7 oyuncu ise o şehirde çıkarabileceğiniz en iyi 7 oyuncuydu, o sıralar pek ilgili olmadığım için bilmiyordum şaşırıyordum bu çocukları diğer takımların hocaları nasıl verdi diye, sonranda öğrendim bu yaşlarda bile bonservis bedeli olduğunu, çocukların bonservislerine adam başı 600 ile 350 lira arası para verilmişti

@37 yeni nesil bilmez olum 2001-2002 zamanları o zamanlar bize öyle öğretiliyordu

takımın bu denli iyi oyunculardan kurulması beni sevindiriyordu kim istemez ki güçlü oyuncuların bulunduğu bir takımda olmak ? ama bir problem vardı.. yarım sezonda zar zor girdiğim ilk 5'den şuan kolaylıkla çıkarılabilirdim.. o formayı vermemem gerekiyordu ama bu sezon 5 numara oynaması kesin olacak çocuğun boyu 1.92 falandı sorun benim açımdan ciddileşiyordu.. pek detayada girmek istemiyorum ama kendimi resmen hücum basketboldan soyutlamaya başlamıştım hucüm için tek mentalitem sert penetre edip turnikede bir şekilde faul aldırmaktı, serbest atışlarda bir şekilde haleldiyordum onun dışında yapabildiğim tek şey o sezon yeni tanıştığım set oyunlarıydı.. ters ayak, el üstü, zamanında hamle gibi sorunlarımıda çok kolaylıkla ortadan kaldırınca ciddi anlamda iyi bir savunmacı olmuştum şuan ki oyun mentalitemdeydim, top oyuncudayken yapış penetre ettirmek yok tek şansı el üstünden şut.. bunu çok iyi yapmaya başlamış, ve belli paralar verilip takıam getirtilen o çocuklar üstünde uygulamaya başlamıştım

rezerved

dinliyorum

benettona gidip menisküsün var diye geri mi yolladılar?

banvit te 7 numara daki pivot musun oysan dinlerim efsaneydi be

anlatma

anlat dinliyom. eminim benzer şeyler benim başımdan da geçmiştir

anlat panpa