basketbol kariyerimde zirveyi de gördüm dibi de

seri seri

reseerrrvvedd

aha gitti ayağı yazık oldu eee çıkarsan hocanın lafından böyle kalırsın işte ortada

babamı arayıp bunu söylediğinde ise sadece deliler gibi hönkürdüğünü duyabiliyordum memleketimde ki tüm tanıdıklar 1 saat içinde durumu öğrenmiş beni arıyorlardı ben ise heyecandan bi balkona çıkıyor bi alt kata iniyor geri çıkıyordum takı markadaşlarıdma beni tebrik ediyor o gerizekalıca heyecanımla dalga geçtikleri bile oluyordu inanması güç geliyordu evet belki aday kadroydu 26 kişilik ama o seviyeden sonrasını ben istediim gibi yönetebilirdim biliyordum..

devam panpa hikayenin sonunda sakatlanırsan küfrederim amk

öğleden sonraya doğru o salak heyecandan biraz kurtulunca yaptıklarımla cidden gurur duymaya başlamıştım duyacaktımda ben buraya hakederek gelmiştim, belki hiç bir zaman hedefim bu kadar yüksek olmamıştı ama bu sefer fırsat benim ayağıam gelmişti, tüm gün takım arkadaşlarımın ailemin sevdiklerimin bana karşı ypatıkları ilgi gösterileri benim heyecandan yaptığım saçma hareketler ağlansan ağlanılmaz kahkaha atsan atılmaz gibi bir durumdu akşam antrenörüm beni tekrar yanına çağırdı..

seri yaz panpa burdayım dinliyorum

"oğlum sen bizim okulumuzun, takımımızın, takım arkadaşlarının ve en başta benim gururumsun artık.. sana diyecek fazla sözüm yok sen hakettiğin yerdesin sana 1 hafta izin veriyorum git iyice dinlen o kampa kadar hazırla kendini ve o 12 kişilik kadroya gir" dedi, yaptığı her şey için minnettar olduğumu çok teşekkür ettiğimi söyledim ama izin vermesini istemedim aksine yarın antrenmanlara çıkıp oraya hazır gitmek istediğimi söyledim, milli takım antrenmanları güce dayalı olur ağırlıklı cross çalışırsınız zorlamaman lazım kendisini desede ilk defa onun sözünden dışarı çıkmıştım, sadece ilk defa..

Daha serii panpa

seri ol artık devam

bu büyük onurun verdiği heyecan ve gazla 2 hafta boyunca 16 yaşında ki bir çocuğun büynesinin kaldıramayacağı şekilde antrenmanlara çıktım, 1 saatten günde 3 defa antrenman yapıyordum antrenörüm sürerki uyardı her antrenmandan sonra biraz ara ver dedikçe onu dinlemedim daha fazla asıldım, ne olursa olsun oraya herkesten hazır gidip kendimi ispatlayacaktım..2 hafta sonra tbf sayesinde izmire ulaştım kamp yerine antrenörlerimle ve takım arkadaşlarımla tanışmaya başladım yavaş yavaş il günden antrenmanlara başlamıştık, tamda hocamın dediği gibiydi elimize top çok az değiyordu antrenman cross ve kondisyon ağırlıklı geçiyordu 3 gün boyunca bu yüksek tempo tüm takımı bitirmişti resmen ama ben o 2 haftalık arayıda abartı bir çalışma ile geçirdiğim için neredeyse sürünüyordum antrenman sonlarında.. kampın 4. gününde ilk antrenman cross'tu belli bir koşu antrenmanıydı yani yan yana 3erli sıra, antrenör düdüğü çalıyor %100 ile çıkıp ilk çizgiye dokunup başladığın noktaya dönüyorsun sonra bir sonra ki çizgiye dokunup dönüyorsun daha sonra yarı sahaya çizgisi.. sahanın diğer ucuna %100 ile çıkıp o çizgiye dokunmuştum, dokundum ama geri dönemedim sadece tık diye bir ses dönmeye çalışırken sanki sağ ayak bileğimi o çizgide bırakmıştım.. önce bir yanma daha sonrasında yerdeyim.. başladığım noktaya hiç bir zaman dönemeyecektim

beyler bu gecelik burada bırakıyorum çok yoruldum cidden hepinize iyi geceler yarın öğleden sonra burada devam edeceğim

uykumu kaçırdın amk devam ettirmezsen yakanı bırakmam bilesin

devam ettir züt giberim haaa

reserved

adamın ayağını kaydırmışlar amk

reserved

bekliyoruz panpa hikaye gerçektese üzüldüğümü belirtmek isterim

yazık olmuş panpa ama

life goes on

2 hafta boyunca ankara da yurtta dinlenmeye çekilmiştim arada antrenörüm gelir durumumu kontrol ederdi, takım arkadaşlarımın bana moral vermeye çalışması ise ilaç gibi geliyordu bana.. ama en büyük kazığı o gün yiyecektim, okul yönetimi benle görüşmek istemişti ne olacağının farkındaydım ama öyle olmamasını umuyordum, yurt görevlisi sayesinde okula ulaştım ve yöneticilerle görüştüm hepsi telkin edici konuşuyor içten dileklerini belirtiyorlardı.. daha sonra bir kaç bir formalite konuşmadan sonra tahmin ettiğim şeyleri demişlerdi "yaşadığın bu ciddi sakatlıkta sana tekrardan geçmiş olsun dileklerimizi sunuyoruz ama malesef ki okul ve takım yönetimi olarak artık senle devam edemeyeceğiz, geçen yıldan kalan 2 ay ve bu yıl alacağın 9 aylık burs ücretin burada, lisansını ve bonservisini ücretsiz bir şekilde sana veriyoruz, şehirine dönmen içinse gerekli masrafları karşılayacağız.." elimde 4 bin liraya yakın para, uçak biletim, ve tüm hayallerim ile dönüyordum memleketime.. basketbol beni istememişti, inancımla geldiğim yerden tekerlekli sandalye ile dönüyordum..