Sene 2011 mersinden ankaraya otobüsle gidiyordum. Derken aksarayda mola verdik. Mola yerinde bir gürültüdür kopuyor davullar zurnalar beyaz oyalı yazmalı kürt ablalar halay çekiyor... Bizim otobüsten bi abi bunlardan it sürüsünü emzirmekten memesi isyan bayrağını çekip göbeğinden vajinasına kadar sarkmış bir teyzeye hayırdır asker uğurlaması mı var diye sordu. O da hayır biz ankaraya barış için gidiyoruz dedi.Abi de kolay gelsin diyip ayrıldı. Abi gittikten akabinde teyze asker peh*** tc *** saydırmaya başladı. Bende lise arkadaşım fırat hewalden öğrendiğim kürtçe küfürlerle saydırdığı bütün küfürleri anladım. bu teyzenin yada bunun gibilerin sözde barış için gitmesinin samimiyetine zerre inanmıyorum. gözlerimle görüp kendim duymasam inanmam. içlerinde bu kadar asker kini varken. bu kadar terör sempatizanlığı varken. barışın sözünü dahi etmemeliler. dillerinde barış ekgib olmayan bu insanların kalplerinden geçen elbetteki savaş kaos ve yeni bir devlet veya özerklik... geçtiğimiz gün yaşanan bu bombalı eylem için de oraya gidenlerin hiçbirinin amacı barış falan değildi bunu bilesiniz. 2011 de neyse şimdi de o. orada ölenlere hiiç üzülmüyorum. aynı zamanda bazı ergenler gibi de sevinmiyorum. çünkü hiçbir canlının ölümü mutluluk getirmez... bu yaratıklar doğuda evlatlarımızı şehit ederler. sonra ülkücüler hdp binalarını taşlayınca da hdpli yetkililer polis ve asker bize yardım etmiyor diye edirnede açıklama yaparlar. böyle de yüzsüz ve içten pazarlıklı insanlardır bu yaratıklar... şimdi o buuuu meydan kanlı meydan diye bağırıp halay çekenleri görünce 2011de gördüğüm o manzara aklıma geldi ve siz değerli sözlük üyeleriyle bu kötü anımı paylaşmak istedim.