barok intihar

http://www.youtube.com/watch?v=lcJuZIUeBME

“Sabah kalktı elini yüzünü yıkadı” gibi bir cümleyle başlayamayacak kadar düzensizdi hayatı, tıpkı ruhu gibi. Akşamüstü uyandı, artık ciğerlerine iyice işleyen nikotinin verdiği öksürük krizine aldırmadan; her gün uyanır uyanmaz yaptığı gibi önce sigarasını yaktı gördüğü saçma rüyayı düşünerek. Rüyalarının etkisinden kurtulamazdı hiçbir zaman. Hayattan birşey beklemeyen, bir amacı olmayan biri olduğundan, hayal kırıklıklarıyla bezenmiş dünyasından daha çekici geliyordu rüyaları. sigarası bittiğinde hala düşünmekteydi. Bu hal yaklaşık 1 saat devam eder, Sonrasında ise bişeyler yerdi. Genelde dışardan söyler ve bu da onun tek öğünü olurdu. Yemek yemek çoğu kişi için zevk olsa da, bu, hayatta kalmak için bir araçdı onun için uzun zamandır. Zevkle yaptığı tek şey içmekti. Sarhoş olmak uyumadan da rüya gördürtebiliyordu çünkü ona. Bir de müzik dinlemeyi çok severdi. “Johann pachelbel-canon in d” en sevdiğiydi. Barok müziğin armonisindeki o karısıklık ve uyumsuzlukta kendini bulurdu. Bu parça gibi güzel başlamıştı hayatı. fakat sonra notalar birbirine girmiş, karmakarısıklasmıstı. Bu karısıklık sarkının sonlarındaydı ve o da kendi sonunda olduğunun farkındaydı. Fakat o ölsede bu şarkının başa sarmasını isterdi hep kendi cenazesinde. Yemeğini yedikten sonra bir sigara daha yaktı. Yatagına uzandı. Sürekli bir yorgunluk hali vardı üzerinde. Saatlerce boş tavana baktı. Yanlızlığa ne kadar alıştıgını farketti. mecbur olmadıkça evden dısarı adımını atmıyordu. Her gece olduğu gibi bişeyler içmek istedi. Yine depreşmişti acıları. Dolabında mutlaka bulunurdu içecek bişeyler. Zaten dolapta bikaç şişe bira ve meşrubattan başka bişeyde yoktu. Mezesi belliydi canon in d ve sigara. Alkole teslim olmak üzereydi artık. Uyumaktan korktu. Tekrar rüya görmek istiyordu aslında ama uyandıktan sonra gerçeklerle yüzleşmek dayanılmaz bir hal almıştı son 1 yıldır. Artık buna bir son vermeli diye düşündü