beyler kaçımız fakirlik yaşamadı ki aramızda? annenim babamın ablamın akrabaların eskilerini giydiğini bilirim. babam iki kuruş fazla kazanacak diye sabahtan akşama mal indir bindir yaptığını bilirim. lisede zengin bir arkadaş sizin o taraflara gelirsek sende gel takılalım dediğinde aklıma ilk gelen tek giydiğim ve artık onunda kısa geldi kot pantolonum olmuştu. ilkokul beşe giderken, yanında oturduğum kız bakkallarından kek, çikolata getiriyordu,bir kaç kez bana da getirdi, sonra anan babana söylede sana bişeyler alsın dediğini bilirim.o an nefes alamadığımı bilirim. ilkokulda okula 200 binlirayla giderdim,bu da bir simit parası. ablam o zamanlar lisedeydi 500 bin lirayla giderdi, hamburgerler 1 liraydı. lisede 2 liraydı harçliğım,2010 da mezun oldum beyler anlayın. okuldan eve geldiğimde sobanın yanında sadece yumurta yediğimi bilirim, kahvaltılığın olmadığını bilirim. dersanede çocuklar burgerda 2 menü 10 lira deyip koşa koşa gittiklerinde ben anneannem hasta deyip gitmediğimi bilirim. lise son sınıfta bir salaklık yapıp kıza teklif ettim, kabul etti sonra ayrılmak için dua ettim ağlayarak. cebimde okulda günlerce yemek yemeyerek biriktirdiğim 10-15 lira vardı. Pederin verdigi paradan hayır gelmiyoduki kendin ne biriktirdiysen oydu kızla mesajlaşmak için hat değiştirmeye karar veriyorsun cepte para yok. dışarda bir yere gitsen napıcan? ağlayarak dua ettim,iki gün sonra kız olmayacak bu iş dedi. zoruma gitti bu kardeşlerim.
insanların halinden de en iyi biz anlıyoruz. birisinin başına birşey gelse koşarız;çünkü bu ağır hayatın verdiği tecrubeyle anlarız halinden. işte beyler başlıktaki soruyu bana sorsalar kısaca" hayatım" derim geçerim...