Bir zamanlar çalıştığım yerde bir kız vardı. Düşünüyordum aca bu kızla çıkabilir miyim diye? Sonra bu kızın ismini öğrendim ama o benim ismimi bilmiyordu. O bana abi diyordu. Zaten o yerde ayrılmıştım, aklımda o kız duruyordu.

Rez alın hikaye devam ediyor...

Sonra başka bir yerde işe başladım. Sanayi sitede çalışan bir güvenliktim. Neyse... Şu an işte rahattım. Akşamları daha da rahattı. Zaten havalar soğuk olduğu için dışarıya montla çıkıyordum.

Gece olmuştu. Patron Porsche arabasıyla evine gidiyordu. Patron çıktıktan sonra yan kulübede oturan Hürmet vardı. Çay yapmıştı. Çay almak için ona gittim. Çayı süzgeciyle içerim. Hem çay alıyordum hem de muhabbet ediyorduk. Muhabbet biraz uzamaya başladı. Ben de etrafa bakıyordum, bir baktım benim moboda biri vardı. Ya da ben öyle görüyordum. O moboda sürekli birşeyler hareket ediyordu, bunu uzaktan farkettim. Çay bittikten sonra bardağı moboya bırakacağımı söyleyip moboma gittim. Moboda hiç kimse yoktu. Bir de devriye sırası bana gelmişti. Ben de devriyeye başladım...

Bu benim 3. devriyemdi. Yanımda bir köpek vardı; onunla devriye atıyordum. Köpek desem sokak köpeğiydi. Neyse köpekle dolaşıyordum; tahta barakada biri vardı ama köpek havlamadı. Normalde köpeğin yabancı kimselere havlaması gerekirken havlamadı. En azından ben öyle gördüm. Gördüğüm kişi uzun saçlı yüzü görünmeyen aslında yüzü siyah olarak görünen bir kızdı. Elleri ve elbisesi kanlıydı. Hafif uzaktan böyle görüyordum. Üstünde hastanedeki hemşirelerin kıyafetine benziyordu; el feneri ile ona baktım. Sonra dolaşırken sanki dükkanın içinden biri beni izliyordu; resmen bana bakıyor gibi görünüyordu. Köpek bunu gördü ve yine havlamadı. Bu kez başka biriydi. Bu da yüzü kömürleşmiş gözleri kırmızı, takım elbiseli bir adamdı. Bana tip tip bakıyordu. iyice korkmaya başlamıştım. Sonra diğer sokakta hiçbir şey yoktu ve normale döndü diye düşünüyordum. Ya da ben öyle görüyordum. Hiçbir şey yoktu ve 3.devriyemi bitirmiştim.

Rez alın da devam etsin

3. devriye sonrasında kulübede oturup mal mal düşünüyordum; bunlar kimler diye. Aklımda birileri geliyordu ama bunları kafadan bir yerden çıkartıyordum. Neyse moboda mal mal oturup duruyordum. Kafam gelgit yapıyordu;orada gördüğüm şeyleri görüyordum. Tuhaftı, olur ya gecenin ilerleyen zamanlarda böyle şeyler olurdu. Köpek havlaması, gıcırtı sesleri, uçak sesleri araba sesleri filan... Fakat köpek havlamamıştı.

Gececi binler gibleyin de devam etsin

4. devriyeme başladım. Bu sefer devriyede köpek yoktu. iyice korkuyordum. Uzakta yine o kızı gördüm; bu sefer direklerin yanındaydı. Ben de bir anda tedirgin olup gözlerimi kapatıp açtım. Baktım ki orada onu göremedim. Neyse yoluma devam ettim. Birden ayak sesleri duydum. Birileri sessizce yanına geliyordu. Panikledim, gelen bizim köpekti. Neyse korkuyu atlattım, sayılır. Yolda ilerlerken dükkanın içinde biri bana bakıyordu. Bana bakan kız o kızdı. Bana gülümsüyordu, ben de dalgınlıktan ona doğru giderken birden ayağım takıldı ve düşecektim. Son anda düşmekten kurtuldum. Hafiften kendime geldim. Yine yoluma devam ettim. Bu sefer korkmayacağımdan emindim ama tam olarak emin değildim. Burada bir karar vermem gerekiyordu. Resmen paranoyak oldum. Sonra cami arkadası bahçeye gittim. Lavaboda korkunç sesler geliyordu. Korktum, korkudan lavaboya bile giremedim. Giremeden korkudan yerime gittim.

Okuyacak varsa devam edeyim

Okuyup da rez alınmadığı sürece yarıda kalabilir.

Okumayan da okumasın. Ben yine de atayım buraya...

Çok korkuyordum. Hiç kimseye bir şey bile diyemiyordum. O korkudan altıma bile edebilirim. Yine kulübede öyle mal mal oturuyordum. Kafam yine gelgit yapıyordu o sırada. Onları hala da görüyordum. Bana pis pis bakıyorlardı. Önüme döndüm, kendi kendime hayal ediyor gibi düşündüm. içimdeki korkuyu az da olsa atlatıvermiştim.

Çok korkuyordum. Hiç kimseye bir şey bile diyemiyordum. O korkudan altıma bile edebilirim. Yine kulübede öyle mal mal oturuyordum. Kafam yine gelgit yapıyordu o sırada. Onları hala da görüyordum. Bana pis pis bakıyorlardı. Önüme döndüm, kendi kendime hayal ediyor gibi düşündüm. içimdeki korkuyu az da olsa atlatıvermiştim.

Yanlış yere mi açtım da giblenmedi.

Kuzen gibtim diye başlık açsam giblenirdi.

Yürürken o kız beni gördü ve bana selam verdi. Ben de korkudan ona bile bakamıyordum. Yoluma devam ediyordum. Yine o kızı gördüm; bana ters ters bakıyordu. Artık korka korka yürüyordum. Bu kızı bir yerden hatırladım. Bunu en son yakından gördüm tüylerim diken diken oldu. Bu önceki çalıştığım hastanede stajyer öğrenci olan kızdı. Bu kız Kübra idi ve bana abi diyordu. Adımı bilmiyordu bile. Sonra yine lavaboya doğru ilerliyordum. Lavaboya girdim, hiçbir ses yoktu. Bunlardan orta tuvaletin ışığı yanıyordu. Birden hafifçe ilerliyordum. Kapı birden açıldı ve tuvalette Ali Escobar çıktı. Korkudan altıma ettim o sırada...

Ali Escobar bana tip tip bakıyordu. Korkudan arkama döndüğümde Kübra vardı. O da bana tip tip bakıyordu. Yine arkamı döndüğümde Ali Escobar tuvaletten çıkmıştı, bana öyle bakıyordu. Bir daha arkama döndüğümde Kübra bana iyice yaklaşmıştı ve birden kollarımı tutuyordu. Kübra kolumu kıvırdı ve bana;

Bana selam vermedin!

Birden kollarımı çekip ona yumruk attım. Onu tutup Ali Escobar'a attım. Oradan kaçmaya başladım. Kaçarken şunu dedim:

- Vaay, babamın düşmanlarını gibeyim!

Sonra bizim köpek geldi, havladı birkaç kere. Sonra bizim köpek nolduysa köpek inliyerek benden hızlı koşıyordu. Ali Escobar bizi kovalıyordu. Ben koşkarken bana hızlıca yetişiyordu. Bana vuracakken eğilip koşuyordum. En sonunda moboma geldim. Korkudan mobonun kapısını açıp içeriye girdim. Moboya köpeği de aldım. Köpek de ben de tir tir titriyerek birbirimize sarıldık.

Köpeği kucağıma alıp koltukta oturuyordum. Köpek kafasını saklıyordu. Ben de korkudan bakarken birden Ali Escobar karşıma çıktı. Ben de mobonun cdıbını kapattım, kapıyı da kilitlemiştim. Ali Escobar bana sinirli şekilde bakıp birden yokoldu. Aniden hızlıca dönen Ali Escobar'ı gördüm. Artık bakamıyordum. Bir ses gelmişti:

Bana selam vermedin!
Benim yanıma gelmedin!
Beni hiçe saydın!
Beni hiç sevmedin!

Bu Kübra'nın sesiydi. Acaba Kübra beni mi arıyordu diye düşünürken birden katiladam! diye bir ses geldi.
Bu bizim Hürmet' ti. Hürmet beni uyandırdı ve şunları dedi:

- katiladam, köpekle napıyorsun?
Ben: ...
Hürmet: Köpeği kulübeye sokmak yasak.

Köpeği kulübeden dışarı çıkarttım. Neyse Hürmet bana devriye atacağını söyledi. Rüya gördüğümü sanıyordum fakat köpeği yanıma aldığımı gördüğümde gerçek olduğunu düşündüm. Gördüklerime emindim.

Hala Kübra ve Ali Escobar beni izliyorsa...

Sonuçta atlattım o trajediyi. Artık başka bir yerde çalışıyorum ve durumum az da olsa iyiydi.