Dünüme nokta koy ve önüme gelecek ol , hazır yazım
Düşüme seni de kattı Tanrı yıktı ben bir enkazım
Yine de var çıkış , kadere küsme sen dilek dile
Yanıma gel ve ilacı bul , beni de kaldır acile..

Ne demek burada papatya yok :D

Yarattı beni boşluklar
Elimi yıkarken aynaya bakmak gibiydi
Halıdaki toz taneleriyle tanışmak gibiydin
Onlar ne bilir ki ?

Dünyada olmak yetmiyomuş gibi içine kaçan umuda savaşma denilir
Dumanlı bi odada solumak gibisin
insanlar neyi kutsal yaparsa daha değerli hep solucan sidiği

Ufak şeylerden kırılabilen bi yapım var sanırsam..

Ondan sonra dedim ki , hakettiğim bu muydu..?

Tamam o halde , ne diyebilirim ki..

1984'e başladım , hep övmüşlerdi zaten George Orwell'i severim cesur yazardır.. Bitirdiğimde düşüncelerimi aktarırım..

Aslında herkesten uzaklaşıp kendimi böyle kitaplara , ingilizceye falan verme ihtimalim de var.. Hem geleceğim için daha mantıklı , hem sarıyo da açıkcası.. insanlar genelde haketmediğim şeylerle geliyor bana , sınırlarımı aşıyorlar..

Gündüzleri sergilediğim hareketli , neşeli ve umursamaz karakterin geceleri içine kapanık ve şairane bi kimliğe bürünmesi bazı zamanlar kişilik bozulmasına yol açıyor sanırım. Öyle ki bu aralar , kim için üzülüp neye sevineceğimi şaşırmış durumdayım.. Yine de saçlarının güneş ışığıyla birleşip yüzümde gezinerek beni uyandırdığı sahneyi hayal etmekten alıkoyamıyorum kendimi..

Ve sonra elimde kalan süloya sarılıp uyumak olunca , düştüğüm boşluğa bi isim vermek de sana kalıyor.. Ne zaman denesem , girdiğim her yolun çıkış noktası olduğundan panda bulamıyor yolunu sanırım , ve gözlerimin içine dikkatli bak. Bu bozukluk fiziki değil , zihnime işlediğine ikna oldum.. Canımı yakıyor , tüm bunlar.. Ama kime anlatabilirim değil mi ? Sülo , dinliyor musun?..

Gardrop içinde kayboluyosun hep ,
Yatağımın altında saklanıyon hep.
Hayale sarılıyom hayaletle hep ,
Diyodular hayal etme sen panda hep..

Saçmalama panda dedi , ölen kim ? Şizofrenik hislerim son mu bulacak ? Hayır , ölen sensin onlar değil , ölen benim ve sanırım her seferinde , bunu durdurmak için beynim bana oyunlar oynayacak..

Ve bu senin aşk sandığın şeyler , sadece benim kalem kağıtla ettiğim dansın bu satırlara yansımasını içeriyor. Gerçek dertler mi tatmak istiyorsun ? Gerçek beni mi bulmak istiyorsun.. Hayatımın diğer her alanında olduğu gibi yarım kalan , yazarken kendimden parçalar bıraktığım , ve kendimi tanımlamaya en uygun olduğum başlık idi ; (bkz: bikaç damla gözyaşı)