Uyuyorum..

Günnaydınn herkese. 11.30 da okula uğramam gerekiyor. 45 dk sonra yola çıkacağım anca yetişirim..

Uzun zamandır erken kalkmıyodum tembellik de güzel şey ya.

Bi hayal söylersiniz herkes güler size.
\"Yahu öyle şey olur mu ?\"
Siz inanıyosanız tamamdır.. Çünkü inanç , görünmeyene inanmaktır , görünmeyene inanıyorsanız , başkalarının göremediklerini görürsünüz..

O zaman git dedi , o zaman git.

Gitmedim , düzeltebilirim dedim , duvarlarını aşıp da bigün gerçekten , erişebilirim gülümsemene. Ve denedim. Okşadım ruhunu sakince hep , hoşuna gitti , gülümsedi. Ama kalıcı değildi. Anlık mutluluklarından sıyrılıp , mutluluklarla dolu bi hayatın hayali için biraz bedel ödemesini istedim. Çünkü ben sonunda sadece onun mutlu olacağını görsem dahi hayatımı hiçe sayabilirdim. Dinledi , tekrar gülümsedi. Sevilmeyecek gibi değildi , sevdim , tek değildim.

Gözlerini kıstı , bana baktı. Dudakları baktıkça karmaşık hikayelerin arasına karıştığım , tüm tatlı hislerimdi. Sesindeki çocuksuluğu , ekgib kalan yanımı tamamlamak için geldiğinin işaretiydi.

Beklemiyordum , hikayelerin en karmaşığına yine beni , dudaklarıyla ulaştırdı. \" Ben de seninle gelmek isterim , ama uyuşmuş eklemlerim , güzel olan tüm hislerim..\" Her şey içinden çıkılmaz gibiydi. Ama hiçbiri gözleri kadar değildi..

Mutluluk dedi , artık mesafelerin de daha uzağında..

En sevdiğim şarkılar listesine
Şanışer - Dünyadan Alacaklarım Var ' ı eklemeyi unutmuşum.. Harika parça. Dinleyelim mi onu da beraber ?

Pandalar için uyku vakti , umarım yarın daha tatlı bi gün olur..

Sana attığım şarkıdan bir sözü whatsapp durumu yaparak bana şirinlik yaptığını sandığın için yolumuz farklı işte. Ben , sana biraz gülümse ve daha fazla yazabileyim derken , sana wp den atacağım mesajları kastetmiyordum. En üzücüsüyse , benden çok uzaktayken sen , hiçbirini farkedemeyecek olman. Dizdiğim satırları anlaması gereken tek insanın , farkedemeyecek olması.. Farketsen ne değişir biliyor musun ? Artık hiç bir şey ! Aynen.. Saian'ın da dediği gibi ;

iSTANBULUN HER YANINDA ŞiMDi KOKUN DURUR YA , SENDEN HATIRA KALSA NOLUR KALMASA NOLUR !

Bu gece Şanışer - Kaç Kere Öldün parçasını 10 kez falan dinlerim heralde..

YAAAAAR , YENiLECEEK , TARAFIM VAR MI ?

Bugün buraya 2017 Nisanda yazdığım bi hikayeyi part part bırakıyorum. Sözlüğe başlık olarak yazmayacağım çünkü hem kurgusu buna müsait değil , hem de ilgi istemiyorum , yanlış insanların okumasını istemiyorum. Ama sen beni biliyorsun ya , bugün duramıyorum.. Neyse , başlayalım..

BiR GÜN MUTLAKA

\\\"Kafatasıma çiviler batırıyorlar , kurşun döküyorlar kulaklarıma... \\\"
Karanlık aydınlığa üstünlük kurup gece çöktüğünde , benliğim ve yalnızlığımla başbaşa kaldığımda tek düşündüğüm , içinde bulunduğum dünyamın dertlerinden fırsat bulup her kafamı kaldırdığımda utançlarla dolu olması. Öyle ki bencilliği bir kenara bırakıp şöyle bir etrafımı izleyecek olursam , seçme şansım olsa reddedeceğim bir düzende bulunduğum gerçeği kurcalar zihnimi. Öte yandan zihnimin karamsar köşesine asla söz dinletemem. Bu yüzden söylenmeye başladığında onu durdurmam pek mümkün olmuyor. \\\" Daha büyük sorunların var \\\" Kendimde mani olamadığım bu karamsar düşüncelerin kaynağındaki inkar edilemez haklılık duygusu , beni savaşmaya ve her defasında boyun eğmeye itiyor.
+Daha büyük sorunların var dedim.
-Evet , bunu biliyorum zaten.
+Biliyor olsaydın , olmazlardı...
Biraz durup içinde bulunduğum duruma bir göz atıyorum ve beni gecenin üçünde uykumdan alıkoyan tüm sebepler , delirene kadar yakamı bırakmayacakmış gibi geliyor. Bunalım dedikleri ruh hali bu olsa gerek. Tek hissettiğim hissizlik. Ve durumumun iyiye gitmediğini iyi biliyorum. Sonu hiç iyi olmayacak , bunu da çok iyi biliyorum. Fakat elimde kalan yegane varlığa , kendimce kıyıda köşede beslediğim umutlarıma sarılmaktan başka çarem yok.\\\" Öyle değil mi Çakıl ? \\\" Kuyruğunu sağa sola sallayarak \\\"evet\\\" demeye çalıştı sanırım. Çok akıllı bir köpek Çakıl. Benim tek dostum.

Beynimde sorgulanacak tonla konu dolaşıyor olmasına rağmen bitkin bedenim geceye yenik düştüğünü bildiriyordu. Son bir  manevrayla doğrulup göz ucuyla saate bakmaya çalıştım. Gözlerim çok net seçebilecek durumda değildi fakat akrep ve yelkovanın saat üzerindeki konumlarından hareketle yaklaşık gece 4 civarı olduğunu tahmin ediyorum. Bu andan sonra üzerimdeki ağır hissizlik duygusu , yerini oldukça hafif bir hissizlik duygusuna bırakıyor , ve tamamen teslim oluyordum. Geceden son hatrımda kalan , hayal kadar güzel bir nefesin sıcaklığı , ve dudağından dökülen acı kelimeler...
Yastığımın ucunda fotoğrafı , hayallerimde tüm benliği bulunan , hayatıma hayalden de olsa giren tek meleğin kulağıma fısıldadığı birkaç cümle. \" Hislerimi alabilir misin ? Al ve yok et hepsini. Çok acıtıyorlar. Dayanacak mecal yok artık.\"

Farkındayım. Her seferinde olduğu gibi en başına dönüyorum. Ve bu tümüyle hayal ettiğim yepyeni başlangıçların hepsinden çok farklı. Yine biliyorum , zihnimdeki bu atmaya kıyamadığım hurdalardan kurtulmadığım sürece , yaşadığım her saniye hızla kendi sonuma doğru koşuyorum.
Hayalle gerçek arasında gidip gelen bir gece daha , hayal gibi geçen iki yılın ardından fazla gerçek olarak süregelen üçüncü yılımın muhasebesi...

Güneş ışınlarının bedenimde gezinmesiyle , örselenerek uyandım. Başta gözlerimi açmakta zorluk çektiğimi farkettim. Biraz ovuşturup , bulanıklığın geçmesini bekledikten sonra gördüğüm manzara karşısında , neye uğradığımı şaşırmıştım. Ben yatağımda uzanırken , hemen yanı başımda beni izleyen bir çift göz !

Yalnız yaşayan biri için fazla paranormal bir olaydı bu. Kendime gelmeye çalışarak , anın şaşkınlığıyla kekeleyerek sordum :
- Ki - kimsin sen ?
Hemen yanımda beni gözlemekte olan şey istifini bozmadan cevapladı
+Fazla şaşırmışa benziyorsun. Beni yaratıp besleyen sendin oysa. Unuttun mu ? Tarifini yapıp isimlendirdiğin karamsar yönünün vücut bulmuş hali , bunda bu kadar şaşılacak ne var ?
- Şey , aslında bu kadar erken delireceğimi düşünmemiştim.
+Delirmek mi ? Sana göre delirmek böyle bir şey mi ? Farkında değilsin , bugün o kötü rüyalarla birlikte gerçek dünyana da uyandın. Bunun tadını çıkar.
-Senin gibi bir arkadaş istediğimi sanmıyorum.
+ismimi sormayacak mısın
-Git başımdan !
+ Bak dostum , şunu iyi biliyorsun. Adım adım , kendini sonuna sürüklüyorsun. Senin benden başka bir çaren yok. Sonu muhakkak olan bir yolda bir rehbere ihtiyacın olmayacağından emin misin ? Unutma ki bu gittiğin yolun nereye çıktığını en iyi ben biliyorum.

Çakıl\\\'ın devamlı havlıyor olması hem dikkatimi dağıtıyor , hem de huzurumu kaçırıyordu. Bir anda yanımdaki varlığın Çakıl\\\'a vurduğuna şahit oldum.

-N'apıyorsun sen !
+Bunu istememiş miydin ?
-Tabiki hayır !
+Evet öyle , sadece ben vicdanımı sende unuttum ,biliyorsun zaten.
Kendimden ,yaptıklarımdan ve yapacaklarımdan korkmaya başladım. Bir an için durup son birkaç saati değerlendirince , tekrar aklımı kaçırma raddesine geldim. Burada durmuş ne yapıyorum ben ? Hayaletimle konuşuyorum. Hayır , delirmek için çok erken.
+Delirmediğini sana kaç kez anlatmam gerek ? Senin aklını yitirmek ile ilgili tabuların sana böyle düşündürtüyor olabilir , ama normal olmanın ilk adımı ruhunu sonsuzluğa teslim etmek. Delirme kaygısını yaşadığın dünyana dön bir bak. Beyninin kontrolü ne kadar elinde olabildi ? Düşünce gücünü henüz sen kullanmayı bilmiyorken  yönlendirdiler. Hepsi bu utanç dolu dünyanın sana dayattığı yaşam savaşında kalabilmek içindi. Sonunda ne kazandın ? Olman gereken yerde misin ? Ben sana seçme hakkını eline alabilmen için bir fırsat sunuyorum dostum. Ve sizlere göre bu delirmekse , kurtuluş delirmektedir...

Onu reddederken çok önemli bir noktayı atlamıştım. Beynimi gerçekten asla istediğim gibi kontrol edemediğimden onu susturmam mümkün değildi. Öylesine can alıcı konularda karşı konulmaz derecede haklı idi ki...

Ne saçmalıyorum ben ! Kendine gel ! Onu görmezden gelmeye çalışarak ve kendi kendime sürekli aynı cümleyi sayıklayarak dışarı fırladım " Delirmek için çok erken... "

+ Umut , senin kalbini terkedeli tam üç yıl oldu. Üç yıl boyunca aldığın hiçbir nefesin hakkını veremedin. Sürekli kendini oyalayıp , kandırıp durmakla nereye varacaksın ?

Devamlı damarlarıma basıp duruyordu. Aşırı derecede haklı ve iğneleyici konuşmaları beni çileden çıkardı. " Git başımdan ! " Tüm sokağın duyabileceği şiddetle bağırıyordum. Kendime hakim olmak ne yazık ki mümkün değildi. " Çık aklımdan ! Ben sen değilim ! Savaşım henüz bitmedi. Gücüme darbe vurmak için senden çok daha fazlası gerek !
Bağırıp çağırmam hoşuna gidiyordu , pis pis sırıtıyordu. Aklımı kaçıracaktım. Aslında çoktan kaçırmıştım ya , neyse..

+Sonu ölüm olan bir dünyada savaşın ne için ? Birbirini yok etmekte olan insanlık için mi yoksa insanlığın elinde önlenemez bir karanlığa sürüklenen bu gezegen için mi ? Ben senim. Ve arınman için az bir süre kaldı. Güven bana , ihtiyacın olan tek şey , benliğini yiyip bitiren tüm sıkıntılarla birlikte bu kusur dolu dünyadan kurtulmak.

Bir çiçekçi dükkanına girdim. Çiçekçiden üç adet karanfil istedim. Çiçeğin parasını öderken yine bazı şeylerin ne kadar pahabiçilemez olduğu düşüncesi vardı aklımda. Çiçeklere dokunduğumda yaşadığım duygu yoğunluğunun , gözümden akan birkaç damla yaşın asaletinin mesela...

+Varmak üzere olduğun yer , ebedi durağın olacak. Keşke bunun bilincinde yaşayabilecek kadar zeki olsaydın.
Aslında tam üç yıl önce bitti benim hikayem. Gözyaşlarım ayak ucumdaki birkaç parça toprağı ıslatırken , hayallerimin yattığı tabuta doğru eğilip üç karanfil bıraktım. Yaşadıklarımı , hissettiklerimi anlatamayacak kadar düğüm olmasına rağmen , şu cümleleri tekrarladı olanca acı bir gülümseme ile dudaklarım. \" Hislerimi alabilir misin ? Al ve yok et hepsini. Çok acıtıyorlar. Dayanacak mecal yok artık. \" Dudaklarımdan zorla dökülen bu cümleleri tamamladıktan hemen sonra bilincimin yittiğini hissettim , sevdiğimin mezarına , son dermanımla kapaklanıp anlık aidiyetimin huzuruyla kaybettim kendimi...

+Ait olduğun yerdesin , kendini buna teslim et.

Gözlerimi açtığımda üzerimdeki yoğun uyuşukluğu çabuk üstümden atıp , hemen etrafıma baktım. Etrafta ne o şahıs , ne meleğimin mezarı..
Kendi odamdaydım. Daha önce buraya hiç böyle yabancılaşmamıştım. Yine o acı gülümseme belirdi yüzümde. Daha delirmedim sanırım. Bunların hepsi gerçek olamayacak kadar tuhaftı. Derken baş ucumda duran masaya ilişti gözüm. Masada üç karanfil , karanfillerin başında bir not kağıdı. Hayalle gerçek arasındaki yolculuğum tekrar başlıyordu anlaşılan. Notta yazan , umudun kırıntılarını gönlümde tekrar hareketlendirecek cinstendi. " Seni çok özledim sevgilim. Yanıma gelmek için fazla erken. Ama bana sakla tüm kalbini , tüm benliğini. Kavuşacağız , bir gün mutlaka... "

Bu kadar işte , panda tamamiyle bunlardan ibaret..

Bu sene Marmara Endüstri'yi kazanabilirsem tüm sorunlarıma bi çözüm yolu aralayabilirim gibi gözüküyor. Kalan sürede bunun için uğraşacağım.

Ağlayamadığım için duygusuz sayılır mıyım ?

Bence sayılmam