Bugün tüm yaşadığınız duyduğunuz veya gördüğünüz sıradışı olayları unutun.Çünkü bugün benim hikayeme şahit olucaksınız.Ben kimim? Bunu gibine bile takmayanlar olabilir ama kim olduğumu öğrenmek istiyorsanız yalnızca okumanız yeterli...

Carl. Yaşıtlarından farklı bir genç hem de hiç olmadığı kadar, henüz içinde bulundurduğu gücün bir zerresine bile ulaşmamış farkında olmayan biri. Bazılarına göreyse ezik bir sünepe ya da silik bir tipden başka hiçbir şey değil. Sahi ben kimim? Sanırım ben hiçkimseyim veya hiçbirşey

Alkolik, kumarbaz bir baba ve her gün it gibi çalışıp eve yorgun argın dönen ve bomtak bir sebepten dolayı kocasından dayak yiyen bir anneyle büyüdüm. Anneminse bu herife niye katlandığını hiçbir zaman anlamadım sanırım aşk gözünü kör etmişti. Babam zamanında hiç böyle biri değildi gayet kendine dikkat eden ailesine değer veren biriydi. işini kaybettikten sonra ise bunalıma girmiş her şeyden nefret eden yarım dünya misali büyüyen göbeğiyle hayatı evdekilere dar eden bir insan olmuştu.

Yaşadığım yeri biraz anlatmam gerekirse tek kelimeyle çöplük denebilir.Bir evde yaşadığımı düşünüyorsanız çıkarın onu aklınızdan böylesi benim için sanırım en lüks şeyden bile daha lükstü o zaman için. Yaşadığım yer barakalardan oluşan fakir bir kenar mahalle denebilecek biryer. Ufak tefek sanayi işleriyle uğraşan tamirathanelerin bulunduğu bir yer. Burada en lüks hayatı yaşayanların bile en fazla geniş bir karavanı olur.Her sokak başında çöp yığınları dışında uyuşturucu satıcıları, hırsızlar,alkolikler, tinerciler,serseriler kol geziyor.Ülkenin sıradan umursanmayan fakir mahallesi suçluların bir numaralı yerleşim yeriydi.

Kendimden bahsedersem yaşıtlarıma göre çok hızlı gelişiyorum tabi o anlık nedenini bilmiyordum alakasız bir şekilde yapılıydım üst sınıflarla kıyaslanabilirdi. Kahverenginin açık tonlarında sarıya çalan bakımsız dalgalı saçlar ve renkli gözlerim var(sanırım ailemin bana verebileceği en iyi şey bu )

Beyler en başta sıkıcı gelişecek bazı olaylar rez alın ilerledikçe olaylar artacak şimdilik tanıtım aşaması gibi birşey bu sıkıcı gelebilir rez alın ve devdıbını bekleyin

Fiziksel yönüm farklılıklarım arasında en basitiydi. Hiçbir gün yattığım yerde uyanamadım(bunda ne var diyebilirsiniz ben de en başta böyle demekten ve bunu uyurgezerlik sanmaktan öteye gidemedim. Hatta doktorlar da aynı şeyi söylüyordu).Kabuslar peşimi birgün bile bırakmadı. Durmadan kabus görüyordum ve uyandığımda ise kendimi bambaşka biryerde buluyordum. Bunun nedenini öğrendiğimde hiçbirşeyin eskisi gibi olmayacağını ise henüz bilmiyordum.

Küçücük barakada odam da çok küçüktü bu yüzden içinde pek bir şey yoktu. Kırık dökük boyası atmış duvarlar,bir masa,bir tabure,bir yatak ve dolap. Kitaplarım genelde yatağımın altında yer alsa da etrafta saçılan bikaç kitap da gözden kaçmıyordu. Fakir olsak da yine de annem elinden geldiğince kitap alıyordu.

Liseye başlarken insanların farklı olacağını düşünmüştüm ancak sanırım bu imkansız birşey. insan doğası gereğince sıradan, tekdüzelikten ileri gidemiyor, belirli kalıplarda sıkışıyordu. Gördüklerim bunu kanıtlıyordu sanki.Ne mi görüyorum bir avuç insan düşünceleri pek de farklı olmayan insanlar. Hepsi ya okul takımında veya sosyal aktivitelerde öne çıkmış, kendini beğenmiş, zengin,okulun popüler bini ya derslerden ve kitaplardan başka hiçbir hayatı olmayan inekler ya da iri çocuklar tarafından tartaklanan, parasına el konulan eziklerden ibaretti. Popüler olma çabası gözlerini kör etmişti çoğunun.

Okulun genel görünümü iyiydi. Bilgi birikimi açısından da çok değerliydi birçok kitap barındırıyordu. Tarih bilim felsefe fizik astronomi ne ararsanız var denebilirdi.Ama içerideki insanlar içinse çok bilgili olduklarını söylemem sanırım pek doğru değil. Okulun görünümü orta çağlardan kalma bir şato gibiydi. Tarihi şatolar gibi renkli camları, görkemli yapısı, içinde bulundurduğu tablolar ufak tefek heykelcikler ile camelottan veya merlin masalından fırlamış gibiydi sanki ancak bu görkemli duruş bile burayı kullananların ne kadar sıradan, sahtelikler saçan görünümünü ne kadar gizleyebilirdi?

Her geçen gün gelişmeye devam ediyordum, reflekslerim sürekli artıyordu, duyularım ise bir hayvanınki gibi keskindi, gözlerim şahin gözü gibi en ufak detayı bile görüyordu bir radardı sanki. Kulaklarım ve burnum ise bir kurdunki kadar hassas ve duyarlıydı. insanların ne hissettiklerini etrafa yaydıkları kokudan anlayabiliyordum tıpkı bir köpek gibi.iç güdülerim gelişmişti insanların düşüncelerini tehlikeyi doğru veya yalan söylenmesini ya da söylediği şeyi ne amaçla söylediğini gayet rahat anlıyordum.Bu sayede insanları rahatlıkla köşeye sıkıştırabiliyordum.Ne yapacağını bildiğimi anladığı zamanki suratlarında şaşkın ifade ve kimden sızdığını aramaları bana zevk veriyordu. Oyuncak gibi oynuyordum onlarla.

iri yapım detayları atlamamam insanları köşeye sıkıştırıp her türlü durumdan sıvışabilmem yüzünden insanlar bana biraz tuhaf bakıyordu. Hissettirmemeye çalışıyorlardı ve git gide uzaklaşıyordu. Tanrıdan daha ne isteyebilirim ki? Zaten tek istediğim biraz yalnızlık ve huzurdu.Ne kadar gizlemeye çalışsalarda ne düşündüklerini zaten biliyordum bu yüzden düşüncelerine müdahale etmedim değiştirmeye çalışmadım. Beni yalnız bırakmaları benim için yapabilecekleri en iyi şeydi

Beyler okuyan varsa ses edin la şizofren gibi hissediyorum kendimi amk

2 3 kişi var devam o zaman

Kabuslarım devam ediyor mu diye merak edenler evet ne yazık ki hergün devam ediyor. Karanlık kordidorlarda koşturmak mı, değişik yaratıklardan kaçmak mı, sonu olmayan her yerinde farklı bir acı olan labirentler mi?Hergün farklı bir korku farklı bir kabus. Artık geceleri veya gündüzleri uykumun bölünmesi, terler içinde uyanmak ve uyandığımda kendimi yatağımda bulamamak canımı sıkmaya başlamıştı. Bunları engellemenin bir yolu var mıydı?

Yeni bir gün ve yine bir kabustan uyandığımda bu sefer evimizin yakınındaki bir parktaydım. Sanırım bu mahallede güzel kalan tek yer ve nedensiz bir şekilde beni rahatlatan biyer. Yemyeşil bir alan, etrafı süslü budanmış çalılarla türlü türlü ağaçlarla çevrili, renkli banklar ve ördeklerin olduğu bir süs havuzu olan bir park. Hırsızların bu ördekleri de çalmaması çok garip. Odama bir kamera gizlemiştim(fakir olduğumuz için şaşıran insanlar için şunu not düşeyim annem ara sıra babamdan gizli cebime para sıkıştırır yıllardır ben de bunları hiç harcamam ki zaten harcayacak bişey de yapmıyordum. Biriktirip kamerayı aldım).Kamerayla paralar gizliydi çünkü babam görürse bir dakika bile beklemeden kumara koşacağından adım gibi emindim. Bugün haftasonuydu ve yapacak işim yoktu hemen eve koştum ve kamera kaydını izlemeye başladım. Babam kumara gittiğinden dolayı evde yalnızca annem ve ben vardım bu yüzden rahatlıkla izleyebiliyordum.

Kayıt oynuyordu her şey normaldi. Uyuyordum zaman ilerledi sonra çırpınma benzeri kıpırdanmalara ve mırıldanmaya başladım. Sanırım kabus gördüğüm an bu andı. Biraz böyle zaman geçtikten sonra, Hasgibtir dedim kendi kendime.Bi anda öylece kaybolmuştum.Bu nasıl olabilirdi? Mümkün müydü böyle birşey?O neydi?
(yine kabusumda kaçıp kurtulduğum yerde uyandım)

Bir hafta boyunca aralıksız kayıt yaptım. Hergün istisnasız aynı şey oluyordu.Her gün başka bir yerde uyanıyordum. Neden hep rüyamda kaçıp kurtulduğumu gördüğüm yerde uyanıyordum?

Artık bunu anlamalıydım. Bugün uyumamaya ve yine kayıt yapmayı düşündüm zaten haftasonundaydık yani sabah okula gitme gibi bir derdim yoktu. Kamerayı yerleştirdim ve oturmaya başladım hafif bir ışıkta sevdiğim kitapları okumaya çalışıyordum. içerden arada sırada sesler geliyordu ve bunlar beni ürkütüyordu. Karanlık korkutucuydu.Bu kadar korkmamın neden büyük ihtimalle babam olacak binin verdiği saçma sapan cezalardı. Daha küçük bir çocukken annemden para alırken gördü ve haber etmediğim için banyoya kitlemişti.Bu herif alkolden resmen düşünce yetisini kaybetmiş. içerden rüzgarla birlikte tabaklar ve tencelererin hafif hareketleri gecenin etkisiyle yüksek bir sesle geliyordu. Hava iyice esmeye başlamıştı. Ceketle yatağın içindeydim. Rüzgar sanki kıyamet koparmışcasına evi zütürmeyi amaçlıyormuş gibi esiyordu. Tencereler de bu arada sürekli birbirine vuruyordu. Rüzgar dindi ben de kendimi rahatlatmaya korkumu azaltmaya çalışıyordum. Kendimi telkin ediyordum "Tamam birşey yok. Geçti".PAT! birden dengede durmayan bi tencere düştü hemen yatakta gözümü kapadım eskiden gittiğimiz bir piknik alanı vardı babam işini kaybetmeden önce 2 haftada bir burda piknik yapar ailecek vakit geçirirdik hemen orayı düşündüm gözümü açtığımda ise oradaki bir bankın üstünde yatıyordum. Saat epey geçti. piknik alanının her yeri aralıklı konulan lambalarla sağlanıyordu.Çukur ve yüksek olan ufak tefek yerler dışında bu alanın geri kalanı dümdüzdü.Önünde de küçük bir göl vardı. Lambaların beyaz ışığıyla çok güzel parlıyordu. Gölete bakmış kendimi sakinleştirmeye nasıl böyle şeylerin olduğunu anlamaya çalışıp bir yandan gölün güzelliğine dalmışken arkamdan dokuna bir elle korktum ve yerimden fırladım!

okuyosunuz di mi beyler arada bi rez alın ya da entyi yanıtlayın da okuduğunuz bileyim

+Evlat bu saatte burada ne arıyorsun ailen nerde?
-Şey ben sadece biraz rahatlamak için gezmeye çıkmıştım ve yoruldum.(Gerçeği söyleyebilr miydim? Hayır.Büyük ihtimal ya uyuşturucu kullandığımı ya da bir kaçık olduğumu sanırdı)
+Bu saatte mi?
-Dediğim gibi sadece biraz rahatlamaya çalışıyordum burası da gayet sakin
+Pekala senin evin nerde?
(kısaca tarif ettim)
+orası buraya biraz uzak değil mi sence de ?(inanmamış gibi)
-Ben uyurgezerim uyandığımda ise buraya yakın bir yerde uyanmıştım ve aklıma en yakın burası geldi. Rahatlarım ve sabah olunca eve dönerim diye düşünmüştüm
+Pekala gel bakalım hava esiyor hasta olacaksın
-Teşekkürler(ışıkların vurduğu güzel desenlenmiş taşlı yolda yürüyerek giriş çıkışın yapıldığı kapının yakınındaki kulübeye vardık. Buradaki kulübeler alan geniş olduğu için bungalov tarzıydı içinde minik bir tuvalet ve banyo, küçük bir mutfak ve bir de salon gibi geniş bir yer vardı. Bekçi masası burada bulunuyordu birkaç koltuk da vardı bilgi almaya gelen veya danışmaya şikayet etmeye gelen insanlar için)
+Şu koltuklardan birinde kıvrıl sabaha daha var vardiyam bitince seni evine bırakırım
-(gözlerimden uyku akıyordu ama uyuyamazdım yoksa yine birden kaybolabilirdim)Yok zaten uykum yok dedim
+Tamam zaten benim de tek başıma canım sıkılıyordu biraz muhabbet ederiz en azından. Kahve ister misin?
-Zahmet olmayacaksa bir bardak alabilirim

(sabaha kadar muhabbet ettik.Bekçi çok iyi bir insandı ve muhabbeti de hoştu samimiydi)
Sabah olmak üzereydi güneş yavaş yavaş kendini göstermeye başlamıştı.Birkaç dakika sonra gündüz vardiyasında çalışan görevli geldi.Vardiya değişimi ve gerekli bilgiler verildikten sonra çıktık.Bekçinin çok hoş chevrolet marka bir kamyoneti vardı

http://www.spencer1984.com/image/m283a.jpg

evet biraz eski modeldi ama bakımını çok iyi yaptığı belliydi araba resmen parlıyordu ve hiçbir sorun çıkarmadı.

Eve geldiğimde her şey yolundaydı kimse henüz uyanmamıştı ben de ses çıkarmadan eve girdim ve dün gece olanları düşünmeye başladım.Düşüncelere dalıyordum ki annemin günaydın diyerek yanağıma kondurduğu öpücükle kendime geldim.Ben de günaydın diyerek yanağından öptüm ve sıkıca sarıldım.Bugünden sonra sarılamayacağımızı bilmiyordum.Bilsem bırakmazdım ama nafile.Kahvaltımı edip yalnız kalabileceğim bir yere gittim kafamı toparlayıp dün gecenin muhasebesini yapmam gerekiyordu.Daha önce söylediğim gibi bizim burada birkaç tamirathane var bazıları terkedilmiş ama hala kullanılabilir yerlerdi ben birtanesini kendime göre düzenlemiştim bile uzun zaman kimsenin gelmeye niyeti yok gibiydi.Oraya gittim pek büyük bir yer değildi ortası bomboş kenarlarda duvara dayanmış birkaç alet koymak için çekmece arkada demir masalar, burayı işleten kişinin iş yokken veya azken oturması için bir küçük plastik duvarlı oda vardı.Bu oda bana çok küçük geliyordu bu yüzden arada evde kalmak istemediğim zaman gelip burada yatardım bü yüzden orada ufak bir döşeğim vardı.Bir masa bulup getirmiştim ve birkaç sandalyeyle bir koltuk koltuğa uzandım ve düşünmeye başladım.Dün ne yapmıştım?Daha önemli olan soru ise şuydu nasıl yapmıştım?

okuyan kaç kişisiniz beyler hazır partlar bitti editlediğim karaladığım bikaç şey var onları editleyerek giriyorum ondan 10 15 dakikada bir geliyor

Dün olanları düşündüm korkuyordum. Gözlerimi kapattım. Piknik alanını düşündüm ve ordaydım? Acaba düşünceyle mi oluyordu.bir yer hayal ettim yapmaya çalışıyordum deniyorum. Olmadı.Bir türlü odaklanamıyordum.eve gittim yemeğimi yedim ve odaklanmayı nasıl gerçekleştirebileceğimle ilgili birkaç şey okudum yarın bunları uygulayacaktım. Yeniden o terkedilmiş tamirhaneye gittim .Dün öğrendiğim teknikleri uygulamaya çalıştım adım adım.

1.si odaklanmamı sağlayamadı
2.Biraz daha etkiliydi ama yeterli değil
Sonuncusu ise tam odaklamayı sağladığı söyleniyordu sıra ondaydı uygulamaya başladım bir yer hayal ettim ve gözümü açtığımda ordaydım. içim içime sığmıyordu içimde anlamsız bir mutluluk vardı beklide güçlerimi kontrol edebilmenin sevinciydi. Güçlerimi kontrol edebildiğimi sanıyordum ama henüz o kadar iyi değildim ve pek bişey bilmiyordum.Bir hafta boyunca her gün okul çıkışlarında o tamirathaneye gidiyor ve kendimi geliştirmeye çalışıyordum sürekli odaklanmayla ilgili şeyler okuyordum dikkat toplama falan.Çünkü hözümü kapatıp dakikalarca odaklanmaya çalışmak istemiyordum kafamı boşaltmalı ve ne yapacaksam anında yapmalıydım bir hafta sonunda kendimi geliştirmiştim artık daha kısa sürede odaklanıyordum, daha çabuk yapabiliyordum, dikkat testleri ve geliştirici uygulamalar yapmaya devam ediyordum. Birgün okuldan geldim. Evde yine kavga vardı annem işten çıkmış ve aylığını almıştı.Şerefsiz herif de bunu çok iyi bildiğinden hemen annemin boğazına sarılmış para istemişti. Ayırmaya çalıştım.Zar zor ayrıldılar

Beyler kendinizi bi belli edin

Okuyan yoksa ben de ara veriyorum biraz

geldim beyler okuyan varsa cevaplasın şu gibtimin entrysini bukalemun musunuz

tamam panpa senin için yazıyorum amk

Daha doğrusu ben ayrıldıklarını, ayırabildiğimi sanmıştım. Babam o arada hemen mutfağa koşmuş ve alabildiği en keskin bıçağı almıştı. Beni itekleyip annemi duvara dayadı ve bıçağı boynuna dayadı.Ben ayırmaya çalışıyordum. Anneme bildiği tüm küfürleri edip vurmaya başladı bıçak hafif hafif yaralar açmaya başladığında ise benim adeta gözüm dönmüştü.Ne yaptığımı bilmiyordum gerildim ve babama tüm gücümle bıçağı son anda çekip ittirdim. Babam yere yığılmıştı ve bir hayvan gibi üzerime geliyordu artık hedefindeki kişi bendim. Onun da gözü dönmüştü.Bir tokat attı ben yere yığıldım ve bıçağı karnıma sapladı.Ne yaptığını bilmediğinden adım gibi emindim.Ama o anın şokuyla bir sinir krizine daha girdim elimde bir bıçak olduğunu düşünüyordum babam annemle uğraştığı için farketmemişti ama elimden kemikten yapılma sivri resmen komando bıçağı tarzında bir bıçak çıktı.Ben hiç aldırış etmeden gemen babamın üstüne yürüdüm ve yeniden ittirdim. Düzgün düşünemiyordum adeta içimdeki hayvan ortaya çıkmıştı. Yapmayı istediğim tek şey öldürmekti ve avım da tam karşımdaydı. Bıçağı sapladığı yer çoktan kapanmış yara kaybolmuştu bile.O da bunun şaşkınlığında olmalıydı.Ben de bu şaşkınlıktan yararlanarak ardarda bıçak saplamaya başladım. Birkaç yerinden kan geliyordu.Kan elime geldiğinde,o sıcaklığı hissettiğimde adeta avını başarıyla yakalamış bir kurt gibi zevkten kendimden geçiyordum. Kendime geldiğimde ise her şey için çok geçti babam kanlar içinde yerde yatıyordu. Babam öldüğünde üzüleceğimi hiç düşünmezdim ama insanın yine de babası ve içinde bir bağ var.Bir elimdeki bıçağa bir babama baktım. içimdeki pişmanlık ve üzüntüyle acı bir şekilde haykırdım. Annemin korku dolu bakışlarından içimdeki vicdan azabıyla evden kaçtım. Nereye gideceğimi ise hiç bilmiyordum

Kimsenin bilmediği bir yer vardı oraya pek kişi takılmazdı. Hemen oraya koştum. Düşünemiyordum direk ışınlanabilirdim ama koştum işte koşarken de olayı düşünüyordum ordaki sesler aklımdan çıkmıyor sürekli içeride yankılanıyodu. Beynim resmen işkence çekiyordu. Ertesi sabaha kadar orada oyalandım. Polisler geldiğinde ise çok iyi yerlere saklanıyordum. Ertesi sabah eve geldim annem hala kendine gelememiş şoktaydı.Ruh sağlığı pek iyiymiş gibi gözükmüyordu. Polisler ifademi alması gerektiğini söyledi.Tam konuşacaktık sıkıştım. Tuvalete gitmek için müsade istedim ve tam salondan çıkarken annemin ağzından şu sözler döküldü
"Katil. Baba katili kocamı öldürdün.(yavaş yavaş üzerime yürüyordu)ailemizi dağıttın"(polisler annemi tuttu. içgüdülerim kaçmamı söylüyordu. Bela peşimdeydi bunu biliyordum

Polislerin annemle uğraşmasını fırsat bilerek kaçtım ama ne yapmıştım o bıçak nasıl çıktı. Bıçak kemiktendi fazlasıyla belliydi. Kaçtım ve bir yere saklandım bu ülkeden gitmeliydim. Polisler beni eninde sonunda bulurdu. Gizlenerek tenha bir yerde bir internet kafeye girdim hızlıca internete girdim ve suçlu iadesi olmayan ülkelere baktım. Bunlardan birine gitmem gerekiyordu. Hapise giremezdim.Bir hedef belirledim ve kapattırmak için kasaya yöneldim dışarda polislerin ekip arabasını gördüm kafamda kapşon vardı.Ödemeyi yaptım tam çıkarken araçtan biri beni farketmiş olmalı ki hızlıca internet kafeye doğru döndüler ve park ettiler.Ben o arada tuvalete kaçmıştım bile

Panpalar ben bi eve gidip yemek yiyecem en geç 1 saate gelirim