Zhonyadelenzed Panpa sana anlatacam da yarın akşama anlatabilirim anca kusura bakma bekletecem. Akrabanin 52si için yemek verilcek yarın ona yardım edicem ondan şimdi erken yatcam kusura bakma Panpa

Beyler mezar ziyareti sonrasında akrabanin yanına gitcez. Bikac saat sonra gelirim okumayı bırakmayın siz okudukça devamı olcak. Zhonyadelenzed ekledim seni panpa.iki el attık iyi ki

Sonunda amk biri yaşadığını belli etmiş

dıbına koyayim duş aldım yarın devam edek Panpa bayram namazina kalkacam daha

Bayrdıbınız mübarek olsun hepinizin panpalar

yaz amk seri

-Oğlum
+Anne
-(Yanaklarımı avcunun içine alarak)Ne kadar büyümüşsün
+Evet anne. Yıllar oldu
-Kaç yıl oldu?
+Tamı tdıbına 9 yıl
-9 mu?
+Evet
-Bunca yıl neler yaptın. Nasıl hayatta kaldın
+Kaçtım anne. Suçlu iadesi olmayan biyere kaçtım.Ne yapacağımı bilmiyordum ama kaçtım işte.
-Orada neler yaptın bunca sene. Yalnız başına nasıl ayakta kalabildin?
+Yalnız değildim ki.Belki yanımda sen yoktun ama bir ailem vardı. Beni onlar büyüttü üniversite bile. okudum.Şu an orduda askerim anne. Derslerim buradaki gibi hep iyiydi.Sen belki benim bunları yaptığımı bilmiyordun ama ben senin yaptığın her şeyi biliyordum. Cenazedeki o halini. Hergün ağlamanı. Pgibolojik tedavileri. Unutmaya çalışmanı hepsini biliyordum.Hep uzaktan izledim seni.
+Ama bu nasıl olur?

+Sonra bıçağı çıkardım kabusta ve yanımdaki yaratığa sapladim ama bilmiyordum orda yattığını
-O öldü mü ?
+Hayır anne o da benim gibi.o yüzden kendini iyilestirdi. Hani babam bana bıçağı sapladiktan sonra tek bir yara izi bile yoktu ya.işte o yüzden.
-Nasıl yani kendini iyilestirebiliyor musun?
+Evet anne(bir bıçak çıkarttım ve bilegime bir çizik attım. yara kapanmaya başladı)işte böyle iyileşiyor anne. Anne?(Aptal kafam yıllar içinde annemi kan tuttuğunu unutmuşum)

Ama kapıda askerler bekliyordu. Tehlikeyi hissediyordum. isinlanmak tek şansımdı. Hemen eski evime ışınlandım.Ne bileyim o streste aklıma o geldi. Gittim evde gizlice dolanıyordum. Annemi gördüm. Babamın ve benim fotoğrafıma bakıp ağlıyordu.O kadar pgibolojik destekten sonra biraz da olsa toparlamıştı. Pgibolojik destek aldığını nerden mj biliyorum.Bob ve sally okul çıkışları gezmeye çıktığımı sanarken ben eski ülkeme isinlaniyor ve annemi takip ediyordum. Artık onu yakından görüp sarilamayacagimi biliyordum. insanın hoşlandığı kişiye uzaktan uzağa bakıp ona sevgi göstermesi gibi bişeydi bu.Tarifi yok ama herkes tarafından bilinen bir acı. Herkese göre ise farklı derecelerde acı çektirir.

Kendinizi belli edin yarina kadar yoksa istemesem de hikaye yarım kalacak beyler

Okuyan olursa hikaye devam edicek büyük ihtimal az bişey kaldı zaten finale de sonra bu seriye istek olursa sonra devam ederim sezon 2 olarak olmazsa da tarihe karışır

Beyler okuyan var mı

Okuyan varsa yaşadığını belli etsin entrye cevap verip

Gözümü açtığımda bir ameliyat masasında yatıyordum. Benim gibi yakalanan 3 asker de yanımdaydı. Hepimizi bir bir alıyorlardı. Yeni bir kimyasal enjekte edeceklerdi.Bu kimyasal vücuda inanılmaz özelliker veriyordu. Dünyanın en güçlü metal alaşımı da içindeydi. Eğer işe yararsa vücudumuz bir zırh kadar sağlam, kurşungeçirmez olacaktı. Kemiklerimiz metalden, Organlarımızdaki yenilenme hücrelerini de artıracak bir kimyasaldı. Neredeyse her türlü hastalığın tedavisi bu serumla yapılabilirdi.Önce o iki askerden birin aldılar. Ameliyathane hemen bir yan odadaydı. Bunu anlamama yardımcı olan şey o askerin acı dolu çığlıklarıydı. Neler yapıyorlardı.Çok merak ediyordum. Meraka fazla ihtiyaç olduğu söylenemezdi çünkü ona ne yapıyorlarsa az sonra bana da yapacaklardı. Onunla işleri bitmiş 2. askeri almaya gelmişlerdi. Geldiklerinde 2 sinin de ölü bedeni odada duruyordu. Bunları bir şeyin içine koyup yüksek bir ihtimalle gömmeye zütürdüler. Sıra bana gelmişti. Evet işte gidiyoruz.

+Anne babamı öldürdüğüm günü hatırlıyor musun?
-Hem de dün gibi
+Onu neyle öldürdüğümü hatırlıyor musun?
-Bir bıçakla
+O bıçak birden elimde nasıl belirdi hiç düşündün mü?
-Nasıl oldu bu.
+Anne ben normal bir insan değilim
-Nasıl yani?
+Anne bunu gördüğünde yine benden uzaklasacaksin eminim belki de yine pgibolojin bozulucak. Emin misin?
-Eminim nasıl oldu nesin sen?
+Ben de bilmiyordum ama sanırım bizim gibilere mutant diyorlar.

Elimden bir bıçak çıkardım. O da ne bu bıçak metaldi.

-Bu nasıl olur
+Bilmiyorum bu doğuştan gelen bişey ben sadece çok sonradan farkettim ama bu bıçağın normalde kemikten yapılmış olarak çıkması gerekiyordu.
+Nasıl yani?
-Babamı öldürdüğüm ve sonraki günler kemikten çıkıyordu ama şu an (duraksadim) tabii ya üzerimde uyguladıkları deneyler yüzünden oldu.
+Ne deneyi oğlum?
-Ülkemizin son girdiği savaş var ya
+Evet?
-Orda ben de görev aldım.iki düşman da toparlanmak için geriye çıktı. Benim emrimdeki 15 kişilik bir ekip de gizli geçidimizden geçerek yapabildiğimizce düşmanları etkisiz hale getirmek için görevlendirildik. Tabi bunu sessizce ve gözükmeden yapacaktık. 30 kadar kişiyi etkisiz hale getirmiştik. Yavaş yavaş toparlanmaya başladıklarında tam çıkıyorduk ki bizi farkettiler. Bütün askerleri geçide soktum en arkadan da onları korumak için ben ve 2 asker daha gidiyorduk. 3ümüzü bayilttilar.

muallak misin amk zhonyadelen :D

-Nasıl yani?
+Söylediğim gibi dünyada bulunan tek mutant ben değilim.
-Yani senin gibi olan başkaları da mı var?
+Evet öyle.
-Sen nerden biliyorsun?
+Şu ana kadar benden başka tek bir mutantla karşılaştım.Bi kız. Lisede karşılaşmıştım.
-Yoksa aşık mı oldun?
+Buna aşk denir mi bilmiyorum ama etkilendim diyebilirim.
-Ee o nasıl biriydi? Neler yapabiliyordu?
+Aslında hiç de fena biri sayılmaz.iyi biriydi. Keşke bana mutant olduğunu daha önce söyleseydi. Bunu anlatmam ne kadar doğru bilmiyorum ama çok sarhoştum. Sabah uyandığımda o da yanımdaydı.Ve kâbuslarım hala devam ediyordu ama artık başka yerlere ışınlanıp orda uyanmak yerine resmen kâbuslarımla savaşıyordum. Güçleri keşfettikten sonra bilinçaltıma da işlemiş olmalı kabuslarda bişeylerden kaçmak yerine onlarla savaşıyordum.
-sonra ne oldu?
+ııı sonra...

Beyler yeni hikayeyi yazmak için uğraşıyorum bazen fırsatım olmuyor açıkça söylemek gerekirse henüz hikayede istediğim aşamaya gelmiş değilim ve bu hikaye gibi tam bir plan oluşmadan yazmaya başlamak istemiyorum bu hikaye gibi sakıza dönmesini istemiyorum yani.

Neyse yazma işi bitince sizlere duyurmak için ne yapmamı bekliyorsunuz bkz falan bırakabilirim bu başlığa siz de önerilerinizi yazarsanız sevinirim.

Görüşleriniz önemli siz okuyun diye yazıyoruz sonuçta yoksa bizim de kafamızda fantastik değişik bi hayal dünyası var kendi kendimize hayal eder dururuz :D

Neyse lafı fazla uzattım görüşlerinizi bekliyorum

resim hangi çizgi romandan tanıdım ama adını hatırlayamadım

Eninde sonunda yine gidecektim. Eee durum böyle olunca kendimi göstermek ne kadar doğru olurdu? Annemi yanımda zütürebilirdim ama annem kabul eder miydi? Yemeğe oturduk. Bunları düşünürken tabağımdakilere dokunmamam annemin dikkatini çekmişti. Hiç yemek yememezlik yapmazdım. Uslu bi çocuktum

-Neyin var oğlum?
+Bişey yok anne
-Var bişey belli.Çıkar ağzındaki baklayı
+Şey anne. Biliyorsun ben eninde sonunda gidicem biliyorsun değil mi?
-Niçin?
+işim gereği gitmeliyim ama seni bırakmak istemiyorum.Şey benimle gelmek ister misin?
-Nereye?
+Evim var anne ama biraz uzak.
-Nerede
+Şehrin dışına doğru.
-Tamam ama. nasıl gidicez?
+Bugün daha önce denemediğim bişeyi deneyelim mi?
-Neyi denicez?
+Başkasını da kendimle birlikte işinlayabiliyor muyum bilmiyorum. Bunu deneyelim. Olmazsa başka bir taksi tutarız. Evimde arabam var ama evimde kaldı. Alacağın eşyalar var mı?
-Bir bavul alsam yeter herhalde kiyafetlerimi alicam sadece. Evinde yemek için eşyalar falan vardır di mi?
+Her şey var annecim merak etme. Eşyalarını topla ben bekliyorum