"bak aramizda kalsin bu morukta kendine güven sorunları var. çocuğu öldürmeye gidersin vazgeçer bu diye, vazgecmezse zokayi yutarsin ben diyim" dedim.o ara ne olduysa gökten laakkk önümüze bi tane koç düştü."ahada moruk beni kurtardi" diyen adam aldi koçu kesmeye zütürdü. pesi sira iki tane kasap çıktı is hanindan."baba biz yukarda koc kesiyorduk hayvan balkondan atlayip kaçtı, gördün mü" dediler."ibraaam zütürdü beyler" dedim.

Zenciyi dükkanın önüne boylu boyunca uzattim. üzerine bir musamba attim. etrafında emniyet seridini cektim."gülme kodugumun kara cesedi" dedim. ceset hala sıcaktı. zencim sayesinde kimse dükkana giremiyordu. sonunda yarim bıyık olayı çözmek için dışarı çıktı. zencimi sırtına alip yolun karşısına atti."gibtir git başka yerde ol" diyerek şeridi söktü atti. akşama doğru zencimi alip eve gittim. kazma kürek alip tekrar ciktik evden gece vakti. dükkanın önünü kazmaya başladık. maksat belediye çalışması var diyip dükkanın önüne hendek kazalim.

Baktik bir herif daha bir elinde kazmayla ortaya çıktı. diğer elinde de bir asa vardı."amina koyacam bu mahalenin, ortadan ikiye yaracam" dedi bize."sevdim bu adami" dedi yahidi zencim."tabi seversin kara gotlu" dedim. kazma kürek dükkanın önünü kazmaya başladık. baya derine inmistik ki herif ortadan kayboldu. elinde bir torba cekirgeyle ortaya çıktı "kemirsinler tüm vatandaşları zaten bir taka yaradiklari yok" dedi. saldi cekirgeleri kayboldu gitti. bizim hendek bitince eve döndük.

Sabah bi geldik ki ortalik cekirge kayniyor halk perişan.bir kitle toplanmış "bu amk cekirgelerinden ne yapalim kurtulalim" diyorlar. hendegi görmüş, dükkana müşteri giremiyor diye yarim bıyık deliye dönmüş. torbali çılgın elinde asayla yine ortaya cikti."bortu bocek ananizi gibsin" dedi.bu kez kurbağa boşalttı torbadan kaçtı gitti. kurbağalar cekirgeleri yiyip bitirince millet rahatladi. mahallenin ortasindaki yariga once kurbagalari attilar. ardindan esnaf toprakla doldurdu hendegi. asali adam ortaya çıktı yine "vay amk hiç bunu dusunmemistim" dedi. hemen koşup yakasına yapistim yine."ulan bu moruk yeter musallat olmadi mi bize" dedim. asali adam iki uç kisiyi daha alip bağırarak parka kaçtı.

Pesi sıra mahaleli morugun bi adamini tahtaya çaktı, başka bir adami geldi ona iskembe firlatti. moruk mahalleyle başa çıkamayacağını anlayinca başka adam yollamadi. bakkalla aramizda sürtüşme bugünler de hep devam etti. zamanla bir sey dikkatimi çekti. bizim yarim biyigin tekrar biyigi tamamlaninca aslinda parktaki morugun bizim yarim biyikla aynı kişi olduğunu fark ettim. yalniz yarim biyik daha adildi.ya hiç kimseyle konuşmuyor yada çıkıp herkese ana avrat dümdüz kufur ediyordu. moruk gibi birilerine musallat olup diğerlerinin onlara itimat etmesini beklemiyordu.

Yarim biyikla başa çıkmanın artık tek yolu kalmıştı. onun dükkanının karşısına bir dükkan da ben acacaktim. ondan daha ucuza mal satacak onla berbaber bende iflas edecektim. beraber batacaktik.o gökyüzünden ben yeryüzünden. parktaki morugun yaptığı belliydi.o aleniydi, gerçek gibiydi. onla baş etmek kolaydi ama yarim bıyık gerçeğin ta kendisiydi.zor olan aslinda gercegi görmekti. yarim biyik o kucucuk agziyla asla ben buyum, buradayım demezdi hiç bir zaman.o hep oradaydi. araya asla adam koymazdi. kendi işini hep kendi yapardı. bazen dükkanından çıkar, yüksek bir sandalyede oturur herkese tepeden bakarken güler, diğer morugun aslinda hiç var olmadığından bahsederdi.

Eve gittim. zenciyle beraber mutfağa girdik.biz yine üç kisiydik.ben, zenci ve annem. babam mutfağa girdi. yakasına yapistim "emekli ikramiyen lazim, bakkal açacağız" dedim."ne için bakkal açacağız?" dedi."bir kere olsun yarim bıyığı alt etmek için" dedim."yapamazsin" dedi. anneme sordum "ha anne, yaparız degil mi anne" dedim."annen orada yok" dedi. gözlerim doldu."annem burada, annem yoksa tüm yazıtlar hikaye" dedim."annen öleli yillar oldu" dedi. kapıyı çarptı. çıktı."gulsene zenci" dedim. zenci annemin yanında ilk kez ağladı.biz iki kişiydik ben ve zenci. ağladım.zenciyi kovdum.biz bir kişiydik... biz...