Iki ay evvel bir seyler almak için mahallemizdeki bakkala gittim. bakkal dediysem adamin surati gerçekten bakkal. öyle suratsiz, öyle meymemenetsizki suratini gören bu ucubeye bakıp kaliyor. normalde kendisiyle hayatta iletişime gecmezdim... taki iki ay evvel deterjan lazim olana kadar.

Bakkala girdim. adam ortalıkta gözükmüyordu. gözüme tezgahın üzerinde incin halde duran tuz taneleri takıldı."ulan bi iyilik yapayim bu pekekente yarın öbür gün işimiz düşer" diye düşünerek tezgaha doğru kendimden emin adimlarla ilerlemeye başladım. aklımdan tezgahi temizlemek, tezgahtaki tuzu toplayıp çöpe dökmek geçiyordu. uzun zamandır iyiklik yapmadığım için heyecanliydim. tezgaha doğru ilerlerken kendimi kızıl denize doğru yürüyen hz musa gibi hissediyordum. öyle gaza gelmiştim ki dudaklarimla on emiri mirildaniyordum. ilahi bir hareketle tezgahin üzerinde ki tüm tuzu tek hamlede avucuma topladim. zütürüp çöp tenekesine bosalttim.

Yaptığım iyiligin verdiği vakur ve mağrur tavırla tekrar tezgaha döndüm. bakkalla goz göze geldim. üzerinde kuru fasulye pilav olan bir tepsi vardi elinde. ayağa kalkmıştı. büyük ihtimalle tezgahin altinda yemeğini yemek üzereydi az önce. bende dehşetli ruhaniyetimle tuza ilerlerken, içinde bulunduğum ruh halinden ötürü kendisini fark etmemiş olmaliydim."ulan huur çocuğu ben o tuzu yemeğe dokecektim, sen ne demeye hepsini toplayip çöpe attin" dedi. içimde ki dehşet daha da büyüdü.

"Ulan amk oğlu tuzu yemeğine dokeceksen ne demeye tezgaha yaydin. iblisler içeri girmesin diye saf tuzdan şerit mi cekiyorsun, yoksa o gibik, salcali, kuru fasulyane dökmek üzere mi tuzu kullaniyorsun belli degil" dediğim gibi basima inen turşu bidonuyla kendimi yerde buldum.

Tipsiz bakkal bir anda tekelci ahmet abiye dönüşmüştü.bir yandan eline geçeni kafama fırlatıyor, diğer yandan"sizin yüzünüzden ben bi fasulye yiyemeyecegim lan bu tukkanda anasını gibtiklerim" diye haykırıyordu. bense kendime kuytu bir köşe bulmuştum ve icerideki un, şeker cuvallarindan kendime bir siper yapmıştım bile. öyle kuytu bir koseydi ki artık musa degil kuyunun dibinde ki yusuftum."yedi semiz inek yedi kuru inegi yiyordu" diye eskilerden hatırladığım rüyayı bağırarak yorumlamaya başladım gizlendigim kuytu siperimden."kuru inegi de giberim seni de giberim diye bağırdı" tipsiz bakkal tam kulağımın dibinde çift sarılı bir yumurta patlarken.

Kendimi korumak icin hemen yanimda duran davlumbaz firini kafamin uzerine koydum migfer misali. hacli ordularinin muzaffer komutanlarina taş çıkaran bir eda ve kendimden emin bakislarla siperimden çıktım. yavaş yavaş kapıya doğru ilerlerken sirtima carpan on beş kiloluk abc deterjan darbesinin etkisi ve kafamin üzerinde iki elimle tuttugum davlumbaz firinla ile dışarı attim kendimi. dışarısı insan kayniyordu.bir hengame, bir cümbüş almış basini giderken herkes bana bakiyordu.

bakkalci da dışarı çıktı. bana bakiyordu gozlerinin bebekleri kocamandi. deterjani firlatirken insan üstü bir kuvvet harcamış olacakti ki alni boncuk boncuk terlemisti.bu insan üstü kuvvetin diğer kaniti sirtimdaki keskin aciydi. harp halinde gücü normalin beş katına kadar çıkan modern seyit onbasiya dikkatlice baktim. zaten bana lazim olan abc deterjani yavaş yavaş yerden aldim. davlumbaz firin bir elimde, deterjan diger elimde iken gozlerimi bakkalin gozlerinin icine diktim... bana öyle bakma... anlayacaklar... ikimize karşı bu dünya... bizi...

hala popularitesini koruyan şarkıyı düşünürken tipsiz bakkal "getir o fırını anani giberim. onla içeride yemeklerimi isitiyorum" dedi. sonsuza kadar süreceğini düşündüğüm an, bu sefil sözlerle bölünmüştü. genişçe bıyıkları vardı bakkalın. eski agirgiblet sampiyonlarindan leon spinksi hatirlatiyordu. yakinlarda ki havaya zehir saçan fabrikadan dolayı bırakmış olmaliydi. çünkü o biyigin içinden geçen hava buruna varana degin tertemiz olurdu. demek bu lanet oruspu çocuğu havayi güzelce suzmek için bıyık bırakmış diye düşündüm. saglikligi için büyük bir avantajdi bıyığı.ama diger taraftan tuzu çok seviyordu.az önce yaşanan büyük saldirida bu derin sevginin kanitiydi. kötümser bakacak olursak ise; bu tuz sevgisi sağlığı için bir eksiydi.ama sürekli tertemiz havayi cigerlerine cekmesi büyük bir artiydi. eğer ben kendisini oldurmezsem demek ki baya uzun yaşayacakti."getir ulan fırını" diye tekrar bağırdı kocaman biyiklarinin arasından gelen ses. sesin kaynağı olan ağız hala ortada yoktu.bu adamin ağzının olduğu bile supheliydi.

"Kim seslendiriyor bu ahmagi" dedim. kimse ne dediğimi anlamadi. arkamdaki kalabalığa döndüm."adamin agzi yok geri zekalilar, bu herifin daha önce ağzını gören oldu mu" diye ekledim gayet kibar bir sekilde"bende daha önce hiç ağzını görmedim" dedi gömlek cebinde parlement olan saygin bir beyfendi. kalabalikta vizir vizir konuşmalar yükselmeye başladı o anda."bende görmedim, dişçiye gittiğini de görmedik, demek ki hakkatten ağzı yok, para vermiş yerine birini konusturuyor, peki o adam nerede... " birbirini tetikleyen soru cevap seklindeki bu diyaloğun finalinde" yatirip bakalim" diye bağırdı biri. kalabalik bakkalin üzerine doğru yürümeye başladı."ekmek carpsin agzim var ulan diye bağırdı bakkal."ses başka yerden geliyor" diye cevap verdim. kitle bakkalin üstüne atalayip bakkalin çenesini açmak için hücuma geçti.

Bu kisa müddet boyunca yanimdaki saygın bey efendi ile iletişime geçmiş olan şahım, beyfendiden bir parlement almış iciyordu bile.bu arada tüm mahhalenin nefretinin odağı olan bakkalin biyiginin yarisi yolunmus küçük ağzı ortaya çıkmıştı. yaptığından utanmis olan güruh yavaş yavaş geri çekiliyordu. bakkal yarim biyigiyla ayağı fırladı. içeri girip kalabalığın üzerine konserve bindonlari yagdirmaya başladı."agzim var huur çocukları gördüğünüz gibi bir ağzım var" diye bağırıyor ve eline geçen her şeyi kalabalığa firlatiyordu.ben ve saygim dostum sigaralarimizi nezih tavirlarla içerken bu çıldırmış, meymemetsiz, yarım bıyıklı sarlatanin aslında çok eğlenceli bir insan olduğundan bahsediyorduk.

nihayet kalabalik dagildiginda bakkal konserveleri tekrar dükkana zütürmek işe girişti.ben ve saygin dostum güvenli mesafede sohbete dalmışken bakkal yanimizda bitmişti bile. elimdeki alti patlar ile beni tehdit etmeye başladı. tehtitler sonucu firini almayı başardı.ama deterjani unutmuştu. kalabalık güruh yeniden toplanmıştı. herkes yarım bıyıklı çılgın adami izliyordu. gülerek altu patlari ateşledi. cocuklara sattigim oyuncakla kendi firinini benden almış olmanin verdiği hazla sahisma ve kalabaliga doğru bir kahkaha patlatti.her ne kadar davlumbazi ganimet olarak almış olsa bile deterjan hala bendeydi ve ruh halim yine degismisti.bu kez kendimi kabede dinini tebliğ eden hz muhammet gibi hissediyordum. bakkal dükkana geri döndüğü zaman kalabalığa dönüp "bir elime güneşi, bir elime ayi verseler bile ben bu adamin ağzına sicacagim" diye bağırdım.

Deterjanimi yavaşça yerden aldım çevremdeki muritlerime bakarak. herkes konuşmamı devam ettirmemi ve davamin onemini vurgulayan bir şeyler anlatmami bekliyordu. deterjani havaya kaldırdım. herkesin gözlerinin içine tek tek baktım."ben renkliler için istemiştim renksizler içini olanini fırlatmış oruspu dolu" dedim kıvanç içinde. alkışlar başladı. elimle kalabalığı susturdum."ben sadece elde yikama için istemiştim, bu oruspu çocuğu hem elde hem makinada çalışan vermiş" diye bağırdım. alkışlar tekrar başladı.

nazi mitingindeki hitler gibi hissediyordum kendimi artık."polonyanin ve yahudilerinde anasını gibecez az kaldı" diye bagirdim. nazi selamimi da ekledim bu kez. çılgın alkışlar devam ederken bakkal yıne dışarı çıktı. havaya kadirdigim deterjani gördü. yine göz göze geldik. yarım biyigini okşadı tek eliyle."vay amk adami deterjanida mi aldin sen" diyerek depara kalktı kalabalığa doğru. beni omuzlara almaya hazirlanan kitle hemen dağıldı. yalnız kaldım. tipsiz bakkal timsah dolu nehri geçmeye çalışan antiloplara taş çıkaran bi coskunluk ile hala üzerime koşuyordu.

Kendime geldigimde büyükçe bir çöp tenekesinin içerisindeyim. eyub gibi yalniz kalmıştım ama sabrim yoktu.o adamin anasini gibecektim. ustum basim parcalanmisti çarpışma sonucunda. büyük hadron carpisticisindan çıkmış gibiydim.amk tipsiz bizonu öyle bir toslamisti ki her yerim agriyordu. görünüşe göre deterjani da almıştı. şimdi yarım biyigini okşayarak kahkahalar atıyor ortaliga tuzlar saçarak fasulyesini yiyordu. güçlükle çöpten çıktım.

Ve her şeyi cift görüldüğümü fark ettim. yuzum ve kollarim yara bere içindeydi. eyüp gibi. kavmim beni terk etmişti. yalnizdim.cevremdeki ınsanların yakasına yapışıp dehşetli bakislar firlatiyor, her seyi çift görüyorum diye bagiriyordum. herifin biri yakasini birakmazsam girtlagimi kesecegini söyledi. girtlagimi tutup haykirarak koşmaya başladım.

bir parka geçip oturdum. pejmurde halimi gören genç kizlar bana en uzak banklara oturuyor, gotlerini neredeyse banktan dışarı sarkitircasina oturuyordu. cünkü kendilerine tecavüz etmemden korkuyorlardi. yaşadığım yere çok uzaktaydim.bir çocuğa yaklaşıp "su an neredeyiz" dedim. cocuk çığlık atarak kaçtı. bende çığlık atarak kaçtım. sonra geri dönüp çocuğun kaçarken elinden fırlattığı bonibon paketini cebime koydum. deterjan gitmisti ama en azindan bonibonum vardi.

Bir kaç çocuğa daha yerimizi sordum. hepsi çığlık atarak kaçtı. sonunda salincakta sallanan bir kiz çocuğunu gözüme kestirdim. yanina yaklaştım."lan velet neredeyiz" dedim. anneeaaa diye çığlık atmaya kalkıştı. ağzını elimle tuttum. aramızda ki küçük boğuşma sonucu kiz salincaktan düştü.kum zeminde altimda kaldı. kizin annesi veya ablası olduğunu tahmin ettiğim biri saçımdan tutup beni kızın üzerinden kaldırdı. bonibonumun cebimde oluşturduğu sislige bakıp" yetisin komşular parkin ortasında çocuğa cullaniyor bu sapik" diye haykirarak feryat figan bana saldirdi.

"Yemin ederim o gibim değil, bonibon o bonibon" diye bağırdım yerde kadınla boğuşurken."gibini bonibon diye çocukların ağzına sokuyor koşun" diye bağıran genç kadinla hala yerde bogusma halindeydik. sonunda öyle bir pozisyona geldik ki kandinin bacak arasında kendimi buldum. hala çırpınıyordu. elimi cebime atip bonibonu çıkardım."bak vallaha bonibon korkma" dedim."bu sefer ki ne" dedi.bu kez iyiden iyiye gibim kalkmıştı pozisyonun doğası gereği."bu sefer ki bonibon degil" dedim.

"girtlagini kesecegim" dedi kadim. korku dolu gözlerle kadının üzerinden kalkıp girtlagimi tuttum."ne istiyorsunuz girtlagimdan lan oruspu çocukları" diye bagirip korku içinde koşmaya başladım."sübyancı yakalayin" diye bağıran mahalleli peşimdeydi. ellelerinde meşale ve tirmiklarla shrek i kovalayan köylüler gibiydiler.

Sonunda yakalandim. kimse soru sormadan vuruyordu. nerede olduğumu sorduğum tüm çocuklar karşımdaydı. akli selim bir adam mahalleliyi durdudu."yemin ederim bonibonu gibim sandilar" diyerek bonibonu cebimden çıkardım."ya bu kiz" dedi akli selim adam."pozisyonun gereği" dedim."hanginiz o pozisyonada böyle güzel bir bayana kayıtsız kalabilirdiniz ki" dedim. üstüne culladigim küçük kiz "abla abla" diyerek büyük kiza sarılmış ağlıyordu. demek ki ablasiydi."tamam kizin nisanlisindan özür dile git" dedi mahalleli. uzun bir genci bana gösterdiler.

"dilemem benim suçum yok" dedim."o zaman bu mahalleyi terk et" dediler."mahserde görüşeceğiz" diyip mahalleyi terk ettim. artık kovulmuş seytandim.diz cokmedim diye ademe kayitsiz şartsız cehennemliktim. halbuki yanlış anlasilmistim.o bonibondu. yarak değildi. bonibonumu aldım. orjinal bonibonumsa zaten yanimdaydi. mahalleyi terk ettim.

Kendi bolgeme geri döndüğümde düşmanımın ne yaptığını görmek için dükkana gitmeye karar verdim. şanim benden önce mahalleye gelmiş olacak ki evlerden birinin penceresinden beline kadar sarkmis bir kadının, çocuğuna "bak birileri sana bonibon diye gibini emdirir sonra başımıza bela olursun buralardan çok uzaklaşma" dediğini duydum.bir başka kadınsa çocuğun annesine "niye bırakmışlar ki sapigi! kovulmuş seytanin serrinden sana siginirim yarabbi" diyordu. ellerini havaya kaldırmıştı."benden mi bahsediyorsunuz" dedim elimdeki boninumu kadinlara göstererek. hışımla pencerelerini kapattilar.