bak kardeşim yazdım

dokumadım.

okumadım.

merhaba arkadaşım benim yaşım 54, bu 54 senenin 30 senesini bir anadolu takımının tribünlerinde harcadım, eşimi kaçırıp evlendim, gerdeğe gittiğim deplasmanda göz altına alınmam sebebiyle 2 gün sonra girebildim. ilk çocuğumun doğumum gene deplasman yolunda öğrendim. arkadaşlarımız öldü, biz ceza evlerinde yattık sen belki daha spermken ben deplasmanlarda klıç-kalkan oynuyordum. senelerce cefasını çektiğim tribünlere 2 sene evvel bir maçta aldığım cezadan sonra veda ettim. üniversiteye giden kızım var lan benim dedim yeter artık hemde hanımın yüzünü güldürmedik sarı-mavi-yeşilmeşil diye dedim. ama tribünleri bıraktıktan sonra çok derin bir boşluğa depresyona girdim. hiç birşeye benzemiyor du bu depresyon antropoz, emeklilik hiç biri devirememişti bu çınarı ama ozaman bittim iişte. gene döndük dedim maskeli hayatlara, artık öleyim diye düşünüyordum ta ki inci sözlükle tanışana kadar. burada tribünlerde kaybettiğim o rengi o muhabeti biraz olsun yakaladım hayata tekrar döndüm resmen. ama senin bu açtığın başlıklar yüzünden resmen hiç yaşamadığım sinir krizleri geçirmeyi başladım. her başlığını okuduğumda, elim ayağım boşalıyor. benim senelerce çektiğim cefalarla burada prim yapmaya artislik yapmaya çalışıyorsun resmen dünkü bebesin. neysa ama taraftar grubumuzun internet sitesini yapan arkadaşımızla ip maypi bi şekilde adresini ele geçirdim. eski manyaklardan seçmece pigibopat 40 kişi bir otobüs senin evine gelmek üzereyiz. şimdi hodri meydan sevgili holigan arkadaşım.