Yıl 2005. Ev arkadaşlarımız ile Metrodayız. Bilen bilir Nefchi'den Baki Soviyetine gidiyoruz. 3 ev arkadaşım ve ben. Matematiği iyi olan panpalarımın da anlayacağı gibi 4 kişiyiz. Saat 12 suları. Aylardan Kasım. Günlerden Cuma. Dördümüz metroda yan yana oturmuşuz bir yandan muhabbet edip bir yandan da karşıdaki güzel kızları kesiyoruz. Bu arada aramızda şöyle bir muhabbet geçti. Ben ( b ), Panpam (p), diğer Panpam (up), diğeri (5vakit namaz kılıp, günde en az 2 saat kur'an okuyan Panpam ) ise (sp).

B : P kız seni kesiyor
P : gibtir lan gel desen burada vercek kız sana ( duymak istediğim şey buydu zaten o anda xD )
Up: oğlum saçmalamayın cumaya gitmek için çıktık evden.
SP: Beyler ayıp oluyor namaza gidiyoruz konuştuğunuz şeylere bakın. Tövbe Tövbe
B : gibtir sanki verse gibmicen.d.d.d ( agagskdka gülüşmeler)
Ap: napıyoruz beyler?
B: sen kimsin dıbına koduğumun çocuğu?
Sk: kulak misafiri oldum da.
Up: lan bunlar kim?
Sp: karı bana mı bakıyor ya? Bi göz kırpayım bari sonraki durakta inip bişeyler içeriz belki.
Ap: Si
Sp: bi sus dıbına koduğum sen kimsin?
B: Panpa galiba kızlar bunlar. Baştan kod vermeyince ortalık karıştı.
Sp: o zaman ‘’göz kırpma’’ inelim bu durakta ;))
Ap : gibecen mi ona göre incem.d hahagskdl ( gülüşmeler )

Bizim Sp ( açılımı gibişken panpadır) kıza iki göz kırptı ve aniden elmler akademiyası durağında indiler. Biz üç arkadaş cumaya gittik. Büyük huzur içinde namazımızı kıldık ve her saniye Sp'nin Nasıl böyle birşey yaptığını düşündük. işin daha da ilginç kısmı ise eve döndüğümüzde yaşadığımız şoktu. gibişken Panpam ( ki ona bu lakabı takacağım o günlerde hiç aklıma gelmezdi ) ve kız evde tv izliyorlardı. Biraz yorgun gözüktülerini de az çok tahmin etmişsinizdir xD