bahar kan ağladı pariste

ortadoğuda her gün ağlıyor.

Frühling in Paris

Parlak bir elbise içinde çıkageldin
Bugünmüş gibi hatırlıyorum
çok gençtim
beceriksiz hissediyordum
ama hala bundan pişman değilim

kelimeleri yüzüme vurdu
şehvetle kabaran dil
Benim anlamadığım kendi diliyle
pişman olmadım

hayır, hiçbirşey yok
hiçbirşeyden pişman değilim

Onun teninden ayrıldığımda
bahar kan ağladı pariste

bedenimi bilmedim
ona bakmak çok utanç verici
o bana bunu aydınlıkta gösterdi
asla pişman olmadı

kelimeleri yüzüme vurdu
şehvetle kabaran dil
Benim anlamadığım kendi diliyle
pişman olmadım

hayır, hiçbirşey yok
hiçbirşeyden pişman değilim

Onun teninden ayrıldığımda
bahar kan ağladı pariste

kucagımda bir fısıltı hissederim
ince bir ses önderlik eder
çok konuşur ama hiçbirşey söylemez
ve iyi hissetirir

kelimeleri yüzüme vurdu
şehvetle kabaran dil
Benim anlamadığım kendi diliyle
pişman olmadım

hayır, hiçbirşey yok
hiçbirşeyden pişman değilim

Onun teninden ayrıldığımda
bahar kan ağladı pariste