1. 1.
    0
    Frühling in Paris

    Parlak bir elbise içinde çıkageldin
    Bugünmüş gibi hatırlıyorum
    çok gençtim
    beceriksiz hissediyordum
    ama hala bundan pişman değilim

    kelimeleri yüzüme vurdu
    şehvetle kabaran dil
    Benim anlamadığım kendi diliyle
    pişman olmadım

    hayır, hiçbirşey yok
    hiçbirşeyden pişman değilim

    Onun teninden ayrıldığımda
    bahar kan ağladı pariste

    bedenimi bilmedim
    ona bakmak çok utanç verici
    o bana bunu aydınlıkta gösterdi
    asla pişman olmadı

    kelimeleri yüzüme vurdu
    şehvetle kabaran dil
    Benim anlamadığım kendi diliyle
    pişman olmadım

    hayır, hiçbirşey yok
    hiçbirşeyden pişman değilim

    Onun teninden ayrıldığımda
    bahar kan ağladı pariste

    kucagımda bir fısıltı hissederim
    ince bir ses önderlik eder
    çok konuşur ama hiçbirşey söylemez
    ve iyi hissetirir

    kelimeleri yüzüme vurdu
    şehvetle kabaran dil
    Benim anlamadığım kendi diliyle
    pişman olmadım

    hayır, hiçbirşey yok
    hiçbirşeyden pişman değilim

    Onun teninden ayrıldığımda
    bahar kan ağladı pariste
    ···
  1. 2.
    +1
    ortadoğuda her gün ağlıyor.
    ···