abim sabahçıydı ben öğlenciydim abim annemle birlikte gidiyordu öğlen ise annemle beraber eve gelip annem beni okula zütürüyordu. okul çıkışında bende bir olgunluk gibi bir sey oldu anneme her okul çıkışı yardım ediyor sınıfları süpürüyorduk beraber sonra abimi çağırdım işi kavrayınca birer tane sınıfı tek kişi temizliyoduk eve gelince annem namazını kılana kadar üzerimizi değiştirip siyah renkli poşetleri ceplerimize koyup annemin namazı bitince pazara çıkıp yerden topluyorduk yine tezgah altlarından bide abi yarış yapıyorduk abimle kim daha çok güzel şeyler toplayacak diye ve bu bizi mutlu ediyordu bile. neyse bir süre topluyoduk abim ilerde topluyodu geziyodu onu izliyordum dalmıştım abim yere tezgahın altına muz düşmüş bir tane yerde onu almak için eğildi ama bende seviniyorum muz yicez oley diye ne de olsa daha çocuğuz çocuk aklı neyse abim tam elini uzattı aldı ayağa kalkmasıyla tezgah sahibinin abime tokat atması bir oldu abim ağlamadı gözleri kıpkırmızı oldu ben ağlamaya başladım annem koşarak adamın üzerine doğru yürüdü annemi itti yere düşürdü benim içim yanıyor abi canım yanıyor anam lan o benim biz naptık ulan size biz kötü bişey yapmadık karnımızı doyurmaya çalıştık annemi kaldırmak için eğildim ve sınıfta sevdiğim bir kız vardı adı sümeyye bana acıyan gözlerle bakıyordu daha fazla duramadım doğruca eve doğru koştum ce annemlerin gelmesini bekledim kapının eşiğinde ağladım durmadan çok canım yanmıştı ama fiziksel olarak yanma değil bu be abi içim yanıyordu be.

neyseki sünnetimi olmuş, 3. sınıfa geçmiştim annemle aynı okuldayız annem ders esnasında sınıflara girip çöpleri alıyordu yerine maximum büyük mavi poşet koyup çıkıyordu. ben ise annem ne zaman sınıfa girse utanıyordum arkadaşlar annem girince sınıfa dalga geçiyorlardı benimle bunu yapan arkadaş değildir zaten! bir teneffüs oldu iki oldu derken eve gidip anneme bağırdım. "utanıyorum senden başka bur yerde çalış" diye çocuk aklı anam benim sadece ağlıyordu benim dediğim laflar onu çok kırıyordu ama aklım yeni yeni başıma geliyor be abi neyse anneme kantinden bedava dondurma, tost veriyorlardı kendisi yemiyor bana getiriyordu oğlum yesinde dersini çalışsın diye amk

biraz dışarı çıkıp hava alacağım okuyan varsa takipte kalsın 1 saate devam ederim.

hava iyice kararınca çıktık yola, mahallede gören olmasın diye galiba. annem pazarda geziyordu bize göz kulak oluyordu biz de abimle yerde tezgahların altına düşen; soğan, patates ne olursa poşete atıp poşet doluncada eve doğru yola koyuluyorduk abi eve gidincede annem onlardan bize yemek yapıyordu yiyorduk abi *

babam kıbrısta yatıyor biz dışarda para kazanmaya çalışıyoruz annem benim okuduğum okulda hizmetliydi işe girdi yani. bir akşamı annem namazını kılıp, elinde siyah poşetlerle gelip pazarda tezgahtan yere düşen görürseniz doldurun dedi tamam dedik bizde ne dicektik abi evimizde yicek ekmeğimiz yok utanılcak bir şey yapmıyoruz muallaklik, puştluk, huurluk yapmıyoruz, çalmıyoruz abi.

arayan numaraya baktı tanıdık mı diye ama yabancı numaraydı kahvaltı yapıyorduk o zaman yer sofrasında annem telefonu açtı buyrun kimsiniz dedi ve 1 dakika boyunca sessiz, yüzü bembeyaz dinledi abi ben anladım az çok babam geldi aklıma başına bişey geldiği belliydi annem telefonu kapatıp sofradan kalkıp tuvalete girdi ve hüngür hüngür ağlamaya başladı. o sabah kahvaltı değildi bize zehir olan hayattı. evet panpalarım telefondaki kişi kıbrıs hükümeti karakolu yetkilisiymiş ve babamı uyuşturucu ticareti nedeniyle içeri almışlar. bu anlattıklarım gerçek bir hayat hikayesidir. avukat bulduk hemen ve babamın yanına gidip bilgi aldı ama içerden çıkamadı sadece cezası düşürüldü 8 yıl hapis yedi. abi hayatın ben gerçek yüzünü tanıyordum yavaş yavaş. babam suçsuz yere yatacaktı içerde asıl olay ise şöyle panpalarım babam dışarda gezerken adamın biri gelip babama poşet uzatıp şunları tutar mısın? deyip. uzaklaşıyor ve yanına iki tane sivil gelip zütürüyor.

Geçen kalemim sağlam demiştin şimdi anlatıyorsun demek

Haydi başlayalım hahshhahahah

4 kişilik bir aileyiz biz annem, babam,abim ve ben paramız yok ama mutluyuz be abi daha sünnetimi bile olmamış hayata sevinç dolu gözlerle bakıyorum ciğerlerim tertemiz abi sigara alkol yok neyse yine hüzünleniyorum. ben duygusal, asosyal,iyilik yapmayı seven, haksızlığa gelemeyen, ezilmişliğinde verdiği olgunluk var üzerimde. siyah saçlı, kahverengi gözlü, kalıplı biriyim. o zamanlar küçük bir mahallede oturuyoruz oturduğumuz evde küçük, evin içinde kafamızı eğerek dolaşıyoruz tavan çok kısa evin kirası 60 ytl o zaman aylık. babam işinden çıkıp kıbrıs ta ticaret gemisinde aşçı olarak işe başladı parası çok sağlamdı. her ay bize para gönderirdi. telefonlar telsizliydi ve nokia 3310 marka tuşlu telefonlar çok havalıydı o zamanlar, annemde pembe kaplı olanından vardı. 50 liraya almıştık o telefonu. ben babamla konuşuyordum. annem abim mutluyduk yani abi, arada annemden izin alıp snake oyunu vardı en sevdiğim oyundu o hep onu oynardım. her şey 4-5 ay çok güzel gidiyordu derken bir sabah annemin telefonu makinenin üstünde titreşimde çalıyordu annem elini telefona uzatıp..

Baban yanımda

Hikayeye başlamadan önce belirtmek isterim bu hikaye acıların, geçim sıkıntısının, babasızlığın verdiği olgunluğu anlatan gerçek bir hikaye olacaktır. Hikayelerim; okuyucu 1 kişi dahi olsun yarım kalmaz!
farid farjad dinleyerek okumanızı tavsiye ederim..
edit: hikayem bitmiştir beyler teşekkür ediyorum okuduğunuz için.
edit2: nick6 girmek isteyen varsa; (bkz: man in love)

sene 2008 yer istanbul'un küçük bir mahallesinde gerçekleşmektedir. adım "man in love" sizlere hayat hikayemi anlatmak istiyorum çok uzun bir hikaye olacaktır haydi başlayalım ...