Hikayeye başlamadan önce belirtmek isterim bu hikaye acıların, geçim sıkıntısının, babasızlığın verdiği olgunluğu anlatan gerçek bir hikaye olacaktır. Hikayelerim; okuyucu 1 kişi dahi olsun yarım kalmaz!
farid farjad dinleyerek okumanızı tavsiye ederim..
edit: hikayem bitmiştir beyler teşekkür ediyorum okuduğunuz için.
edit2: nick6 girmek isteyen varsa; (bkz: man in love)

sene 2008 yer istanbul'un küçük bir mahallesinde gerçekleşmektedir. adım "man in love" sizlere hayat hikayemi anlatmak istiyorum çok uzun bir hikaye olacaktır haydi başlayalım ...

yol boyu hep onu düşündüm 2 saat süren bir yolculuk oldu beyler neyse amcam ve kuzen de sağolsunlar eşyaları taşıdık ve teyzemlerde yatacaktık o gece akşam oldu yemeği yedik. eline sağlık teyze deyip aşşağıya bizim eve girdim ve hüngür hüngür ağladım. sabah ise teyzemlerin evinde uyandım. durgunluk ve sakinlik vardı üzerimde rüya gibi geliyodu ama gerçekti bunlar amk neyse biz kuzenle ve abimle dışarı internet kafeye gittik yarım saatine 50 krş verdik oturduk cs oynadık biraz sonra kuzenle etrafı gezdik o gün çok durgun ve sakindim ama bunları yazarken sakin değilim olamıyorum amk be.

bizim mahallede bir tane kız vardı. adı 'sevgi" ilk çocukluk aşkımdı o benim o balkona çıkardı ben ise kapının önünde oturup bakışırdık gülerdik birbirimize. zaman geçmek bilmiyordu aylar sonra yani 2 ay sonra zaman çok çabuk geçti ve babam hapisten çıkmış yani 8 yıl değil de 2 yıl yattı sadece aftan yararlandı. babam geldi ve kocaeli'ye taşınacaktık o gitti iş bulmaya ve iş buldu ve anında taşındık teyzemlerin alt katında oturacaktık işte sağlamdı talebe yurdunda aşçı olarak yani. pazar günü kimseyle vedalaşmadan sessiz sakin bir taşınma oldu herkes pazar olduğu için uyuyordu. sevgi'nin cdıbına baktım beyaz perde çekilmiş daha perdeleri açmamışlardı. ben içimden dua ediyordum allahım ne olur cama çıksın vedalaşalım birbirimizi kaybetmeyelim ama o çıkmadı cama bizde hareketlendik haaa bir de teyzem bana muhabbet kuşu verdi adı boncuk * neyse panpalar ben ilk sevdiğimi orda kaybettim o zamanlar face falan haberim yoktu onunda aynıdır ama ilk o gün tattım ben o acıyı amk :(

sabah yatağımda uyandım annem kahvaltı hazırlamıştı bana evde kimse yoktu bende elimi yüzümü yıkayı verdim. etrafı toparladım sonra kahvaltımı yapıp izlediğim bir tane tarçın ve arkadaşları vardı şimdiki nesil bilmez onu izlerdim hep izledim zamanı geçirdim sonra abimle annem geldi annemle biz çıktık okula gittik. neyse akşam oldu yine pazara çıktık. abim ben gelmem dedi zar zor geldi ama kar maskesi taktı utanıyorum herkes bize bakıyor diyodu. gittik yine topluyoruz yerden hayır sever şişman sakallı bir amca bize bir pişet soğan doldurdu bizde aldık allah razı olsun o amcadan sknra eve doğru yola koyulduk yolda giderken annem yerde bulduğu çöpün kenarında bulduğu tahta parçalarını topladı eve gitti annem sobayı yaktı çok iyi geldi kuru ekmek vardı soğanla onları yiyecektik. ama ekmekler küflenmişti anneme söyledim annem temizledi küflerini suya falan soktu sonra ısıttı sıcacık olmuştu ekmekler soğanla bir güzel yedik mutluyduk ama eziliyorduk.

okuyan varsa belli etsin kurgu yapmıyorum hayat hikayemdir diye belirttim sigara içip geleceğim biraz kötü oldum abi.

neyseki sünnetimi olmuş, 3. sınıfa geçmiştim annemle aynı okuldayız annem ders esnasında sınıflara girip çöpleri alıyordu yerine maximum büyük mavi poşet koyup çıkıyordu. ben ise annem ne zaman sınıfa girse utanıyordum arkadaşlar annem girince sınıfa dalga geçiyorlardı benimle bunu yapan arkadaş değildir zaten! bir teneffüs oldu iki oldu derken eve gidip anneme bağırdım. "utanıyorum senden başka bur yerde çalış" diye çocuk aklı anam benim sadece ağlıyordu benim dediğim laflar onu çok kırıyordu ama aklım yeni yeni başıma geliyor be abi neyse anneme kantinden bedava dondurma, tost veriyorlardı kendisi yemiyor bana getiriyordu oğlum yesinde dersini çalışsın diye amk

4 kişilik bir aileyiz biz annem, babam,abim ve ben paramız yok ama mutluyuz be abi daha sünnetimi bile olmamış hayata sevinç dolu gözlerle bakıyorum ciğerlerim tertemiz abi sigara alkol yok neyse yine hüzünleniyorum. ben duygusal, asosyal,iyilik yapmayı seven, haksızlığa gelemeyen, ezilmişliğinde verdiği olgunluk var üzerimde. siyah saçlı, kahverengi gözlü, kalıplı biriyim. o zamanlar küçük bir mahallede oturuyoruz oturduğumuz evde küçük, evin içinde kafamızı eğerek dolaşıyoruz tavan çok kısa evin kirası 60 ytl o zaman aylık. babam işinden çıkıp kıbrıs ta ticaret gemisinde aşçı olarak işe başladı parası çok sağlamdı. her ay bize para gönderirdi. telefonlar telsizliydi ve nokia 3310 marka tuşlu telefonlar çok havalıydı o zamanlar, annemde pembe kaplı olanından vardı. 50 liraya almıştık o telefonu. ben babamla konuşuyordum. annem abim mutluyduk yani abi, arada annemden izin alıp snake oyunu vardı en sevdiğim oyundu o hep onu oynardım. her şey 4-5 ay çok güzel gidiyordu derken bir sabah annemin telefonu makinenin üstünde titreşimde çalıyordu annem elini telefona uzatıp..

abim sabahçıydı ben öğlenciydim abim annemle birlikte gidiyordu öğlen ise annemle beraber eve gelip annem beni okula zütürüyordu. okul çıkışında bende bir olgunluk gibi bir sey oldu anneme her okul çıkışı yardım ediyor sınıfları süpürüyorduk beraber sonra abimi çağırdım işi kavrayınca birer tane sınıfı tek kişi temizliyoduk eve gelince annem namazını kılana kadar üzerimizi değiştirip siyah renkli poşetleri ceplerimize koyup annemin namazı bitince pazara çıkıp yerden topluyorduk yine tezgah altlarından bide abi yarış yapıyorduk abimle kim daha çok güzel şeyler toplayacak diye ve bu bizi mutlu ediyordu bile. neyse bir süre topluyoduk abim ilerde topluyodu geziyodu onu izliyordum dalmıştım abim yere tezgahın altına muz düşmüş bir tane yerde onu almak için eğildi ama bende seviniyorum muz yicez oley diye ne de olsa daha çocuğuz çocuk aklı neyse abim tam elini uzattı aldı ayağa kalkmasıyla tezgah sahibinin abime tokat atması bir oldu abim ağlamadı gözleri kıpkırmızı oldu ben ağlamaya başladım annem koşarak adamın üzerine doğru yürüdü annemi itti yere düşürdü benim içim yanıyor abi canım yanıyor anam lan o benim biz naptık ulan size biz kötü bişey yapmadık karnımızı doyurmaya çalıştık annemi kaldırmak için eğildim ve sınıfta sevdiğim bir kız vardı adı sümeyye bana acıyan gözlerle bakıyordu daha fazla duramadım doğruca eve doğru koştum ce annemlerin gelmesini bekledim kapının eşiğinde ağladım durmadan çok canım yanmıştı ama fiziksel olarak yanma değil bu be abi içim yanıyordu be.

babam kıbrısta yatıyor biz dışarda para kazanmaya çalışıyoruz annem benim okuduğum okulda hizmetliydi işe girdi yani. bir akşamı annem namazını kılıp, elinde siyah poşetlerle gelip pazarda tezgahtan yere düşen görürseniz doldurun dedi tamam dedik bizde ne dicektik abi evimizde yicek ekmeğimiz yok utanılcak bir şey yapmıyoruz muallaklik, puştluk, huurluk yapmıyoruz, çalmıyoruz abi.

hava iyice kararınca çıktık yola, mahallede gören olmasın diye galiba. annem pazarda geziyordu bize göz kulak oluyordu biz de abimle yerde tezgahların altına düşen; soğan, patates ne olursa poşete atıp poşet doluncada eve doğru yola koyuluyorduk abi eve gidincede annem onlardan bize yemek yapıyordu yiyorduk abi *

arayan numaraya baktı tanıdık mı diye ama yabancı numaraydı kahvaltı yapıyorduk o zaman yer sofrasında annem telefonu açtı buyrun kimsiniz dedi ve 1 dakika boyunca sessiz, yüzü bembeyaz dinledi abi ben anladım az çok babam geldi aklıma başına bişey geldiği belliydi annem telefonu kapatıp sofradan kalkıp tuvalete girdi ve hüngür hüngür ağlamaya başladı. o sabah kahvaltı değildi bize zehir olan hayattı. evet panpalarım telefondaki kişi kıbrıs hükümeti karakolu yetkilisiymiş ve babamı uyuşturucu ticareti nedeniyle içeri almışlar. bu anlattıklarım gerçek bir hayat hikayesidir. avukat bulduk hemen ve babamın yanına gidip bilgi aldı ama içerden çıkamadı sadece cezası düşürüldü 8 yıl hapis yedi. abi hayatın ben gerçek yüzünü tanıyordum yavaş yavaş. babam suçsuz yere yatacaktı içerde asıl olay ise şöyle panpalarım babam dışarda gezerken adamın biri gelip babama poşet uzatıp şunları tutar mısın? deyip. uzaklaşıyor ve yanına iki tane sivil gelip zütürüyor.

hemen kafasını okşadım ve kokusunu çektim çok seviyordum onu neyse biraz da olsun sevgiyi unutuyordum, aklımdan çıkıyordu. akşam üzeri olunca hep beraber dayımlarla beraber el birlik balık tutmaya gittik. marina sahil'i bilen panpalarım vardır illa ki * neyse ben bir tane tahta aldım olta kullanamıyorum tahtayla hep gümüş balığı tuttum ama genelinde kaya balığı çektim o gün çok mutluydum panpa be. neyse biz 1 kova balık tuttuk o gün eve gidince babam aşçı dedim zaten teyzemlerde; annem, kız kuzenim ve teyzem salata falan yaptı. ben bime gidip kola çekirdek aldım, babam, amcam,abim, erkek kuzen bizdeydik balık pişiriyorduk çok mutluyduk abi işte be *

ağlayasım geliyor ağlayamıyorum. kuzene dedim eve gidelim diye o da anlayışlı karşıladı beni. olur gidelim man in love dedi. hafif bir tebessüm ettim abi. neyse eve geldik annemle teyzem evi güzel düzene sokmuşlar muhabbet kuşum var demiştim. teyzeme doğru gülerek; hani muhabbet kuşu vericektin teyze bakarım ben dedim masum bakışlarla. teyzem gülümseyerek kuzene; oğlum boncuğu indirsene aşşağıya dedi. ben sevinçten kuduruyordum lan amk * neyse 5 dakika sonra muhabbet kuşum geldi. böyle abi tüyleri çok güzel di ya. yeşil, mavi,siyah noktaları olan bir kuştu ama ben korkuyordum elimi ısırır diye dokunamıyordum. amcam geldi kafesin kapağını açıp boncuğu eline aldı çok masumdu abi insanların içinde en masum oydu be abi neyse amca elime falan dokundurttu gagasını alışayım diye, bende çok geçmedi alıştım zaten *

akşam erken yattım ve sabah erkenden uyandım * annem abimle bana kahvaltı hazırlamış. mis gibi kızarmış ekmek kokusuyla yataktan uykulu ve mutlu bir şekilde uyandım. elimi yüzümü yıkadım. akşamdan hazır ettiğim gri tonunda okul pantolonu, yine parlak gri bir kravat, sarı bir gömlek üzerime hırkamı giydim, tabiki saçlarımı da taramayı ihmal etmedim * hemen kahvaltı masasına oturdum ve çay, yumurtalı ekmek, zeytin,peynir hiç unutmam neyse kahvaltımı yaptım. dişlerimi fırçalayıp evden sağ ayakla adımımı attım, çok temiz çocuklardık be abi işte diyorum ya * annemin tembihleri ve hayır dualarıyla evden okulun yolunu tuttum. hava çok güzeldi, tertemiz bir havası vardı kocaelinin. okula gidiyordum, yol inceydi bir araba geçiş mesafesi vardı sadece, kaldırım taşlarına emin ve sert adımlar atarak kafam yerde ilerliyordum, karşıma uzun, küçük basamakları olan, yeşil tutunma demirleri vardı, yavaş yavaş çıktım merdivenleri ve tabiki heyecanlıydım da *

sınıftan içeriye adımımı attım herkes bana bakıyordu. ön taraflardan bir sıra bulup oturdum ve sınıfa hoca girdi ders yaptık bu tarafları atlamak istiyorum beyler kafanızı boşa gibmeyelim gerek yok. neyse okul bitti ben teşekkür belgesi aldım ve yaz için çok güzel bir plan oluşturdum. evde yatıcaktım ve balık tutardım marina da yazı bu şekilde geçiştirdim 7. sınıfı yatılı okuyacaktık abimle ben ayrı yurtlara gittik ama sülocuydu bu yurtlar ben babamın çalıştığı yurtta yatılı kalacaktım işte ne olduysa hep burda oldu beyler asıl ezikliğim burdan sonra geliyor.

hep beraber oturduk yedik yemeklerimizi. yaz bitmek üzereydi ve ben okula daha kayıt yaptırmamıştım. bir an önce kayıt yaptırmam gerektiğini babama söyledim. babam ise süpriz bir cevap ile abinle senin kayıdını yaptırdık. "... orta okuluna" gideceksiniz. yarın da abinle size okul kıyafeti alacağız dedi. ben heyecanlanıyordum git gide acaba ne olucak? gibi bir sürü gereksiz düşünce şimdi gereksiz geliyor bunlar. neyseki okullar açıldı ve yaz tatili bitti 6. sınıfa geçtim heyecanlıyım...

bundan sonra duruma göre yavaş gideceğim...

mesaj beyzadan idi. ayrılmak istiyorum yazıyordu abi ben hüngür hüngür başladım ağlamaya telefonda aradım hala ağlıyordum bağırıyordum ona,o ise ağlama dedi ve kapattı amk telrar faceye girdim engellemiş beni. monte carlo sigaram vardı sigarayı gizli içiyordum abi gece saat 3 te çıktım yurttan parka gittim 4 te kalktıp paso sigara içtim. yemekhanedede yaktım. içerisi sigara kokuyordu. hocanın biri gelip sen mi içtin dedi sen içtiysen yarın idareciye bilgi vermem dedi sen talebe değilsin bişey diyemem deyince, boğuk ve kısık bir sesle evet diyebildim sesim çıkmıyordu artık, ağlamaktan ağzım ağrıyordu ve gündüz olmadan bulaşıkları yıkamam gerekiyordu ağlayarak saat 8e kadar bulaşıkları zar zir bitirdim bide yere kustum onu temizlemekle uğraştım bunları yazarken hepsi gözümde canlanıyor . ağlamaktan yorulmuştum ve sabaha kadar iflahım gibilmişti.

arkadaşlar farid farjad ile okumanızı tavsiye ederim şukuları ekgib etmeyin belli edin kendinizi.

sonunda en tepedeydim. ve aşşağıya baktım fazla değildi sanırım ama ben nefes nefese kalmıştım. zaten okula da varmıştım, okul hemen önümdeydi. sıradaki öğrencileri görünce biraz daha fazla panik yaptım sanırım, okul kapısından içeriye ilk adımımı attım, zaten okulda o kadar büyük değildi küçük çaplı bir okuldu. kırmızı tuğlalı, krema rengi, camlarında türk bayrakları olan, bahçesi yemyeşildi, çok güzeldi. ben herhangi birinin arkasına sıraya geçtim, karşımdaki kürsüde konuşma yapan okul müdürümüzü dinliyordum,ve etrafımdaki insanları inceliyordum. okul müdürümüz biraz sert gözüküyor ama çok iyi bir insan olduğu konuşmalarından belliydi. istiklal marşını okuduk ve sağ taraftan içeriye girdik. benim ilk işim m.yardımcımızın odasına sınıfımı öğrenmek olacaktı, kapıyı sağ elimin işaret parmağıyla iki kere tıkladım içeriye girdim ve ellerimi göbeğimde birleştirip sınıfımı ve öğretmenimi öğrendim, teşekkür ederek ayrıldım ve 6-A yazan mavi kapılı sınıfıma adımımı attım.

okulda ise bir tane kız vardı ona da zombi diyorlardı. böyle olunca ikimizle dalga geçiyorlardı. kızın ismi beyza idi benim şuan ki hayatımın tak oluşu gecelerin bana zehir zembelek oluşunu borçluyum ona bakın yine tutamadım kendimi amk duygusal biriyim abi ben siz halimden anlarsınız benim diye anlatıyorum bunları ben biraz toparlanıp hava alıp geleceğim ne olur kusura bakmayın siz bana belli edin burda olduğunuzu ben yazacağım daha sabaha kadar buradayım.