Ben babasız buyudum akrabalarim tarafından "doğmaması gereken çocuk " olarak anıldığım icin hep şiddet gördüm 5 yaşıma kadar baba nerdeydi derseniz annemden kacirip beni akrabalara bırakıp yeni karısıyla kaçmıştı annem 3 5 sene sonra beni bulmuş jandarma zoruyla almıştı 7 yaşındayım ilk okula başlıyıcam ev harabe güç bela tuttuk o zaman da annem bizim mahallede yaşlı zengin bi adamin ayakkabicisinda çalışıyordu sırf adam bizi aksam eve biraktığı icin karısı tarafindan annemi ne zaman gorse mahallenin ortasinda huur diye bağıran mi dersin sırf ogluyim diye beni taşlayan mı dersin evime hırsız girip anneme bıçak cekmesi de cabası neyse basimizda bi erkek olsun diye annem onu seven adamla evlendi ilk aylar iyi hos adam sanmistik neyse basladi beni dovmeye annemi dovmeye komsular artik jandarmaya haber verip iceri attirmislardi adami güç bela geldik annem açıktan bitirdiği okulla is kurdu buyudu buyudu durumumuz iyi oldu annemin bi gece olum haberi geldi ağlamadim hic onun goz yaslarimdan daha değerli olduğunu bildigim icin ağlamadim ben daha ölen annemin numarasını rehberimden silemedim...

Üzülmedim ama okudum

Devamı var mı

Rez

Ağlattın yetim bin

duygulandirdin hosaf bende babayim