Bizim aile işleri karmakarışık birader. Çocukluğumda en az 2 sene babamla hiç görüşmedim. Onun haricinde çok nadir ve tek tük görüşebilmiştik. Evdeki üvey babaya annemin yönlendirmeleri sonucu kendimi ait hissettim hep, baba gibi sahiplenmesini istedim ama olmadı. Dışlandıkça babama karşı nefretimde büyümeye başladı. Günü geldi, yaş büyüdü ve ben babamın yanına gidip gelmeye başladım. Bu seferde ananın oğlusun diye diye beni hiç kabullenmedi, huyumu suyumu hiç beğenmedi. Hep kavgalar ettik, büyük kırgınlıklar oldu aramızda evinden bile kovdu amk. Böylelikle bu hayatta tek tabanca olmanın ruhsal boşluğuyla çok küçük yaşta tanıştım. Kimsenin eli omzumda olmadı ne anne, ne baba, ne bir başkası.. Öfkem hiç geçmedi onlara karşı ama günün birinde onun yanına taşındım. Tam 4.5 sene oldu. Küçüklüğümde anlatıldığı gibi bir insan değilmiş. Doğru dürüst adam gibi adammış. Bu kadar zamanın ve yaşanamayanların üstüne baba oğul olamadık, o nüansı yakalayamadık. Arkadaş gibiyiz aramız çok iyi ama ne ben sevgimi açıkca gösterebilirim nede o gösterebilir. Biraz protokol gibi.. Beraber oturur içeriz, beraber planlar yaparız, mizahımız makaramız aynıdır, sohbeti çok iyidir, yasakçı, baskıcı değildir ama ne bileyim. Ortalıkta arkadaş olabileceğim bu kadar insan var. Ben babamla Baba Oğul olmak isterdim...

Dünya üzerindeki nadir insanlardan biri olabilirim. Babam hayatımdaki en değerli insanlardan biri, zaten en değerli insanlar benim için ailem olduğu için o da tüm ailem kadar değerli. Belki de şu ana kadar bana en iyi arkadaş olan kişidir, normal arkadaşlarımla bile o kadar iyi geçinemiyorum, benim için hem baba hem de bir arkadaştır arasındaki dengeyi iyi kurar. Belki de şu ana kadar tanıdığım muhabbeti en iyi insandır oturup saatlerce konuşabiliriz genellikle ben az konuşurum ama yine de onu dinlemesi çok zevklidir. Bana hayatım boyunca en destek olmuş kişidir o olmasaydı bir çok şeyi yapamazdım. Tabiki böyle anlatsam da sevmediğim yanları da var ama yine de çok iyi biri. Tartıştığımız zamanlar da olur elbet, üniversite seçim zamanında çok zor ikna ettim onu istediğim bölüm için ama sonuçta ettim. Kısaca ben bir çok şeyi ondan öğrendim ve şu anda da onu kaybetmekten çok korkuyorum umarım beni en uygun zamana kadar terk etmez.

hiçbir sıkıntım yok arada aoça kokoya bile gideriz

Babamla hayatımda, bir mesele hakkında toplamda 2 kere filan konuşmuşumdur.. Onun dışında nabıon, iyi sen nabıon. Kötü olan şu. Nötr değil. Sürekli köstek oluyor, sürekli sinirlendiriyor beni.. Babamı hep sevmek istedim.

Babamla aramiz iyidir ama cok muhattap olmadigim icin evde ablam annem ve benle hep kavga eder uzun sure beraber olunca hic oturup yemek yedigimizi hatirlamam

Az önce babamdan dayak yedim. iyi mi kötü mü anlamışsındır.

ben. kendisiyle lise2'ye kadar pek bir muhabbetimiz olmadı ama olgunlaşmaya başladıkça beni arkadaş olarak gördü. iyi takılıyoruz.

ben sevmiyom çünkü anamı gibti

olm aile lan onlardan başka kimseniz yok akıllı olun kıymetini bilin

Babam 8 yaşımdayken öldü. Kavga edemiyoruz. Herhangi birşey de yapamıyoruz ki zaten.

Babama hayran olmakla beraber çok didişiriz ama seviyorum lan
Bazen nefret etsem de seviyorum yani hiç kanka olamadik hatta gotu kalkmasin diye soylemiyorum bunları ondan mefret ediyormusum imaji veriyorum bazen

Neden kötü olsun ki babam amk.

O bana dalyarak der ben Yaşlı bin derim böyle güzelce geçiniriz

babam asker...

Kulaklara bak aq

benim babam öldü 6 sene oldu. yaşasaydı çok iyi anlaşırdık tam kafa adamdı şakalarımız mizahımız hep aynı. o yüzden beni hep babama benzetirler. ah babam sağ olsaydı.

ananla aram çoh eyi yeğenim

Bu entrynin altına ben senin babanım espirisi yapan huur Çocuğudur

Hiç bir sorunum yok aq arada güreşiyoruz mesela hala XD *

Yılda 2 kere 4 dakika konuşuyoruz. Kavga etmeye sebep yok.