Babamı 19\'umda kaybettim. 8 yıl oldu, babasına sarılıp öpen kızlara olan kıskançlığımı yenemedim.

Ben 17 yasimdayken ileri derece karaciger yetmezligi hastasiydi babam, karaciger nakli yapilmasi şarttı, yoksa ölecekti. Annemden babama yarım günden uzun süren bi ameliyatla karaciger nakli yapıldı. 1 yıl sonra babamın annemi aldattigını ogrendik. Annem dayanamayip bosandi. O zaman ben 17 idim, kardesim 7. O sene ünv kazanıp izmir'e gittim sırf kacmak icin. Yıllar sonra bunun pismanligini yasayacağımı, keske kalıp babamla 2 yıl daha gecirseydim diyecegimi nerden bilebilirdim ki

Daha mezarına gidebilecek gücü bulamadım kendimde, onu orda görmeye tahammul edebilecegimi sanmiyorum. Babamı kaybettigim gunden beri, babasını öpen her kıza duydugum nefreti tarif edebilmem mumkun degil..

Sözlük abazan dolu, ondandır