babanızın baba olduğunu anladığınız anlar

@1 belki döner sevmiyodur amk

ölsem göbek atar benimkide

rezerv. öyle bi anım olunca anlatırım

para isteyemiyorum 19umdan beri ama hissediyor. her dolmuşa binişimde diyor "var mı paran" diye girne'den mağusa'ya giderken. amk kart çıkarttı ama hayvan gibi yemek yapmayı öğrenmeyip dışardan besleniyorum. iptal ettirecem kartı.

eve yeni taşınmıştık, ama babam evi şimdi alamazsak bi daha alamayız diye cüzdanındaki son kuruşa kadar verip almıştı. işte yeni eve taşındık 4-5 yaşındayım evin yanında da market vardı orda karpuz görmüştüm canım çok çekmişti. baba karpuz alsana dedim. babam da param yok diyemedi gitmiş karpuzu çalmış çaresizlikten bide yakalanmış adamlar bi güzel dövdüydü bunu karpuzsuz eve geldiydi bu da böyle bi anımdır

beyler bende anlatıcam
annem kanser hastasıydı biz izmirde oturuyorduk cerrah paşa tıp fakultesini annem için uygun gördüler istanbula taşındık
o zaman 9 yaşındayım babam annemin yanında hastahanede kalıyo ben amcamlarda
annem hasta oldugu zaman bizim ne sigortamız vardı nede bagkur ve tedavi masrafları çok ama çok pahalıydı söyle diyim babam 10 sene çalışıp biriktirdigi parayla arsa almıştı ve o arsayı satıp aldıgı para sadece 3 ayda tükenmişti ve babamım cebinde 1 paket sigara parası bile yoktu bende bilmiyorum o zamanlar komşunun çocugunda tren vardı vardı şimdinin parasıyla 5 tl etmez amk o kadar dandik bişe ama ben çocugum içim gitti o treni görünce hastahaneye gittik annemi babamı gördüm babama bana para ver tren alıcam dedim kısa bir sohbet döndü açıkcası hatırlamıyorum ben ısrar ettim ağladım babamın gözünden bir damla yaş aktı o anı hala unutamam başını eğdi gitti hademeden para istedi ve bana verdi (gözlerim doldu amk) nasıl anlatıyım beyler hem mutlu oldum hem üzüldüm babama parayı geri verdim ama almadı git oglum al dedi(şu an aglıyorum) bu günler allahın izniyle bitecek dedi bende aldım parayı gittim o anasını gibtigimin trenini aldım keşke istemeseydim o parayı keşke
edit= bir keresinde anneme kan lazımmış babam para bulamamış bagışlayanda çıkmamış eger kan gelmezse annem ölcek babamdan 1 günde 4 ünite kan almışlar babam 0rh + annem 0rh - annemin kanı çok zor bulunuyor üstüne para verip takas ediyo adam 1 hafta yogun bakımda yatmış çok emek verdi annem için sonunda da annem yendi kanseri

barış manço öldügü gün izmirden istanbula göç etmiştik 13 sene olmuş vay amk

dayanamadım bir tane daha anlatacam ama bu her aklıma geldiğinde ağlıyorum amk ama olsun lan sizin için hergün ağlarım.
ben üniversitedeyim bizim maddi durumlar sıçık amk babam da hem bana para hem kira hem dükkan kirası hem borçalar falan derken iyi bi müşteri gelse zütünü verecek duruma geldi. hele bi aralar dükkana giren müşteri sayısı 1 2 onlar da babamıon arkadaşı amk. neyse ben bir gün sabah kalktım dükkana gittim bizim dükkan 2 bölme dükkana girdim kimse yok dedim heralde tualete gitti. sonra bi baktım amk arkadan ağlama sesi geliyo hıçkıra hıçkıra. kendi kendine söyleniyo ben napacam nasıl edecem yavrum orda ellere muhtaç oluto falan diyo.ben bunu duydum amk buz gibi bi ter boşandı gözlerden bozuk musluk gibi aniden bi yaşlar boşandı hemen koştum caminin tualetine hıçkıra hıçkıra ağladım amk. hala ağlıyorum dıbına koduklarım.

tekrar tekrar okurum reserved

adamin tek cocuguydum tek erkek evladi. arkadas gibiydik hep beraberdik babamla. ögretmen adamdi zor gecinirdik ben okuyup bi gibim olayim diye borc harc öss zamani dershaneye gonderip ozel ders aldirmisti.ben okuyayim diye haftasonlari kacak olarak dershanelerde calisirdi. direksyon sinavlarinda gorev alip yazin o sicaginda 30 lira para icin butun gun cani cikardi.bi dedigimi 2 etmedi lan ne dediysem yapti. bunu karsiligi olarak ben adama yapmadigimi birakmadim ama o hep destekcimdi.2 bagirir sonra gibtir et derdi hep.cok mutlu bi cocukluk gecirdim babam sayesinde.yil 1998 filan o zamanlar 6 yasimda filanim. allahin gibtir ettigi bi koyde mudur yardimciligi yapiyodu. yazin annem de calistigi icin beni okula gotururdu.bi defa yolda yeni micir calismasi yapiyolardi adam beni kendi koltugunun ark tarafina oturtmustu. anlam verememistim.10 dakika gecmeden on cama tas geldi cam tuzbuz babamin ustune patladi. bana hicbisey olmamisti.cok korkmustum. babamin elleri yuzu gozu kollari heryeri kan icindeydi benim biseyim yok bakma sen bana otur su tarlaya diyip yolun kenarina oturtmustu tarlaya bakmami soylemidti. heryeri kan icindeydi beyler adam gene beni dusundu lan korkiyim diye. atabada yesil renk broadway di cok iyi hatirliyorum amk

ben ilkokuldayken durumumuz pek iyi değildi yan komşu vardı almancı alper diye bi huur çocuğuydu. bu huur çocuğuyla aynı sınıftaydık bi gün bu huur çocuğu bize ders çalışmaya geldi amk bininde bi kalem vardı böyle hem kırmızı kalem hem kurşun kalem bu bin bizden gittikten sonra babamda aynı kalemden istemiştim amk zaten adam memur bide 2 kardeşiz ay sonunu zor getiriyorduk byle kedi çükü kadar kalemleri bişeyle birleştiriyordu aynısı olmuyordu ama beni sevindiriyordu bana haksız yere bağırsa bile susarım çünkü hem ablam için hemde benim için adam kendini harap etti beyler

annemi giberken gördüm o an anladım

rezerved

valla yaklaşık 1.5 senedir peder beye bakıyorum ama şu diyebileceğim bir anım yok. sağlığında hiç bir zaman adam yerine koymadığından olsa gerek.şu anda hastalığından dolayı(alzheimer) beni ayda yılda bir tanıyor. hayatı boyunca adam yerine koymadığı, saygı duymadığı oğlu ona bakmak için hayatının en büyük aşkından,bol sıfırlı maaşından, tüm birikimlerinden vazgeçti.ne diyeyim amk. diyecek bir şey yok.

olm ben hangisini anlatsam bilemedim amk. babam benim lisede giydiğim kunduralarla işe giderdi bana ayakkabı alındığnda da illa marka olcak derdi. hani yemedi yedirdi giymedi giydirdi derler ya ne demek olduğunu babamdan gördüm ben. kendisine 5 yılda 1 kıyafet alırdı onuda annem alırdı amk. durumumuz fena değil türkiye şartlarına göre zengin bile sayılırız. lise yaşlarında her ergen gbi benmde babamla aram iyi değildi hiç bi konuda fikirlerimiz uyuşmazdı o kadar fedakarlığa rağmen ona layık bi evlad olamadım ben. daha 4 ay önce kaybettim babamı yatarken aklıma geldikçe ağlıyorum istediği gbi bi evlad olamadığım için. eğer babanız yaşıyosa gidin elini öpün lan şimdi ilerde benim gbi her gece pişmanlıkla girmeyin yatağınıza.

@1 senin yaşındayken babam vefat etti.
Bende helvasını yedim.
Biraz espri, biraz hüzünlü idi.
Yıllar yıllar sonra hatırladım ki benim öyle hiç bir anım olmadı.

ilkokul 4teyim, okulda ayağım kırıldı, alçı filan neyse hallettik annem abim evde yatıyorum. evde de kural vardır peder akşam işten geldi mi bütün kardeşler kapıda karşılarız, ben yatıyorum kalkamadım tabi peder beni sordu nerde diye ben duyuyorum içerdeyim, annem filan bişi diyemedi, geç bak filan yaptı, babamın beni gördüğündeki surat ifadesini anlatamam ulan, sanki annesi ölmüş adamın, beni gördüğünde herif iptal oldu, böyle üzgün bi surat ifadesiyle 15 yıl içinde bi daha karşılaşmadım panpalar düşünün

güzel başlık lan @14 bin ve oç sin ama fena güldürdün

duygulandım amk.

reversed.

bir keresinde berbere gittik.
dönüyoruz börekçinin önünden geçerken aç mısın dedi babam evet dedim
girdik içeriye oğlana bir peynirli poğaça dedi
bana baktı ve benim işim var ye sen dedi
tamam dedim bende.
bi masaya oturdum cam filtreliydi babamı izledim babam gitti karşıdaki dönerciye bir buçuk porsiyon iskender söyledi ve yedi.

@1 yiktin beni yiktin, serefsizim cok param olsun baban adina burs fonu acicam, na buraya yazdim