Oturmuş film izliyorduk ailece. Filmde bir kare dikkatimi çekti adamın babasıyla olan bi fotoğrafı. Düşündüm bu yaşıma gelmişim babamla bi fotoğrafım yoktu hemen babamı ayağa kaldırıp kalk baba bi fotoğraf çekilelim dedim güldüm. O nerden çıktı lan dedi güldü. Hadi Hadi dedim bak koca adam oldum hala bi fotoğrafımız yok yarın bigün ölürsen bakıp bakıp hüzünlenirim demiştim. Biliyorum yanlıştı söylediğim ama tamamen dalgasına söylemiştim. Sen üzüleceksen hiç gerek yok oğlum dedi. O an öyle bir şey oturdu ki içime bin pişman oldum bir şeyde söyleyemedim bir sessizlik kapladı bütün odayı anlamıştı üzüldüğümü baba sonuçta fark eder. Gel lan kerata dedi attı elini omzuma bende onun omzuna koydum elimi. Klagib baba oğul fotoğrafı olmuştu sabah ilk işim fotoğrafı bastırmak oldu fotoğrafçıdan çıkmış eve gidiyordum telefon çaldı babam trafik kazası geçirmiş hastaneye kaldırılmış hemen koştura koştura hastaneye gittim içeri girer girmez annem yüzüme baktı sonra elimdeki fotoğrafa kaydı gözleri içine mi doğdu be oğul dedi. Koydu kafasını omzuma ağlamaya başladık. Babanızın kıymetini bilin gençler.