Ben doğduğumda babam 19 annem 18 yaşındaymış. Benden tam 5 yaş küçükken baba olmuş adam. Daha neredeyse çocuk yaştalarmış amk. Bi 19 yaşındaki halini düşün. Mallıktan mallığa koşuyordum ben mesela. Hayatla ilgili hiçbir derdim tasam yoktu. Daha odasını bile toplayamayan bir adamdım. Ama bizimkiler o yaşta hem evlenmiş hem üniversitesini okumaya devam etmiş hem de çocuk yapmışlar. Dediğim gibi daha çocuk yaştalar. O yüzden biz üçümüz beraber büyüdük diyebilirim. Hayatı beraber kavradık. Hastalıkları, soğuğu, açlığı, parasızlığı hep beraber atlattık. O yüzden de annemle babamın yeri hem bende hem de onlarda çok farklıdır. Birbirimize ölümüne bağlıyızdır. Bizimkiler her türlü şartlarda koşulsuz arkamda durmuşlardır. Ben de bir kere bile olsa hayırsızlık yapmadım. Artı aradaki yaş farkıda az olunca çok daha güzel diyaloglar kuruyoruz (ben 24 babam 43 yaşında). Allaha şükür de artık durumumuz çok iyi. Özetle babam olmadan asla binler.