babalarımızın, bizi eşek sudan gelinceye kadar dövüp,"ulan çok dövdük" diye pişman olduktan sonra kibar konuşması. ne olduğunu çözemediğim bir hali . bir nevi gönül alma...

-anladın mı şimdi seni niye dövdüğümü
-an anladım bab babacığım mmmm (hıçkırıyo garibim)
-hah. bak zamanında yapmasaydın o yaramazlığı, yemeyecektin bu dayağı di mi?
- evet baba
-şimdi git yüzünü yıka. dudağın patlamış buzdolabından buz koy.
-peki baba
-gel ulan şerefsiz bi sarılayım sana... kıyamıyorum ulan... ( burda ch değiştirip şevkatli moduna geçilir)