babanızın vefat haberini nasıl aldınız

@15 ne kadar vicdansizsiniz dıbına koyim 2dakika burda dertlesemez olduk bu oruspu cocuklari yüzünden
Beyler vefat edenlerin hepsinin basi sagolsun

o gün geldiğinde burada olacağım
büyük acı başınz sağolsun cümleten
serkan ananı giberim kapanırsa sözlük

@15 allahsız kitapsız bin

07.01.2003 soğuk kış günüydü, 9 yaşındaydım. tüm gece babam eve gelmeyince annem gelmeyecek diye ağlamaya başlamıştı. sabah kalktığımda babamın yakın arkadaşı bizi evden aldı, amcamlara zütürdü, amcamlara gittiğimizde herkes ağlıyodu, amcamlar 6 kardeş. yanı benım babam değildir diyorum, amcam gardaşımmm diye ağladıkça. sonra kuzenım geldi ablam.. abla diyorum benım babammı öldü?" dahada hıçkırararak ağlıyo. amca diyorum, amca benım babam nerde? oda ağlıyor. kimse söylemeyedi. annem gibi. " yetim kaldınız yavrum"

allaha şükür henüz öyle bi haber almadım ama panpalar ama babamla aram kötüdür baba kız gibi değiliz yani ama ölürse tabi ki çok üzülürüm
@15 çok ayıp panpa ya üzücü bi durum nasıl diyosun öyle ya..

geçmiş olsun panpa ne demek gelir elden benimde 4 gün önce babaannem vefat etti

@15 bu tür şeylerin şakası yok huur çocuğu. burada eğleniyoruz birşeyler paylaşıyoruz. ama huur çocukluğu yapmanın anlamı yok. başka bi başlığa git eğlen

rahmetli eşimi istemeye gittiğimiz günün sabahı, yengemin yattığım çekyatı sarsmasıyla uyandım. fırladım babamın yanına gittim. tepiniyor, can çekişiyordu. baba daha değil dedim. ne olduğunu anlamadık. müdahale edemedik. sonra 112 geldi. pendik devlet hastanesi. acilde bekliyorum. kulaklarım uğulduyor. halamla eniştem de gelmiş. annemle halam dışarda betona oturmuş ağlıyolar. eniştem sağa sola koşturuyor. amcam bi bankoya yaslanmış, bana bakarak hıçkırıyor. yok diyorum ya. kurtulacak. 1-2 gün buralarda sürünürüz, sonra eve gideriz. o sırada arkamda kadın doktorun sesini duyuyorum. yanındakine şunları söylüyor; "yapacak bişey kalmadı, ayaklarını ve çenesini bağlayın." dizlerime kurşun sıkılmış gibi düşüyorum yere amcama bakarak ağır ağır. sonra kafamdaki uğultuya yenik düşüp bayılıyorum. kendime geldiğimde tekerlekli sandalyeye oturtmuşlar, tansiyonumu ölçüyolar, ağzıma bi hap sıkıştırmaya çalışıyolardı. annemi gördüm, amcamı gördüm. ilk kez acınarak bakılmayı gördüm. içim ağlıyordu ama kımıldayamıyordum. felç oldum sandım. sonrası günlerce süren, derin denizaltılardaki sonar sessizliği gibi sessizlik.

5 sene oldu. yazları da sevmiyorum. kalpleri de.

biri ölür biri doğar doğanın kanunu bu panpa başın sağolsun.

ulan babamı hiç sevmem ama şimdi bu yazılanları okuyunca bi içimde kıpırtı oldu lan

(bkz: eski günlerimiz)
(bkz: babamı anarken)

başın sağolsun panpa tüylerim diken diken oldu

babam ölürse gibime çalmam çok da gibimde olmaz sevmiyorum çünkü

allah rahmet eylesin panpa