kesinlikle utanmamalı. ilkokul ikinci sınıftayız. birinci sene dersimize giren zehra öğretmenin tayini çıkmış. derse yeni bir bayan öğretmen gelmişti, zuhal öğretmen. çok hoş iyi bir kadındı. ilk gün ders işlemeyeceğini, ailemizi, büyüyünce ne olmak istediğimizi falan sorup bizim hakkımızda bir şeyler öğrenecekmiş.
tabi ailesinin mesleği iyi olanlar babam polis, benim annem şu okulda öğretmen, işte benim babamın bilmem nesi var sıra sıra gidiyor. sıra fakir babası inşaatta amelelik yapan öğrencilere falan gelince babasının mesleklerini söyleyemiyorlar. inşaatçı veya pazarcı falan diyemiyorlar. utanıyorlar hemen kendilerinin geçmesini istiyorlar.
bana geldi sıra. annem ev hanımı babam ise ayakkabı boyacısı dedim gururla.
ne yani saklasa mıydım? diğerleri gibi serbest meslek mi deseydim? ayakkabı boyacısı işte. bizi okutmak, ailemizi geçindirmek için milletin ayakkabısını boyuyor. utanılacak bir şey miydi? hayır değildi.
ben babamla gurur duydum, gurur duyacağım. mekanı cennet olsun rahmetli babamın!