~Devam
Babamı arayan fabrikanın şefiydi telefonu kapattığı anda babamın suratındaki ifadeyi görmeniz lazım , adam bi an yıkılmıştı. Merak edip sordum
Ben: Baba ne oldu kötü bi haber mi var ?
B: Çok kötü hemde çok.
O an çok korkmuştum , babamın yüzündeki ifade tam anlamıyla çaresizlikti. Bürodan çıktı elini yüzünü yıkayıp biraz kendini toparlamaya çalıştı ve çıkıp gitti. Cidden ne olmuştu ? Neydi babamı bu kadar üzen şey ? Aslında içime doğuyordu ama inanmak istemiyordum. işin aslını sonraki gün öğrendim , fabrikada alkolik bi şef vardı. Daha ilk siparişimizin büyük bi kısmını ( tonlarca maldan bahsediyorum ) yanlış işlemişti ve biz ilk siparişten iflas bayrağını çekmiştik. ( burda tek siparişten batılır mı dediğinizi duyar gibiyim o yüzden biraz açıklama yapmak istedim. Bu sektörde ne kadar paran varsa o kadar çalışırsın yani paran bitince battın demektir üstelik normal bir dükkanın olsun bir gün açmazsan kâr etmediğin gibi zararda etmezsin ama bu işi bir gün durdur zütüne milyarlar girer ve son olarak asıl batma sebebimiz paramızın bitmesi ve tüm umudumuzun bu siparişi teslim etmeye bağlı olmasıydı.) Koca fabrika 1 lira kazanamadan batmıştı , herkes perişan haldeydi ama asıl perişan olan babamdı . Ömer amca battığımız günün ikinci günü bırakıp kaçtı , ona giren çıkan yoktu tabi. Sonraki iki yıl tam bir kabus gibi geçti , bankaların sürekli araması , arabalara el koyulması , kefil olarak gösterilen babannemin 3 tane evinin satılması ve daha birçok kayıp vermemizle geçen günlerdi. Babam o günlerde inancını hiç kaybetmeden yaşıyordu. Babamın bu durumuna annem birçok kez sinirlense de ben onu anlayabiliyordum. Normal bi insan emin olun kafasına sıkar kurtulurdu , çünkü ( kesinlikle yanlış anlamayın beni kimseyi küçük görmem ben insanları insanlığıyla yargılarım hep) fakir bir insana parayı ver bitince eski hayatına kolayca dönebilir ama varlıklı bir insanın parası bittiği an hayatının %90 ı bitmiş demektir ne itibardan eser kaldı ne saygınlıktan , bütün akrabalar alakayı kesti bizimle , babamın çocukluk arkadaşları vardı görüştüğü onlar bile arayı kopardılar. Düşene bir tekmede onlar vuruyordu , hayat gerçek anlamda çok zorlaşmıştı ve her şey bir anda olmuştu. Hepimiz hâlâ şokta gibiydik ama olan olmuştu , babamsa sabahlara kadar bu durumdan kurtulmanın yolunu arıyordu. Sonunda beklediği fırsat ayağına gelmişti.
( ses verin yoksa yarın devam edeceğim)