Canımın yanmasıyla kendime geldim. Yaktigim sigara bitmiş parmaklarıma kadar uzanmıştı. Sanki boğazımı sıkan o iki elden bi an kurtulup yutkunmaya çalıştım ve ayağa kalktım. Babamın olduğu hastaneye doğru yolu koyuldum. Beynim bi an olsun çalışmayı bırakmış, gözlerim sadece gerekli yerlerde duraksiyor du çevredeki sesler öylesini susmuş öylesine sessizdi ki kalp atışlarımı zorlanmadan duyabiliyordum. Biraz sonra içinde bulunduğum hastane bundan sonra ki hayatım da unutmayacağım hatırladık ça yumruğumu sıkacağım bir yer olarak kalacaktı aklımda. Danışma ya gidip, babamı soracagimi ve onların bana "müjde babanız kurtuldu !" Diyeceğini düşünüyordum. Gerçek olamazdı, benim babam ölemezdi o güçlüydü.

Cesaretimi toplayıp ona yanaştım.
- Merhaba ? Babam, babam buradaymış. Beni arayıp gelmemi söylediniz. O nerede ?
-Hastanın ismi neydi ?
-Alparslan. Alparslan kılıç.
-...
Gözlerinin her bir noktasını secebildigim, her mimigine bir anlam vermeye çalıştığım kadın susmuştu. Bir şey söylemeye çalışıyordu. Gözlerimin içine bakmayaşı, içimde ki korkunun fitilini ateşliyordu adeta.
-Babanız... Babanız vefat etmiş. Başınız sağolsun ...
-N Nasıl ? Neden !
-...
-Bir şey şöyle ne oldu ona !
Haykırışlarimin etkisiyle olacak ki beyaz önlüklü kir saçlı bir adam yanıma doğru hızlı adımlar atmaya başladı.

tüm içtenliğimle söylüyorum dostum
samimiyetine güveniyorum ve bu başlığın troll olmadığını düşünüyorum

burda anlatmak zorunda değilsin bu seni kötü hissettiricekse bırak senin için daha önemli kişilerle paylaşmalısın
bu sadece bi öneriydi hemde yeni tanıştığın ama 40 yıllık dostmuşcasına samimi gelen içten bi adam tavsiyesi gibi düşün..

başın sağolsun

dostum konuşacak biri yoksa etrafında mesaj at telefonla da konuşabiliriz tabi konuşmak istiyorsan ya da iyi geleceğini düşünürsen. Geçmiyor ama geçmiş olsun.

lan ölmedim bin kurusu tuvaletteyim

reserved.

reserved.

reserved panpa ama burası doğru yer değil bence ağırına gidecek sözler söyleyebilirler, seni tahrik edebilirler göze alıyorsan yaz panpa. ben dinliyorum

önden rez alalım

-Sakin ol ! , gel benimle.
Nefes alamamak, karşı koyamamak, söyleyecek bir çok şeyin olduğu halde harflerin ağzından dökülmemesi ilk defa tattığım duygulardı. Hastanenin geniş koridorunu geçtikten sonra kasvetli bir odaya girdik. Otur ! Dedi Doktor
Artık sözleri, komutları umursamıyordum. Emindim inanmıştım babam ölmüştü.
Ancak bu kadar boşalabilirdi dünya, ancak bu kadar sessiz kalabilirdi. Biraz sonra omzumda bir el hissettim. Kafami kaldırdım.
-Nerede o !
- Seni onun yanina zütüreceğim, sadece biraz sakin ol. Sana söylemem gereken önemli şeyler var.

Babamın ölmesine o kadar inanmamıştım ki nasıl oldu ? Nerede oldu diye soramamıştım dahi. Neyse ki doktor sorularıma cevap hazırlamıştı bile .
- Baban bu gece saat 02.16 da arnavutköy taraflarında taksi de ölü bulundu. Polisler klagib gasp olduğunu düşünüyor. Ama ben sana sormak istiyorum. Herhangi bir hasmınız var miydi ? Sizden nefret eden, ve ya daha önce zarar verdiğiniz birisi ? Çünkü bunu yapan her kimse babana karşı bir intikam beslediği kesin...
Onu, onu boğazını keserek öldürmüşler...

Nasıl olabilirdi böyle bir şey ? kim düşman olabilirdi bize. Mahalle de bizi tanıyan hiç kimse yoktu. Annem vefat ettikten sonra 1+1 bir eve taşınmıştık ve bu eve girdigimiz den beri ne babamın ne benim bir sosyal hayatım vardı. Tek amacımız yaşayabilmek. Bir arada kalabilmek ti. Babam, sabah evden çıkar pazara gider, ben ise okula giderdim. Öğle üstü geldiğimde çalıştığım organizasyon şirketine gider oradan farklı otellere garson olarak yönlendirilirdim. Babam sa oradan taksi durağına geçerdi. iyi ama kimdi bu adamlar ? nasıl yapmışlardı böyle bir şeyi ? gerçekten gasp olabilir miydi ? Düşündüm ve bi çıkış kapısı bulamadım. Kafami toparlayıp doktora cevap verdim.
- Bizim hiç düşmanımız yok! Neden olsun ki ! Biz kimseye bir şey yapmadık.
- Peki. Sakinleş. Şimdi babanın yanina gidip onun olduğundan emin olmamız gerekiyor.
Bir yanım ona sarılıp her şeyi bir kenara atıp ağlamak istese de, korkuyordum. En son Annemin cesedini görmek için girmek istediğimde babam engel olmuş, "sen burada kal ! her şey düzelecek merak etme." Demişti. Peki ama şimdi kim engelleyecekti beni , kim dur diyecekti ? Kim söyleyebilirdi her şeyin düzeleceğini ?

reserved. basin sagolsun kardesim

rezerve allah rahmet eylesın kardesım

Allah rahmet eylesin kardesim mekani cennet olsun babanin

Biraz sonra hastanenin merdivenlerinden inerken bulmuştum kendimi aşağısı karanlık ve fazlasıyla soğuktu. ilk kez bir morg'a girecek ilk kez bir ölü görecektim. Üstelik bu ölü babamdı. Morg da bizi, gerçekten bütün duygularından arınmış, kel tıknaz, top sakallı bir adam karşıladı. Doktor seslendi;
-Erdem bey, Alparslan kılıç i göreceğiz.
Erdem bey hiç tepki vermeden babamın bulunduğu yere yöneldi. Dolaba benzer yerlerden birisini açtı. "Burada !" Dedi
Korkuyordum, fakat yapacak hiç bir şeyim yok tu.yanaştım... bu babamdı istemsizce kendimi üzerine bıraktım kollarımı,buz kaplamış vücuduna öyle sarmıştım ki, doktorun beni ayırmak için sarfettiği çaba boşunaydı. Ağlıyordum, çocuklar gibi ağlıyordum hıçkıra hıçkıra, bağıra bağıra ağlıyordum. insanın canı nasıl bu kadar acıyabilirdi ? Nasıl bu kadar çok isteyebilirdi insan birisine tekrar hayat vermeyi...
Doktorun; yalvarırım ! Yeter artık. Diye söylenmesinin ve erdem bey denilen ruhsuz adamın beni babamın üzerinden çekip atmasından sonra yukarıya çıkartıldım. Bi sandalyeye oturmuş, gözlerim belli bir noktaya kilitlenmiş, hıçkırıklarıma hakim olmaya çalışıyordum ama nafile. Hala ismini bilmediğim doktor ;
- Kalacak yerin var mi ne yapacaksın ? Dedi.
- Başımın çaresine bakarım. Sağolun.
- Bak evlat. Yaşın daha çok genç biliyorum bu senin için bir travma ama kendini toplamalısın. Babanın katilleri bulunacak. Onu dert etme yardım alabileceğin yerler var. Bu benim kartım ne zaman desteğe ihtiyacın olursa ara.
"Babanin katilleri" Bu kadar cümlenin için de adeta beynime bir ok gibi saplanan cümleydi bu göz yaşlarımı sildim. Ayağa kalktım, teşekkür ederim efendim. Dedim
- Bekle, kapıda polis arkadaşlar bekliyor. ifade vermeni isteyecekler.
- Tamam ben ilgilenirim.
Odadan çıktığımda köşe de bekleyen iki polisi gördüm. Yanlarına doğru yürüdüm. Babam hakkında konuşuyor olacaklardı ki ben gelince toparlanıp yüz ifadelerini değiştirdiler.

başın sağolsun dostum mekanı cennet olsun

Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun kardeşim

Reserved