babamın hikayesini yazıyorum toplanın

hayret ananın hikayesini yaz diyen liseli çıkmamış

kanka yazıyosan yaz ama "inci" hikayesi gibi yaz

reserverd

deneyelim

reserved

rezerved

Icest terk amk

ablanı gibebilir miyimm

breaking bad terk amk

reserved

bu büyük kazadan sonra istanbula ilk döndüğünde naime şükrüye çok baskı kurdu kaptanlığı bırakması yönünde. şükrüyü ikna edemedi ve 3 ay sonra şükrü tekrar sefere açıldı. aradan 3 sene geçti. şükrü karısının tekrar hamile olduğunu öğğrendi. 4. aylık karnı 5 yaşındaki kızı ile naimeyi istanbulda bırakıp sefere çıktı. o seferdeyken oğlu doğdu. adını o ara televizyonlarda ara ara gözüken bir türkücünün adından alıp ozan koydu. gelecek 3 sene boyunca bazen oğlu ve tüm ailesi ile birlikte 1 sefere beraber gitmişlerdi. geri kalan zamanları naime çocuklarıyla tekbaşına geçiriyordu. şükrü oğlunu 3. yaş doğum gününde eve geldiğinde ozan babasını tanıyamamış ondan kaçmış ağlamaya başlamıştı. şükrü için dramatik bir olaydı ve oğlunun babasız, babasını tanımadan büyümesini istemiyordu. 1997 yılında kaptanlığı bıraktı ve arkadaşı kadirin de desteği ile tekstile geçti. kumaşa tekstile giyime dair en ufak bir fikri olmayan bu adam kaptanlıktan biriktirdiği yüklü miktardaki parayla tekstil işine atıldı.

evet beyler asıl olaylar babamın tekstile başlamasından sonra başlıyor.

Buraya kadarki kısım daha çok ön bilgi gibiydi. sonrası ailecek yaşadığımız dramatik olaylar.

yarın tekrar devam edip bitirmeyi düşünüyorum.

azıcık up azıcık up azıcık up

oha lan aq kaptanlık ne ekşınlı işmiş aq

yardım edecek olan gemi ilk dönüşünde 5 mürettbat botunun 3ünü yakalayıp içindekileri yukarı çekebilmişti. ikinci dönüşünde diğerini de yakalmış geriye şükrüün botu kalmıştı. dalgalar büyük deniz hırçındı. gemi bir dönüş yaptı ama botu isabet ettiremedi. gemi ikinci kez bir daha döndü fakat yine isabet etmedi. gemilerin için 360 derece bir dönüş yapmak uzun sürer. bu yüzden daha fazla dönemeyeceğini, 3. ve son dönüşten snra yollarına devam etmesi gerekitğini söylediler. gemilerin yardıma ihtiyaç duyan gemilere yardım etme zorunluluğu vardı ama belirli yere kadar. bütün herkesi kurtarma sorumlulukları yoktu ve fırtınanın ortasında kendi gemisini de tehlikeye atmak istemiyordu. son dönüşte şükrü halatı bir şekilde yakalamalıydı. 3. dönüşünü yaparken halat etıldı ve şükrü tekrar tutamadı. o an kulaklarında kızının sesini duydu. "baba! nerdesin baba! baba hadi gelsene!" diye çağırıyordu şükrüyü. şükrü kızının onu istanbulda bekeldiğini ve bir ailesi olduğunu en azından ailesi için o halatı tutması gerektiğini hatırlayıp suya atladı. halata doğru yüzmeye çalıştı. gemi daha hızlıydı yakalayamacağı barizdi fakat onu gemiden izleyen yardım gemisi mürettabatı şükrünün durumu görüp bir kez daha halat attılar ve bu sefer şükrü tutabildi. halatı bota bağlayıp gemiye yanaştırdı ve yaşlı kaptan ile birlikte güverteye sağ salim çıkabildiler.

@39 yani ne diyim sana birader? küfür etsem tesiri yok laf desem gocunmayacaksın.

aradan 2 yıl geçti. o 2 yılda naimeyi ve kızı gülşahı 2 kere sefere zütürmüştü. gemide şükrüyle beraber 5 ay yaşamışlardı. kızını büyüyüşüne şahit olabildiği için kendini şanslı hissediyordu, nitekim her kaptana nasip olmazdı bu. genelde kaptanlar her eve döndüklerinde çevrelerindeki her şeyin değiştiğini her seferinde yeni bir eve geldiklrini söylerler hep. 2 sene sonra kanarya adalarından arjantine gideceği bir seferde ona çok eski bir gemi vermişlerdi. çoğu yeri paslı ve sacları çıkık bir gemiydi ve bu külütür ile fırnıtaya yakalanmışlardı. gemi için zor bir tecrübe olacaktı, eğer bu fırnıtayı atlatırsa gemi hurdaya gidecek çıkamazsa batacaktı. bütün gece boyunca mürettebattan kimse uyumadı. herkes paslı sacları yalayan dalgalara kulak verdi ve geceinin ortasında büyük bir ses duyuldu. geminin sacları açılmaya başlamıştı ve gemi su alıyordu. şükrü ne yapılması gerketiğini iyi biliyordu çünkü okulda da kaptanlık sınavlarında da bu gibi durumlar için neler yapılacağı sık sık tekrarlanıyordu. bütün mürettebat tek tek botlara doluşturuldu. en sonda da şükrü ve hayli yaşlı bir 2. kaptan kaldı. onlar da kurtarma botuna bindikten sonra gemiyi terketmeden önce yaptığı yardım çağrısına cevap veren geminin gelmesini bekliyorlardı.

şükrü sefere çıktıktan 4 ay sonra naimenin hamile olduğu haberini aldı. bir kızı olacaktı. heyecanı günden güne büyüyordu ve seferi bitirip istanbula dönmek için can atıyordu. naime şükrüye doğum için gün vermişti. doktoru eylülün 16sında doğum olacka demişti. şükrü de o ara italyada yükleme yapıyor olacaktı. uçakla 1 günlüğüne istanbula gelip kızının doğumunda naimenin yanında olabilirim diy edüşündü ve 15 eylül gecesi yola çıkıp kızının doğumunu görebilmiştiç kızını öpüp aynı gece tekrar uçakla italyaya geri dönmüştü.

zaman şükrü için hızlı geçiyordu. gemide sadece kitap okuyor. bütün günlerü içki içip kitap okumayla geçiyordu. uzun yolculuklarda genelde bir aksaklık çıkmıyor. düz rotalarında sakince yol alıyorlardı. tüm bu sıkıcı hayata bir son vermek isteyen şükrü evlenme kararı aldı. o ara süvariliğe yükselmişti. istanbula ilk gelişinde hemen kadirin yanına gidip durumu anlattı. kadir de ona uygun bir kız arayacağını söyledi. o ara kadirin sahibi olduğu konfeksiyon atölyesine gidip gelirken naime adında bir kız ilgisini çekiyordu. günlerden bir gün şükrü bu kız kim diye sordu kadire. kadir de nerede yaşadığını kim olduğunu anlattıktan sonra şükrü naimeye yaklaşıp akşam yemeğe çıkmayı teklif etti. konfeksiyonda 3 kuruş için çalışan bu fakir kız için hayli garip bir teklif idi çünkü onun çevresinde işler böyle yürümüyordu. kabul etti. 2-3 aylık tanışma ve birliktelik ardından evlenme kararı aldılar. ailesi evlilik için antepten gelmemişti haliyle kızı kendi gidip istemişti ailesinden. naime ile evlenip direk sefer eçıkmıştı. çünkü arayı bir hayli uzun tutmuştu ve şirketiyle olan ilişkisini daha fazla soğutmak istemiyordu.

biraz üste çıkarmak gerkeiyor sanırsam.