hayatımda annemden başka hiçbir kadına bağlanmamıştım. yani tamam adele exarchopoulos, scarlett johansson'a felan güzel derdim ama kimse için ağlamadım, çıkarım haricinde hareket etmedim. sanki biri beni cezalandırıyor, intikam alıyordu. birden herşey rüya olabilir mi diye düşündüm. bunun gibi bir olay yaşamıştım. arkadaşımın öldüğünü rüya sanmıştım. çok küçüktüm o zamanlar kreşe bile gitmiyordum. neden herkes ağlıyor diye sormuştum. gerçi ben her zaman aptaldım. ilkokula başladığım zaman kimse beni oyunlara almazdı kardeşlerim. her zaman kenarda izlerdim tüm olan biteni. belki siz de yapmışsınızdır pet şişenin ucunu delip su fışkırtırdınız. kollarım çok güçsüzdü. deldiğimde o kadar mutlu olmuştum ki... hemen bahçeye koşmuştum gülerken bir yanda da sıkıyordum. kim bilebilirdi ki mutluluğumu bölenin bir yumruk olacağını. daha birinci sınıftım dıbına koyim. ortaokuldan biri atmıştı. elimden kayıp düşmüştü. bende düşüp dizimle dudağımı kanatmıştım. ağlamaya başladım. ama onlar gülüyordu. beni tekmelediler kardeşlerim. size yalan söylemiyorum. pet şişeye uzanan elimin üstüne bastılar. evet biliyordum. eğer bir tanrı olsaydı dünya adaletli bi yer olurdu.

Kendi kendime anlatmış gibi hissediyorum okuyan var mı aranızda?

devam

Gizli
Rezleri var devam

rezcczc

votka henüz bitmemişti. umurumda da değildi zaten. alıp odama zütürdüm ve biraz uzandım. telefonumdan en sevdiğim şarkı olan take me to church'u açmıştım. annemin gelmesine daha saatler vardı. aşık olmamıştım ama onu düşündükçe burnuma tuz kokusu geliyordu. tuzlu suyun kayalara vurarak çıkardığı haşin ses kulaklarımı çınlatıyordu. hiçbir zaman benim olmayacaktı. bana çok uzaktı. onun diğerlerinden ne farkı vardı ki? insanı fiziğine göre yargılayanlardan biriydi sadece... kalktım ve aynaya baktım. bana bakan bir çift siyah göz vardı. öfkemin arkasında sanki bir kuş gibi çırpınan birşeyler vardı. görüyordum. sevgiydi bu. içimde ufacık kalmıştı ve neredeyse bitmek üzereydi.
Not: Kusura bakmayın geciktirmek istemedim yemek yiyip geldim.

biraz internette takılayım diye telefonumu aldım. telefonum hala lumia 520 idi. kardeşimin telefonu benden kat kat daha iyiydi. alışmıştım artık insanların fakir diye dalga geçmesine... biraz youtube'da takıldıktan sonra devrimci ceketimi giydim. sigarayı cebime aldım ve tekrar aynanın karşısına geçtim. kendime küfür ediyordum. elime geçen ilk şeyi aynaya fırlattım. kapının hemen yanında olduğu için çıktım dışarı doğu park'a gittim.

Paten kayanları oldum olası sevmezdim zaten. her taraf onlardan doluydu. kayalıkların karşısında durdum. boğazımı yakan monte carlo'yu tekrar yakıp dudaklarıma zütürdüm. elimi siper edip çakmakla sigarayı yaktıktan sonra denizi izlemeye başladım. derin düşünceler yine peşimi bırakmadı. yoktu işte. bir yaratıcı yoktu. varsa neden hiç yanıma uğramamıştı ki? yürümeye devam ettim. hepsinin cezası verilmeliydi. ama verilmiyordu işte. sadece yürüdüm. rus pazarının oradan yukarı doğru çıktım ve babaannemin evine gittim. muhtemelen babam oradaydı. yumruklarımın sıktım. bu sefer hazırdım.

zili çaldım. açılınca hemen yukarı doğru çıktım. açık kapıdan ayakkabılarımı çıkarmadan girdim. bana ne yapıyorsun lan diye tokat attı. bir daha karşıma çıkma diye suratına tükürdüm. bana yumruk atınca yere düştüm tabi. Dudağım kanıyordu. Benden daha uzundu ama elim yüzüne geliyordu. atlayıp yumruk atacaktım ama mal eder diye yapmadım. çenesine bir tane yumruk attım tabi yere düşmesi sadece başını çevirdi biraz bende aha sıçtık diye geçirdim içimden direk kapıdan çıktım. babaannemde kalıyordu kalorifer yakmamak için. bir tane taş aldım sokak kapısından çıkınca cdıbına attım kırılmadı tabi. baktım apartmandan ayak sesleri geliyor koşmaya başladım geldiğim yoldan sağa döndüm amk ilk çıkan sokağa girdim. sonra kapısı açık apartman aradım bulunca direk girdim bekledim bi 15 dakika sonra çıktım eve doğru gitmeye başladım.

reserved

panpa hikaye akıcı degıl bıraz betimle bişeyler felan yap çok kuru yazıyon

Anlat panpa

hiçbir şey yapasım yoktu. arkadaşlarımızla buluştuğumuz bi okul vardı çiftlikte bilen bilir. oradan geçiyorum şans ya kimse yok amk. bende direk eve çıktım. işte whatsapp'dan bu kızı tanıyan birkaç kıza mesaj attım böyle böyle diye bunlar işte olur aynı kafadansınız felan. birgün birisi dedi işte olmaz diye bende tamam dedim biliyordum zaten. kafamı boşaltmak istiyordum biraz. birkaç hafta geçtikten sonra kardeşim Rize'deydi anneannemle birlikte geldiler. anneannemi sevmiyordum ne yalan söyleyeyim. baban senin deli kafasız pislik felan diyordu. bunu demesi benim sinirimi bozuyordu zaten. ne zaman göz kulak olmam istense kendi kafasına göre hareket edip yola atlıyor amk. bana ikide bir kuran'dan vaaz veriyor televizyonu açmıyor ben açınca kabe kanalı açıyor amk. hastanede yattıktan sonra kendime gelmem için atacağım ilk adımlardan birini atmam için bir yere gönderilecektim.

gideceğim yer tekrar Rize'ydi. her şeye rağmen havası güzeldi. bazen çam, bazen ıhlamur koktuğu için severdim ama içinde bulunanlar bana burayı bir türlü ısındıramazdı. yolculuk boyunca dönüşüm okudum. Arta kalan vakitlerde insanları izlerdim her zamanki gibi. ağlayan çocuklar, kendi kafalarından hadis uyduran namus bekçileri sanki beynimi esir almıştı. gözlerim çıkış noktası bulabilmek için her köşeyi tırmaladı. yarım uykularımdan sonra derepazarı'na varmıştık. bavulları aldım ve bi' taksiye bindim. anneannem evimizin yerini söyledi ve çakıllı yollardan geçmeye başladık.

aklımda tekrar birini görmek vardı. baştan beri bahsedip bahsetmemekte kararsız kalmıştım. gözlerimin aradığı deniz gözlü bi' kızdı. Gözlerimiz birkaç defa buluşsa da konuşma fırsatım olmamıştı. burayı bana sevdiren tek şey kızın gülüşüydü. şansızlığım tekrar hoy gösterdi ve tabiki kızı göremedim. eve geldiğimde sisli hava zaten gözlerimi yormuştu yatağa uzandım. biraz uyuduktan sonra kalktım ve aşağı indim. yeni yarıcılarımız vardı belki kafa dengidir diye sessizce aşağı indim. motor sesleri geliyordu. annesi ayşe teyze ile tanıştık ve birazdan geleceğini söyledi. bende iskemleye oturup kara kara düşünmeye başladım.

sallıyor aptal bin okumayın

birazdan oturduktan sonra Mustafa abi geldi. tokalaştık. beni yanına davet etti ve ben de onu izleyerek aşağı doğru indim. biraz bana üniversitedeki siyasi sorunlardan bahsetti. ben sadece başımı onaylamak amaçlı salladım. yanında abisi de vardı. yalnız kaldığımızda ona kızdan bahsettim. ismini bilmediğini ama gördüğünü söyledi. ismini öğrenebilir miyiz dediğimde öğrenebileceğini söyledi. sonra yukarı doğru çıkarken bende etrafı izledim. köydeki evimiz küçük bir tepenin üstünde yani yokuştan çıkıyoruz. çıkarken sigara içti ben tek kelime etmedim. içimden şarkı söylüyordum. aklıma şeker portakallındaki zézé geldi. kitabın içeriğini hatırlayıp hüzünlendim.

Bu arada hikayeyi bu kadar uzatabileceğimi düşünmüyordum o yüzden kızdan bahsetmek istemedim rahatsız olan varsa bitirebilirim.

Not: bahsettiğim kız, domuz avında bahsettiğim zaman diliminde karşılaşmıştım. yalan söylemiyorum.

kendimi kızı düşünürken biraz suçlu hissettim çünkü ilk kez birine birşeyler beslediğimde kapanmayacak yaralar edinmiştim. hala ona birşeyler besliyordum ama elimden birşey gelmiyordu. kör duyguların içinde kaybolmuştum. yukarı çıkınca eve girdim. biraz ip atlayıp stres atmak için aşağı tekrar indim ve atlamaya başladım. çabuk sıkılmıştım. yapacak pek bir şey olmadığından tekrar eve çıkıp uyudum. uyandığımda Mustafa abi karşıda işinin olduğunu ve kızın muhtemelen orada olduğunu söylemişti. dediğim gibi kızı az görmüştüm. birkaç kere bana bakmıştı ve ben gülünce gülümsemişti. karşıya gittiğimizde 4'lü bir grup vardı. kızı tanımıştım. uzun boylu, kirli sarı renginde saçları olan mavi gözlü bir kızdı. göz ucuyla baktım gözlerini kaçırdı. ilkinde yaşadığım olaylar aklıma geldi ve önüme bakarak yürümeye devam ettim.

kendi kendime kötülüyordum herşeyimi. galiba bu size de çok oluyor. önceden yaptığınız birşey aklınıza gelince utanıyorsunuz değil mi? ben o sıralar sürekli bunu hissediyordum. bir daha kendimi bulamayacakmışım gibi anlamsız bakıyordum herşeye. hiçbirşey beni kurtaramazdı. öyle de oldu. birkaç gün sonra Mustafa abi kıza söylediğini kız da kesin hayır dediğini söyledi ben kendime içimden küfür ederken birşey daha var dedi. ne olduğunu sorunca kızların 3'ünün beni yakışıklı bulduğunu söyledi. ben buna inanmadım ama ısrarcıydı. biliyordum kendimi yakışıklı bulduğumu düşünsem tekrar üzüleceğimi. sessiz kaldım. geceler birbirini kovalarken gözüme tek damla uyku girmedi.