önlerden rez okuyorum kardeşim

Rez kardeşim.

12.9.1988
3 gün önce babamı kaybettim. Söylediklerine göre intihar etmiş. Zaten bir gariplik vardı onda ama bize göstermemeye çalışıyordu.Son zamanlarda ilaçlarını bulmuştum. Anneme söylediğimde oğlum babanın bir hastalığı var onun için içiyor dedi.Ama şizofreni olduğunu daha sonrada anladım. Kız kardeşim ve ben çok kötü durumdayız. Babam bizi çok severdi neden böyle yaptı diye sayıklayıp duruyordu. Bana erkekler ağlamaz diye öğretilmişti,ama herkesten gizli gizli ağlıyordum.Bu günlüğü ilerde duygularımı hatırlamak için yazıyorum.Bu günlük bukadar...

14.9.1988
Artık evin erkeği bendim.Çalışmaya başlamam gerekiyordu ama kederimden hiçbir şey
yapamıyordum. Annemin gözündeki korku kardeşminde benimde gözümden kaçmamıştı.Ona babam neden böyle birşey yaptı diye sordum. Gözlerinden yaşlar süzülürken hastalık oğul, hastalık dedi. Babam uzun zamandır pgibolojik tedavi görüyormuş. Nasılda anlayamadık. Evde sürekli bana birşey olucak,ben ölücem gibi şeyler söylerdi ama babam hastalık hastası olduğu için alışmıştık sanki...

17.9.1988
Artık eve gelmemeye başladılar.Ben annem ve kardeşim baş başa kalıyorduk. Evde baş sessizlik vardı. Soracak çok sorum vardı ama annemin yarasını deşmek istemiyordum. Birkaç dakika sonrasında sessizlik bozuldu. Annem gel benimle dedi ve beni bir apartmana zütürdü.2 kat merdiven çıktıktan sonra bir odaya girdik. içeride bir adamla bir kadın bir şeyler konuşuyordu. Adam annemi gördükten sonra kadınla konuşmayı bırakıp yanımıza geldi. Başınız sağ olsun dedikten ve taziyelerini sunduktan sonra içerideki kadın teşekkür ederek merdivenlerden aşşağı indi. Annem dışarıda ben ve adam içerideydik. Bana sorular sormaya başladı, resimler göstermeye ve bir şeyler duyup duymadığımı, görüp görmediğimi sormaya başladı.Ben soruları cevapladıktan sonra annem ve adam bir şeyler konuşuyordu.Eve dönerken annem bana bir şey söylemedi, bende bir şey sormadım.

21.9.1988
Bir zamandır yazmıyorum günlüğe. Kendimi çok kötü hissediyorum. Odamdan dışarı çıkmadım günlerce. Annem ve kardeşim endişelenmeye başlıyor. Canım yemek yemek, dışarı çıkmak, biriyle konuşmak istemiyordu. Akşam saatlerine doğru kendi kendime konuşmaya başladım. Sanki içimde bir birey vardı ve ben onunla kavga ediyordum gibi. Annemin kapımın önündeki ağlama seslerini duydum. Sıkılmıştım bu hayattan yeter dedim kendi kendime ölmek istiyordum.

22.9.1988
Bu gün odamdan çıktım. içimdeki isteksizlik gitmiş gibiydi. Annem ve kardeşimle birlikte kahvaltımızı yaptık. Annem bana iş bulmam hakkında bir şeyler mırıldandı, neden yaptığımı bilmiyorum ama aaaaah diye bağırıp içeri gittim ve kendime faça attım. Annem ve kardeşim kolumun halini gördükten sonra çok korktular. Annemin gözündeki korku sanki nefrete, acıma duygusuna dönüşmüştü. Akşama doğru annem oğlum gel hadi doktora gidelim dedi. Gittik gene o adam vardı bu sefer biraz daha uzun konuştu ve çıkmadan önce bana 2 tane ilaç verdi. ilaçlarıda aldıktan sonra eve gittik. Günde 2 kere içicektim bu ilaçları.Ama bana göre ben hasta değildim. Anneme ilacı içer gibi gösterdikten sonra ağzımdan geri çıkardım ve çöpe attım. Annemde bunu tahmin etmiş olacakki gelip bana bağırıp çağırdı ve zorla ilacımı içirdi. Okadar sinirliydimki kendimi öldürebilirdim.

25.9.1988
Geçen 3 günde annem tüm ilaçlarımı kendisi içirdi bana. Onunla beraber gidip iş aramaya başladık. Bulamıyacağımızı düşünüyordum ama babamı tanıyan bir hayvan dükkanı sahibi beni işe aldı. Annem mutlu gibiydi ama aynı zamanda şüphede vardı içinde. Bende hayvanları seviyorum. Mutluyum bu işi aldığım için.

Bu okunur işte

Rezervasyon

27.9.1988
işte ilk günüm.Çok heycanlıyım.Ben muhabbet kuşları ve balıklarla ilgileniyorum.Ama bazen o kuşlara gerçekten sinir oluyorum başlarını ters çevirip uyuyorlar ve neredeyse tüm gün konuşuyorlar. Balıklarda çok aptal bence onları öldürmek istiyorum.Hem zaten kim balık almak ister ki eve bu insanları anlamıyorum,her şey amaçsız geliyor sanki bana. Mesayim bitmişti ama eve gitmek istemiyordum. Paramı günlük alıcaktım ve patronum bana sanki hastaymışım gibi davranıyordu. Geceye kadar dolandıktan sonra eve gitmeye karar verdim.
Tam eve girecekken yan pencereden bir ses geldi. Daha iyimisiniz acaba... Bu Zehranın sesiydi, tüm bu olanlardan önce onu sevdiğim aklıma geldi.Ona karşı yumuşak olmaktan başka şansım yokmuş gibi hissediyordum ve ona bakınca kalbim yerinden sökülecek gibi oluyordu. Biraz konuştuktan sonra eve girdim, annem ve kardeşim çok endişelenmişlerdi

30.9.1988
Üç gün boyunca yazamadım.Her gün işlerimi bitirdikten sonra gelip Zehrayla sohbet ediyorum. Annemde ona olan aşkımın farkındaydı. Zehraya söylemesemde oda biliyordu ona olan aşkımı ve sanki buna karşılık veriyormuş gibi hissediyordum.