babamı sevmiyorum beylerr

bugünden sonrasını okumadım

bugün bunun bir kere daha farkına vardım. bunu kendime itiraf ettim fakat kendimden başka birilerine itiraf etmemde gerekiyor. orta gelirli bir ailenin çocuğuyum bir tanede abim var. babam bugüne kadar istediklerimi almaya çalıştı.ona bir şey diyemem gerçekten çoğu istediğimi aldı lakin sadece bir şeyler almak yetmiyormuş, insan büyüdüğünde anlıyor. babam küçükken her şeyimi eleştirirdi.hep eleştirdi beni,bir kere olsun bana sarılmadı, öpmedi.okuldan geldiğimde oğlum günün nasıl geçti demedi. babamla adam akıllı sohbetimiz olmadı. özgüvensiz,beceriksiz yetiştirdi beni. elime bir kere olsun çekiç vermedi. belki bi tarafıma vururum diye korkuyordu ama şimdi ise elinden bir iş gelmiyor diye kızıyor. mubarek adam mesela elime çekiç verseydin zamanında,1 elime vururdum,2 elime vururdum,3üncüde o çiviyi çakar, çekiçi tutmayı öğrenirdim.bir kere bile olsun bana aslan oğlum demedin.hep beni başkalarının çocuklarıyla kıyasladın. giyimimi eleştirdin, yürüyüşümü eleştirdin. beni olduğum gibi kabul etmedin.
bugün bir kez daha anladım ki seni sevmiyorum, babamı sevmiyorum beyler..
hiç sevmiyorum diyemem. içimde tabiki biraz merhamet var;hasta olsa yine başında dururum, ölse ağlarım ama babamı seviyorum diyemem.

ve şunu söylüyorum yarın öbür gün baba olduğumda, babam gibi bir baba olmayacağım ben.
kız veya erkek... çocuğumu /çocuklarımı seveceğim.
geceleri onlar uyurken onların saçlarını okşayıp, yanaklarını öpeceğim.
oğlumla güreşicem, kızımla uçurtma uçurucam, oğlumla mangal yapıcam, kızımla kırlardan papatya toplayacağım.
ne olursa olsun onları oldukları gibi kabul edeceğim. başkalarının çocuklarıyla kıyaslamayacağım. başkalarının çocukları beni ilgilendirmeyecek çünkü onlar benim çocuklarım değil.
ve çocuklarım benim yaşıma geldiğinde, babaları hakkında benim babam hakkında düşündüklerimi düşünmeyecekler.