@11 sağol kardeşim

yazını yeni okudum başın sağolsun.

@9 sağol kardeşim inan hala alışamıyorum ikinci aydayım beni çok etkiledi çünkü haliyle ailemde kimse kalmadı

Mekanı cennet olsun

öleli şu günlerde bir ayı geçti ama hala yaşıyor gibi hissediyorum ruhen gel gitlerim çoğaldı iyi değilim

@5 kolpa değil kardeşim rahatlamak için yazdım sadece. sadece buraya değil inanmıyorsan donanım habere de bakabilirsin maksadım kafa dağımak

birşey diyeyim panpa.. öncelikle başın sağolsun.. allah rahmet eylesin.. şuna dikkat etmeni dilerim.. babanla bir arkadaş gibi bir dost gibi yaşamış olabilirsin.. ama babayla oğul arasında ki en güzeli babanın baba gibi olduğu oğulun oğul gibi olduğu ilişkidir.. babanı baba gibi gör.. bu şu an sana biraz anlamsız gibi gelebilir .. faydasını sonra göreceksin.. test edilip onaylandı..

daha acı günlerin olur belki.. belki daha güzel günlerin olur.. yaşam çok taktan koşullar içerisinde sana birşeyler dayatır ve neler yapabildiğini görmek ister.. ve tanrı hiç bir insana taşıyamayacağından daha büyük dert yüklemez.. gönlün fera holsun..

Inşallah kolpadır

şüphesiz ki herkes ölümü tadacak. kaynak kuran

Baban bu hayatta amacinmiydi amkk? Neyse allah rahmet eylesin

okumadım, direkt Allah rahmet eylesin deyip sıradaki entriye geçiyorum

Yaklaşık bir ay önce sabah saatlerinde hiç beklemiyorken aniden babamın vefat haberini telefonla bana ilettiler. Evde uyku sırasında kalp kriziydi. (59 yaşında) O an çok belirsiz duygular yaşamıştım. Benzerini de bundan altı buçuk sene evvel aniden fenalaşan annemi de 54 yaşlarındayken acilde gözlerimin önünde vefat ettiğinde hissetmiştim. Babam benim arkadaşım, kardeşim, dostum gibiydi, seveni de çoktu. Ciğerim yandı resmen bir çok kişi gibi. Çok zor bir süreç içerisindeyim arkadaşlar. Ben tek çocuktum kardeşim yok. Şu an 29 yaşındayım ama hala tam olarak düzenli bir işim ve hayatım yok. (evlilik çoluk çocuk v.s) Bunun sebebi mesleğimle alakalı. Bir ay öncesine kadar mesleğimin doğrultusunda hırsla çalışıp didinip savaşırken, bu mücadele doğrultusunda tutunmaya çalışırken babamın vefatıyla şu an bunların çok boş olduğunu düşünüyorum. Şu an kazanacağım zaferlerin ne için kimin için neyin amacı olduğu konusunda her şeyi sorgular oldum. Babamı kaybettikten on beş gün sonra babaannemi de kaybettim ve bir ay içerisinde iki cenaze toprağa bıraktım. Şu an nasıl bir pgibolojide olduğumu düşünün...

Ama tüm bunlara rağmen dışarıdaki insanlara hala çok fazla bir şey olmamış gibi yansıtıyorum kendimi. insanlar içerisindeyken espriler makaralar yapıyorum. Tek başınayken ise bilakis. Belki de o şekilde kendimi rahatlatıyorum bilmiyorum. Herkes bir şeyler anlatıyor kafamın dibinde. Kimi evlen, kimi düzenli iş bul, kimi de hepimizin gideceği yer orası mukedderat falan klişe şeyler. Bu genç yaşta yalnız kalmanın ne olduğunu çok anlıyorlarmış gibi. Diyeceğim o ki şu an kendimi ve hayatı boş hissediyorum burada bir şeyler paylaşmak istedim sadece yazarak. Okuyanlara şimdiden teşekkür ederim. Dertleşmek isteyenlerle sohbete açığım iyi geceler şimdilik...