babamı kaybedeli bugün tam 1 sene oldu 05 02 11

gece gece üzdün beni , başın sağolsun panpa

başın sağolsun kardeş allah geride kalanlara sabır versin

@1 ve @9 Allah sabır versin üzülmeyin panpalar

başın sağolsun panpa

@2 gibtir git amk bini
başın saolsun panpa allah cennete kavuştursun.

6. babamı kaybedeli bugün tam 1 sene oldu 05 02 11/#72321423

13. teyzemgilin küçük kızı çiğdem öldü beyler/#72319397
14. teyzemgilin kızı çiğdem öldü beyler/#72319195

16. dayımın kızı ayşenur öldü beyler/#72317962

18. dayımın kızı ayşenur öldü beyler/#72315743

22. dayımın kızı ayşenur öldü beyler/#72313622

lan saniyede 3 akrabası ölür bunun, giblemeyin

@9 panpa sana daha çok üzüldüm, acını tazeletti bu oç

başın sağ olsun panpa

çok kötü girdin be panpa.

ağlamaya kadar geldim oç sazan.avi değilse allah rahmet eylesin çok zor ne demiş atalarımız

savaşın ortasında komutansız kalmak gibidir babasız kalmak.

başın sağolsun kardeşim.

okudum panpa duygulandım ve şuan babamın yanına gittim sarıldım öptüm ve tokadı yedim amk olsun yinede şuku

Allah sabır versin panpa.

Çok iyi Anlıyorum seni kardeşim çünkü bende yaşadım yaşadıklarını ocak ayında 3 yıl oldu benim babam öleli 3 ay yoğun bakımda yatmıştı ankarada ibn-i sinada elimizden birşey gelmeyişi kahrediyor insanı birşeyler yapmalıyım diyorsun ama elinden gelen birşey yok seni cidden çok iyi anlıyorum ne hissettiğini incinmelerini gururlarını zor kardeşim daha gün gibi aklında olacak her zaman

başın sağolsun kardeşim.

başın sagolsun duygulandım pic :(

başın sağolsun kardeşim

başın sağolsun kardeşim çok zor.

allah sabır versin panpa

1 yıl önce..

alo! baban nefes almıyor! çabuk gel! baban nefes almıyor!!

anlamadım önce. nefes almamayı ölmekle eşleştirmedi beynim. oysa - doktorun dediğine göre - en az 4 yıllık bir tümörü ve sayısız metastazı vardı ve 10 aydır hastaydı. ne bekliyordum bir bilsem...

çok bağırdığımı hatırlıyorum. deliler gibi. herkesten nefret ettim. "neden benim babam!" diye bağırıyordum sürekli. hepsi ölsündü o zaman, herkesin babası ölsündü.

sonra kimseye fark ettirmeden yatağına gidip yanına uzandım. öptüm. öptüm. sarıldım. başımı omzuna koydum. kokladım. ellerini tuttum. sıcacıktı. yemin ederim sıcacıktı. ölmüş olamazdı.

evin içinde beni arayıp bulamayınca odaya geldiler, çıkardılar yanından. ne saçma! neden çıkardılar hala anlamış değilim.

sonra sustum. çenem kilitlenmiş, bütün sözlerim tükenmiş, dimağım da içimle birlikte boşalmış gibiydi. ne kadar sustum hatırlamıyorum. korktular sanırım biraz. birileri konuşturmaya çalıştı. konuştum mu, ne dedim... hatırlamıyorum.

ne anlamı vardı ki. konuşmaya harcayacağım son nefesi onunla birlikte vermeliymişim gibi geliyordu.

şimdi her gün o 10 aylık hastalık sürecini ve ölümünü düşünüyorum. bütün bunları düşünmeden geçirdiğim tek bir günüm bile yok. hala bu yüzden yalnız kalamıyorum. yalnız kaldığımda başka bir şey düşünemiyorum çünkü.

işte bu yüzden, yalnız kaldığım zamanlarda beni delirmekten koruduğun için müteşekkirim sözlük. iyi ki varsın. onun kadar merhametli, anlayışlı ve sıcak olmadığın kesin ama aldırma. kimse olamaz...