indim aşşağı mutfağa. Açtım dolabı dolap taptakır kupkuru amk. Kurumuş limon bile yok yumurtalıkta o derece. Biz bu kadar fakir miyiz bu dolabın hali ne lan? Aşağılarda yarısı küflü bi kaşar peynir buldum. Beynimde burası survivor diye Acunun sesi yankılanıyor. Noluyor amk geldiler heralde bana diyip acunu gibtir ettim. Ekmek arayışlarına başladım. Neyseki ekmekten bol bi şey yoktu bizim evde. 2 dakkada tost-ayran yapıp midemi şenlendirdim. Karnım doyduktan sonra beynimin çalışmasına sıra gelmiş olacak ki: Amk dedim fırsat bu fırsat ne duruyorsun? Babamın ne taklar yediğini araştırmanın tam zamanı. Hazır evde kimse yokken bi karıştırayım şunun dolabını falan belki elle tutulur bi kanıt çıkar karşıma. Ellerimi mutfak detarjanıyla hızlıca yıkayıp yatak odasına doğru yöneldim.

Not: Baba karşımda yatarken kıçını kaşımayı bırakmalısın.

Amk gerçekten bildiğin zarftı bu. Açtım baktım içinde kağıt da var. Biricik aşkım, yazıyor. Ama gerisi yok Sonunda bulmuştum amk. Tamamlanmayı bekleyen bu pekekentlik kanıtını bulmanın verdiği coşkuyla annemle kardeşimin geldiğini duymamışım. Annem sesleniyor içerden signornotforallow uyandın mı diye? Ben de panik oldum ama kanıtı da yerine aynı bıraktığım gibi koyup annemin hemen bulmasını sağlamak istemedim. Çünkü daha tamamlanmamıştı. Benim komplo kurduğum bile düşünülebilirdi bu konuda. Onun için olay yeri incelememi yarım bırakıp kanıtı bulduğumdan daha gizli bir şekilde ilk günkü gibi tertemiz olarak yerine bıraktım. Anneme gözükmeden mutfağa sıvıştım. Annem beni mutfakta gördüğüne şaşırmıştı. Noldu sen hiç mutfağa girmezdin demek o kadar acıktın ehuehu diyor. Kaşlarımı biraz çattım nereye gittiniz sabah sabah bu dolap neden kupkuru tastakır? Biraz evine yemek alsana açlıktan ölmemizi mi istiyorsun? diyerek kabalık ettim. Bu kabalığı konuyu başka yerlere çekip üzerimdeki paniği atmak için bilerek yapmıştım.

Not: Anne her şey senin iyiliğin için.

Öğleye doğru uyandım mk. Hayvan gibi uyumuşum. Ağzımdan salyalar falan akmış yatağa, odada oksijen seviyesi en alt seviyelere düşmüş. gibi yatağa dürtmeyi bırakıp odadan çıkmaya karar verdim. insan yemeden kaç saat dayanabilir bilmem ama bende Ezgi Sertel açlığı vardır. Karnım doysa gözüm doymaz. Bizimkiler de bunu biliyor ama beni kahvaltıya çağırmıyor. Akılları sıra beni rahatsız etmek istemiyorlar. Amk ota taka yumrukluyorsunuz kapıyı konu yemeğe gelince mi rahatsız etmek istemiyorsunuz.?! Neyse yine kendi işimizi kendimiz görecez diyip yüzümü salya ve bilimum pisliklerden kurtarmak için banyoya yöneldim.

Not: Mia Malkova Aletta Ocean dan daha iyi gibişiyor.

Hikayeyi anlatış tarzın çok tanıdık alayım rezimi bakalım sıçmazsın inşallah

Sokayım böyle işe. 2 dakka bile sürmeyecek zevk için ne hallere düşüyoruz. Gibin mi var derdin var arkadaş. Bu gib en çok otobüslerde dert açtı zaten başıma. Otobüse biniyorum ineceğim durağa yaklaşmaya başlayınca aklıma sexy şeyler geliyor. Bi bakıyorum ben ayağa kalkmadan bu ayaklanmış. Amk dur bi durduğun yerde her dakka okşayıp sıvazlayarak dolaşamam ki. Toplumsal ahlak değerleri var bizim toplumumuzda. Tamam suç senin değil biliyorum tahrik edende (!)
Neyse bırakalım bu gib meselesini ben üç ağza üç burna verip kuru yerleri bol bol ıslatıp çıktım duştan. Hemen kurulanacam baktım bornozum yok. Bi tane plaj havlusu asılı kapının arkasında aldım kurulanmaya başladım.

Not: Baba inşallah gibine sürmemişsindir bu havluyu.

iyice kurulanıp saçımı da fönle hızlıca kurutup çıktım banyodan. Kulak çöpüyle kulak zarımı dele dele temizledim. Harbi o efsane gerçek mi lan? kulak çöpü kulağa zarar verir mi? Neyse bunları gibik doktorlu sabah programlarında tartışsınlar amk banane. Aşağı indim sonunda. Amk içeri girdim bir de ne göreyim motherla father içerde şarmaş dolaş oturup gülüşüyorlar. Ebenizi gibtiklerim. Bu hal ne?! Siz iki lafın belini kıramayan bir çiftsiniz. Varsa yoksa kavga edersiniz anca. Bu romantiklikler nereden çıktı. Bana neden beyin amcıklaması yaşatıyorsunuz ki? Nedir yani amaç?

Yarın yine staj var. Hemşirelik 4. sınıflara mecburi gitmem gerek. Hemşireliği sadece kızlar okuyor diyip muallak demeyin bu kardeşinize. Dediğim gibi yarın staj var ve beni yine o ruh hastalarının içine atacaklar. Bazen ben de onlardan biri gibi hissediyorum kendimi. Hele bu aralar yeni gelen biri varki yaşıt sayılırız. Onunla çok iyi anlaşıyoruz. Hiç arkadaşı yok benim gibi. Kimseye söylemeyin ama yasak olmasına rağmen ona defterimle tükenmez kalemimi verdim. Ailesine mektup yazmak istiyormuş ben de dayanamadım. Geçen günkü kalem kılıçtan keskindir dikkatli ol lafıma çok güldü. Çok sık gülmüyor. Ama ben onu arada güldürmeyi başarıyorum. Bunu da yazacağım dedi kendine has tavırlarıyla. Ben de nasıl istersen dedim. Edebiyat öğretmeni olmak istiyormuş. Bi tane de kız kardeşi varmış kardeşimle yaşıt. Ama kendinden fazla bahsetmiyor. içine kapanık biraz. Durmadan yazıyor. Aslında çok da zeki gözüküyor deliden ziyade. Fakat ailesi pgibojik tedavi görmesi gerektiğini düşünüp buraya getirmiş. Bazen sancıları oluyormuş öyle diyorlar. Fakat her şeye rağmen ortak noktalarımız var gibi hissediyorum onunla. Arada bana sorular soruyor. Önder açıkbaş nasıl ünlü oldu gibisinden ben de nasıl diyorum susuyor cevaplamıyor. Sadece soruyor, yazıyor ve susuyor. Sorularıma cevap verdiği çok nadir. Ama karar verdim bu yazdıklarımı onunla da paylaşacağım. Belki kendinden bir şeyler bulur benim hikayemde, belki o da bana yazdıklarından bahseder ben de onunkilerde kendimi bulurum. Kim bilir belki de hikayeler biter biz birbirimizi buluruz...

10.04.2016

Elimi yüzümü biraz toparladıktan sonra aşağı indim. Kimse yoktu doğal olarak annemle kardeşim bi yerlere gitmiş sanırım, babam da muhtemelen işe gitmiş (!) k. Benim uni. 2. Öğretim olduğundan uyku konusunda rahattım. Eve de yakındı zaten yol da sıkıntı olmuyordu. Zaten ev herkesin işine okuluna nerdeyse aynı mesafede bulunduğundan dışarılarda karşılaşma oranımız 1.05 ti. Hergün illa ya annemle kardeşim aynı anda gelir. Ya babamla ben aynı anda eve gelirdik. Yoksa çok birbirimizin gibinde olan bi aile değildik herkes kendi kafasında kendi ütopyasının semih 'i olmasını bilirdi.

Not: Semih adada gizem kerimoğlunu düdüklüyor olabilir.

Annem biraz bozuldu hatta baya bi bozuldu ses etmeden ellerindeki torbaları yere fırlattı. Torbalarda salam sosis ve domatesler yerlere saçılmıştı. En sevdiğim ketçap heinz i de almayı unutmamıştı. Birden kötü oldum arkasından koşup özür dilemek istedim. Fakat yapamadım. Kardeşim de arkadan bana bakıyordu. Sanki kötü bir insanmışım gibi. Bana öyle hissettirdi. O an yer yarılsa da içine girsem diye düşünüyordum. Sahi yer yarılsa bile şuanki durumumdan daha dibe asla düşemezdim. Poşetlerden çıkan yiyecekleri dolaba yerleştireyim bari dedim. Kafamı toparlamalıyım ve bu işi bugün bitirmeliyim.

Not: Her şeye rağmen annem babamı seviyor olabilir.

Babam tanıdık olmayan sokaklardan geçti. Peşinden ayrılmadım. Kendimi de farkettirmedim. Ulan puşt herif nereye gidiyorsun diye fısıldanıyorum kendi kendime. Sokakların bitiminde ana caddeye çıktı. Cadde tanıdıktı. Az ilerde eskiden dersanemin olduğu bina vardı. Altında da bim vardı. Bim duruyordu ama dersanem kapanmıştı. Çok anılarım geçmişti o caddede. Yolun bi tarafı restaurantlarla doluydu zaten. O restaurantların mönüleri de baya tuzluydu. Öğrenciyken en fazla çay içebilmişimdir o restoranlarda. Cadde o akşam bin bir gece masalları gibi ışıl ışıl parlarken babam fiyakalı restaurantlardan birine giriş yaptı. Ben de yolun karşısında bimin yanındaki binanın girişine babamın oturmaya hazırlandığı masayı rahat görebilecek bi yere konuşlandım.

Günümün o andan sonraki kısmı tamamen taktan beter geçti. Kardeşim hazırlanıp okula giderken annem suratıma bile bakmıyordu. Annemle kardeşim evden çıkınca ben de daha fazla evin o kasvetli havasına danayamayak kendimi dışarı attım. Mahalleden bi kaç yüz görür kafamı dağıtırım diye düşündüm. Sokaklarda avare avare saatlerce dolaştım. Olan biten her şeyi tekrar tekrar kafamda canlandırarak en doğru yolun ne olduğuna karar vermeye çalıştım. Ben böyle kendimce anneme iyilik etmeye çalışsam da aslında bir yuvanın yıkılışına şahitlik edecektim. Kardeşim daha 12 yaşındaydı ve ben işsiz güçsüzdüm. Annem de ev hanımı olduğundan ayakta duramazdı. Babamla ayrılırlarsa ev tamamen dağılacak kardeşimin pgibolojisi alt üst olacaktı. Ben kendimi kurtarırdım. Fakat annem ve kardeşime olacakları düşününce bazı tereddütler yaşıyordum. Saatler ve sokaklar bitince okula doğru yürümeye başlamıştım. Midem de saatlerdir dolaşmanın verdiği yorguntan bitkin düşmüş yemek diye yalvararak gurulduyordu. Okula biraz erken gittiğimden kantinde biraz atıştırmaya karar verdim. Kantinde de sınıfta yakın bulduğum arkadaşlarımdan Yekta tek başına oturuyordu. Pitost la zero kola alıp yanına doğru yöneldim. Belki biraz konuşmak bana iyi gelebilirdi.

Not: Yeliz senin için en doğru kararı vereceğim.

Lan kaç gündür kuşu öttürmemişim heralde her yer atmık koktu. Dedim bu böyle olmayacak 2 dakkada gusüllük duş alayım. Yoksa atmık kokusu ölü kokusundan da beter. Açtım suyu bi türlü ısınmıyor. Meğer şofben kapalıymış. Amk çırılçıplağım. Aşağıda sözde mutlu aile tablosunda yerimi almamı bekleyen bir adet mom henüz elimde kanıt olmamakla birlikte muhtemel bir pekekent var. Neyse dedim. Zaten şakşuka yaptığım iyice belli oldu bari hemencecik gusül alayım da gece karabasan gelmesin. Ani bir hamleyle soğuk duşun altına attım kendimi. Amk su buz buzz

içeri yavaşça girdim. Kardeşim beni farkedip aniden bir şeyleri kapattı ekranda sonra bana döndü. Abi noluyor ya? Tam neyi kapattığını seçemedim ama sinirim tepeme fırlamıştı yine. Lan asıl sana noluyor? dedim. Ne işin var benden habersiz odamda hadi onu da geçtim benden izinsiz bilgisayarımda?? ilk önce bişeyler eveleyip geveledi anlamadım. Ben de sinirden dayanamayarak bir şey mi izliyordun amk? Lan yoksa anime mi izliyordun ha? dedim. Kardeşim afalladı mal gibi bakmaya başladı bana bu sözlerimden sonra. Sonra durdu durdu atağa geçerek o beni bombalamaya başladı aklı sıra. Anime ne abi diye soruyor. içimdeki ses de Amk, inşallah salağa yatmıyorsundur yeliz diyor. Senin bilmen gereken bir şey değil dedim bende kestirip atarak. Hadi şimdi defol git bidaha da odama izinsiz adım atmayacaksın! diye sert bi tepki koydum. Biraz ağlamaklı oldu sonra cevap vermeden odadan dışarı çıktı. Bense Jeff Hardy nin Randy Orton ' un üstüne 2. kattan atladığı o meşhur sahne gibi pc nin başındaki çalışma koltuğuna 3 adım öteden atladım. Ne yapacam tabiki de geçmişi kontrol edecem bu kız ne taklar yemiş diye. Neyse bilgisayarın başına geçip hemen geçmişi göstere tıkladım.

Annem ayağa kalktı. Dedi ben mutfağa gidiyorum mısır patlatmaya başka bir şey ister misin hayatım? Hayatım... (Hayatım bkz: notfound) Az önce annem hayatım mı dedi. Yok yaw öyle dememiştir. Hentai demiştir belki ha?(!) Lan yoksa annem de mi anime izliyor. izliyorsa da yargılamam canım. Herkesin izlediği kendine. Evet yanlış duymak için çok uğraştığım kelimeyi doğru duymuştum. Annem biricik eşine can içi kocacığına hayatım demişti. Sahi en son ne zaman sevgi sözcükleri kullanılmıştı ki bu salonda?

Yektaya durumlarımdan bahsetmek istedim. Fakat beni dinlemiyor gözüküyordu. Ben de vazgeçtim. Okul bitince avere olmuş eve dönüyordum. Yolda babamı dünkü kuyumcudan çıkarken gördüm. Gözlerim faltaşı gibi açıldı. Bu ne amk bu oruspuya kaç tane hediye alıyorsun? Hemen gizlenip peşine düştüm. Bu gün her şey bitecek diyordum. Ne olucaksa olacak.

Not: Kardeşimin bilgisayarımda ne işi olabilir ki?

Annem bu seferki hayvanlığımı giblemez göründü. Bunun daha fazla canımı acıtacağını biliyordu. Görmezden gelmek onun en büyük silahıydı. Babamla kavga ettiklerinde ertesi gün iki yabancı gibi dolaşırlardı ve babamı dize getirip haksız da olsa özür dilettirmeyi başarırdı. Ancak ben o kadar uzatmak istemedim. Annemi yeterince üzmüştüm belki daha da üzecek haberler verecektim. Kısa yoldan barışmak için önümden sertçe aldığı tabağımı tutarak: tamam kız kusura bakma ikidir sert yapıyorum sana ama benim kişisel problemlerim var seninle alakası yok bak özür dilerim biliyorsun böyle yapınca üzülüyorum. Diyerek gönlünü almaya çalıştım. Annem de büyüklük ben de kalsın yarram der gibi bakarak tamam tamam deyip geçiştirdi. Ama yüzünün asıklığı kaybolmuştu. Mission completed di ve yemeğe odaklanabilirdim. Bu gece gördüklerim kafamda flashback ler çaktırarak tekerrür ederken spagettimi yemeye koyuldum. Annemin sabah aldığı Henz ketçabı hayvanca dökmüş olmalıyım ki dalgın dalgın yemek yediğim için masaya üstüme başıma hep ketçap bulaştırdım. Öff temizlik yapmak çok taktan bir şey. Amk aslında sofraya ilk oturup ilk kalkan ben olurdum bugün nedense dalgınlığımdan sofrada tek ben kaldım kardeşimle annem kalktı kendi tabaklarını kaldırıp. Yeliz yukarı çıktı annemde televizyonun başına geçti ben olmama rağmen (!) Ben kaldım sofrada bi 20 dakka falan daha. Annem beni giblemiyor artık kadın da alıştı. sağım solum belli değil onun için bir şey sormuyor. Yemeği bitirdim yalapşap sofrayı kaldırıp sildim. Dedim bu yorucu günden sonra nasıl rahatlanır? Tabiki şakşuka yaparak. Önce üzerime bulaşan ketçapları temizlemek için banyoya çıkmam gerekti. Neyse çıkıyorum merdivenlerden yukarı bir de ne göreyim ebesini gibeyim bu ney amk benim odanın kapısı yine aralıklı. Bu kız beyin özürlü mü? Lan yeliz inşallah içerde değilsindir. Geçenki uyarımı ciddiye almamışsan yanılıyorsun bu sefer fena olacak. Zaten canım burnumda bi de senle uğraşmak istemiyorum. Umarım kapıyı açtığımda karşımda seni görmem. Yoksa bu sefer kurtuluşun yok. Bi sopayı hakettin.

dua et baban aldatmıs bıde tam tersı olsaydı...

Hikaye tarzın çok ozgunmus kardeş

Annemlerin yatakodasına aylardır girmiyormuşum meğerse her şeyin yeri değişmiş amk. Bunu farkedince mahremiyetlerine aylardır gösterdiğim saygı için kendimi tebrik ettim. Dolapları yavaş hareketlerle açmaya başladım. Kendimi müfettiş Gagget gibi hissedip bir yandanda ağzımla Pulp Fiction ' dan misirlou yu çalıyorum dırırıırırırırı diye. Kilot çekmecelerini falan kontrol ettim. Annemin falan iç çamaşırlarını görünce biraz fazla ileri gidebileceğimi düşünüp oraları deşmek istemedim. Babam olacak oç baya iyi iş çıkarmış hiç kanıt yoktu dolaplarda. Zaten evde kanıt bırakacak kadar da salak olamazdı heralde. Ya da olabilir miydi? O anda babamın yattığı taraftaki başucu etejerinin birinci çekmecesinden muhtemel beyaz bir zarf gözüme ilişti.

Annem nerdesin diye sormuş. Kim milyoner olmak istersinizdeki milyonluk son soruyu cevaplayan kız gibi kasılıp kaldım. Aynen onun gibi en alakasız seçenekleri bile değerlendirmeye başladım. O anda babamın fişini çekme fırsatı ellerimdeydi. Ne yapmalıydım. Anneme her şeyi açıklayıp o gece o an ailemizin miladını tekrar başka bir yöne çekme kararı parlaklarımın ucundaydı. Ancak babamın pekekentlikte kendini bu kadar geliştirmesi inkar ederek ikna etme şansını da arttırıyordu. Hem de bu iş sms ile olacak iş değildi annem benim taşak geçtiğimi düşünebilir ciddiye almayabilirdi. Babamı daha açık daha net savunmasız bırakıp onu truvadaki gibi kendi evinde fethedecektim. Bütün seçenekleri değerlendirdikten sonra rez aldım. Bu seçenekler değerlenebilirdi.
Şaka bi yana en doğru kararın anneme yine ve yeniden onun iyiliği için şimdilik bu konuda son kez yalan söylemek olacağı kararını aldım. Arkadaşlarla takılıyoruz, yemeğe bekleme.