+4
-61
binler olay tam olarak şöyle gelişti.
yağmurlu bir akşamüstü annemlere dayımlara gideceğimi ve orda maç izleyeceğimi söyledim.
hergün bana çemkirip zindan hayatı yaşatan anam o gün güleryüzlü bir samimiyetle dayına selam söyle dedi dedemede yollayacağı parayı elime tutuşturdu.
bende saf ve temiz kalbimle para yerine ulaşacağı için sevindiğini zannettim. yola koyuldum tam minibüslere doğru adımımı atıyordum ki aklıma annemlerin yatak odasına astığım montumun cebindeki mavi uzun lark geldi. o olmadan yol asla çekilmezdi. evdekiler sigara içtiğimi bilmiyordu, züt tutuşa tutuşa titrek adımlarla kapı koluna yaklaştım. yavaşça açarken geldiğimi farketmediler ve karşılaştığım manzarayla şok oldum.
insanın böyle şeyleri sadece elin karısında kızında, ferrelarda görmesiyle anası babası arasında görmesinin çok çok farklı olduğunu işte o an anladım.ilk başta beni farketmediler. elim bir anda samsung telefona gitti ve bir kare foto aldım. bunu neden yaptım şu an bile bilmiyorum. belkide görüntüyü algılayamadığımdan sonra tekrar bakmak istedim. beni görünce afallayıp kaldılar, surat ifadelerini şu an bile hiçbir kalıba sokamıyorum. kelimeler gereksiz kalacağından aniden evi terkettim. yağmur yağan tandoğan caddesinde kendimden emin adımlarla ellerim cebimde yürüdüm.
nedense dehşet duygusuyla birlikte bir kendine güven gelmişti.
işte böyle bir gerçekle yüzleştim arkadaşlar ne yapmam lazım bundan sonra önerilerinizi bekliyorum ?
Ayrıca yalanına sokuyumcular için 5.sayfada çektiğim fotoğrafı paylaşacağım açık seçik bir resim sayılmaz.
