babami kaybettim picler

cok kucukken onlarca cehennem tasavvurumun tek bir ortak noktasi vardi; cehennem denilen yerde babam yoktu. bugun babami kaybettim. butun karmasasi ve karamsarligina ragmen hastane cehennem degildi. hicbir sey olmadi. kayda deger hic bir sey. gunes yine ayni sekilde dogdu. radyolar hic durmadan yayin yapmaya devam ettiler. durmadan tekrarladiklari uc bes ucuz pop sarkisinda ayni kayitsiz nese vardi. hastaneden ciktiktan sonra bir sey dusunemedigimi hatirliyorum. bu uzun zamandir yapamadigim bir seydi ve dusunemedigimi fark edince sevindim: kendimi uyurken hayal etmistim. bu da uzun zamandir yapamadigim bi seydi. insanlar birini kaybedince uyumayi isterler once. izdirabi ve yasi ertelemenin bir yolu olabilir, yikimdan en az hasarla kurtulmayi emreden icgudunun bir emri olabilir, bilmiyorum. ufak sevinc anindan utanip eve donmeye karar verdim. zaten gidebilecegim baska bir yer yoktu. yanina gidip aglayabilecegim ve bana anlamsiz teselli cumleleri soylecek birisi de yoktu.

@8 eyvallah dostlar sagolsun..
@1 2 3 4 5 6 siz de yasiycaksiniz muallakler okuyup ogrenin hazirlikli olun en azindan...

iyi dileklerde bulunan herkese tesekkur ederim... dalgasini gecen liselilerin de nesesi bozulmasin tez vakitte. nasil olsa yasacaksiniz, ayni seyleri hissettiginizde beni hatirlayiniz.