Biraz uzun olduğu için paragraflara ayırdım. Okuyup yardımcı olursanız sevinirim.

"Bi insan babasına nasıl borçlanır" dediğinizi duyuyorum. Oldu işte beyler. Geçen ay aşırı sıkıştım paraya. Oraya sordum, buraya sordum ama yok kimse de. Kafayı yemek üzereydim. Tam umutlarım tükenmişti ki babamın altınları geldi aklıma.

Hacdan geldiği zaman akrabalar falan vermişlerdi vardı işte biraz. Gittim babamın yanına "Baba yardımına ihtiyacım var, arkadaşım çok hasta. Ameliyat olmazsa onu kaybedebilirim" diyip ağlamaya başladım. "Dur lan eşşek oğlu eşşek koca adamsın ne ağlıyorsun" diye çıkıştı bana.

"Baba bildiğin gibi değil, durumu çok kötü, ailesi sağdan soldan toplamış bir şeyler ama yetmiyor işte. Az da olsa benim de yardım etmem lazım. Hem onlar borç olarak alır, geri öderler. Başka türlü kabul etmezler zaten" dedim. Ben kefilim baba güven bana. Kendine kefil olan ilk insan benim herhalde ehuhehuehuee. Neyse beyler böyle hıçkıra hıçkıra ağlıyorum. Anırıyorum sanki amk. Kendimden iğrendim o an.

Babam şöyle bi baktı "Oğlum bizim de durumumuz belli. Ne yapabiliriz ki" dedi. Islak gözlerimle küçük emrah bakışı attım ona. "Tamam üzülme yardım edecem" dedi ve ertesi gün altınlarından birini verdi.

Gittim bozdurdum altını. işlerimi hallettim. Geri kalanına da araba falan kiraladım, gezdim tozdum, arkadaşlarla takıldık. 1 hafta sonra arkadaşımı sordu babam"Ameliyat çok da iyi geçmemiş baba, bekliyoruz" dedim üzgün bi şekilde. "inşallah düzelecek oğlum sabırlı ol sen de" dedi.

1 ay geçti beyler. Adam sinirlendi artık. Arkadaşımı görmeye gidecek. Kaç kere engelledim ama daha fazla yapamayacam. Tutturmuş benim altınım nerde. Arkadaşın nerde göreyim diyor. Yalan da bi yere kadar. Yardım edin. Ne yapayım şimdi ben ?