Okumadan önce şu şarkı arka planda olsun.
https://www.youtube.com/watch?v=iy4mXZN1Zzk

Herkesin küçüklükte çevresine yaptığı binlikler vardır. Bunlardan birini anlatmak istiyorum.

Part filan yok birkerede anlatıp bitireceğim.

Öncelikle 2 kardeşiz. Benden büyük bir abim var. 15 yaş var aramızda. Mutlu bir hayatımız vardı. Babam, geç evlenmiş geç çocuk sahibi olmuş bir insandı. Bir babaya göre birazcık fazla yaşlıydı. Emekli insandı. 7-24 evde oturur bolca bizlere vakit ayırırdı. Çocukluk aklı ya.. binlik yapmadan günlerim geçmezdi. Nerde bir muziplik orda ben vardım. Yaramaz bir çocuktum küçükken. Çok oyalanmadan sadede varmak istiyorum.

Yaz aylarına yaklaşmıştık. Babam bahçede ağacın altında uyuyakalmış.. Elimdeki cam silici şişesinin içine su doldurdum. Sessizce ağaca çıktım. Başladım sıkmaya. Babam yağmur yağıyor sandı. Uykusundan uyanıp söylenerek içeri girdi. Benim yaptığımı anlamamıştı bile. içeriye girince bakıp duruyor dışarıya yağmur yağacak diye. Şimdi hatırladıkça gülümsüyorum. Keşke o günlere yeniden gidebilsek.

Bugün babamın ölüm yıldönümü. Onu aramızdan kaybedeli 6 sene oldu. Keşke bu günleri görebilseydi. Gurur duysaydı oğluyla.

Günler öyle hızlı geçiyor ki bir bakmışsınız ki elinizdeki en değerli insanlar birer birer toprak olmuşlar. Hal ve davranışlarınız bu mısraları okurken bir nebze bile değişirse ne mutlu bize.

Okuyan herkese teşekkür ederim.

Okumayın baba oldum

Edit: Şu ölümle prim peşinde koşmayın artık.

başın sağolsun panpa