Ben hiç bi yağmurda babamla ıslanmadım. Gerçi dışarı çıkarken babam şemsiyeni yanına al demedi hiç. Akşamları eve geldiği için sevindiğim tek büyüğüm annemdi. Sigaraya başladığım için tokat yemedim. Pazar sabahlarında gazete almaya yollayan olmadı. Bayram namazlarında saflar sıkıydı yanımda hep. Tanımadığım amcalar olurdu, onlara bakarak kılardım. Alnım deydimi yere, gözlerim sağa sola bakar "Bitsede eve gitsem" derdim. Öptüğümde başıma koyduğum tek erkek eli dedemdi. Son bi kaç yıldır oda olmadı hiç. Ben yine şanslıyım. Kardeşim 1 yaşındaydı. Arabamız olsaydı onunda camlarını beraber silemeyecektik baba. iyi ki arabamız yok. Biz masada yemek yemeyiz. Yer sofrası derler. Salonumuzda küçük olsaydın birimiz divanda yemek zorunda kalıcaktık. Yine bütünlük olmayacaktı. Hem sen tuzlu yemezdin, anlaşamazdık. Tuttuğun takımın maçlarında beraber bayrak sallayabilirdik ama.. Gerçi bu sene takımda kötü gidiyor. Her şey kötü gidiyor baba. Her şey kötü gidiyor. Habersiz gidiyor. Ben 7 yaşımdayken annemler senin şehir dışına çıktığını söylemişlerdi. Meğersem cezaevindeymişsin.. Ben o şehir dışına hiç çıkamadım. Ortaokul bitti, lise de bitiyor baba. Ortaokulda kep atmadım. Sanki atsam tutacaktın... Beni boşverde annem her sınavımda tek başına bekledi o bahçede çıkışımı. Olsaydın yanları açılan ayakkabılarımı sen tamir ederdin boşuna para vermezdik. Benim hep hayallerim uçtu baba, uçurtmam değil.. Beni bi sen anlardın şimdi anlamsız kaldım. Yarın bigün düğünüm olur. kızıda annem ister heralde. Ve o düğün salonundaki lanet çalgıcı damadın babasından lafını ağzına bile almaz. Canım yanar baba. Çok canım yanar. Ve böyle olmaması lazımdı. Keşke olmasaydı baba. Açıkçası ne sen baba olabildin ne ben evlat. Seni özledim baba, evlat olabilmeyi özledim. Eminim sende beni özlemişsindir. Baba..